Η Ζωή Μου Το Παιχνίδι Του

Πριγκίπισσες

Μπορώ να πω πλέον με σιγουριά πώς στην οικογένειά μου έχουμε μετατρέψει την ώρα του φαγητού σε ώρα ανάκρισης και τρόμου. Όποτε πάμε να φάμε όλο και κάτι θα γίνει και είμαστε όλοι να κοιτιόμαστε και ο μόνος ήχος που ακούγεται είναι τα πιρούνια μας.

Ένα 3λεπτο τώρα ο μπαμπάς κοιτάει τον Άρη λες και είναι κάποια κατσαρίδα που έκανε το λάθος να μπει στο σπίτι μας και ο Αρούλης προσπαθεί να τον αγνοήσει και να φάει αλλά δεν πάει μπουκιά κάτω. Λογικό... εγώ στη θέση του θα είχα βάλει τα κλάματα. Μόνο το μπαιγκόν δεν κρατάει ο άλλος.

Νικ: «Και δεν μου λες νεαρέ μου υπενθύμισέ μου λίγο το όνομά σου... το ξέχασα βλέπεις» έσπασε την σιωπή ο μπαμπάς. Βέβαια πιο πολύ θα ήθελε να του πει ¨Έχεις 1λεπτό να εξαφανιστείς πριν βγάλω την παντόφλα¨ αλλά ευτυχώς συγκρατήθηκε.

Αρ: «Άρης Παπαθανασίου κύριε...» απάντησε μαγκωμένα. Ωωω μωρέ ο γλυκούλης μου.. αλλά προσωπικά μου αρέσει περισσότερο όταν είναι αυταρχικός. Βίτσια είναι αυτά του καθενός...

Νικ: «Μάλιστα... και πόσο χρονών είσαι λοιπόν.. Άρη;» ξαναρώτησε συνεχίζοντας την ανάκριση ακάθεκτος. Καλά ας μην σχολιάσω το πώς πρόφερε το όνομά του... σαν να του είχαν βάλει σκατά κάτω από τη μύτη.

Αρ: «Είμαι 25... τα κλείνω δηλαδή σε 3 μήνες..» αυτό για παράδειγμα δεν το ήξερα. Έτσι μπαμπά συνέχισε δυναμικά να μάθω και εγώ τίποτα.

Νεφ: «Και δεν μας λες Άρη τι ύψος έχεις;» πετάχτηκε στο άκυρο η Νεφέλη. Όκευ που κολλάει τώρα αυτό;!

Αρ: «Γιατί ρωτάς;» η απορία όλων μας εδώ πέρα... νομίζω πως ο χωρισμός της, της άφησε κουσούρι. Αν είναι δυνατόν δηλαδή ποτέ αυτό.

Νεφ: «Να το όνομα το έχουμε, την ηλικία την έχουμε την ταφόπλακα την συμπληρώνουμε. Τώρα μας λείπει και το ύψος για να σου πάρουμε τα μέτρα...» απάντησε η Νεφέλη με ένα αθώο ύφος και το τραγικό ήταν ότι ο μπαμπάς κουνούσε το κεφάλι του συμφωνώντας. Σε φάση όχι;!

Η: «Εγώ λέω να αφήσουμε την ανάκριση και να φάμε με ησυχία. Και μπαμπά άσε κάτω το μαχαίρι με αγχώνεις» είπα να πεταχτώ και εγώ.

Εβ: «Επιτέλους και κάποιος λογικός εδώ μέσα... πριν αρχίσουμε να τρώμε όμως Ηλέκτρα θέλω να μου εξηγήσεις τι κάνατε στο δωμάτιο το πρωί γιατί δεν πολυκατάλαβα...» απαίτησε η μαμά. Τώρα στρέφεται και ενάντια στο ίδιο της το αίμα;! Καλή είναι αυτή.

Η: «Ότι έκανες και εσύ με τον μπαμπά προχθές το πρωί που μπήκα μέσα...» όχι κυρά Εβελίνα νόμιζες ότι θα σε άφηνα έτσι. Η μάνα μου έγινε κατακόκκινη. Καλά να πάθει!