Η Ζωή Μου Το Παιχνίδι Του

Πόσο ήπια χθες;!

Άνοιξα τα μάτια μου και αμέσως με κατέκλυσε ένα φοβερό αίσθημα ναυτίας και πονοκέφαλου μαζί. Μα καλά το Βόσπορο κατέβασα χθες; Θυμόμουν ότι χόρευα με έναν γλυκούλη, ότι ήρθε ο Άρης και μου έκανε χαλάστρα και μετά.. μετά βασικά είναι όλα θολά.

Άρχισα να παρατηρώ λίγο καλύτερα το δωμάτιο μέσα στο οποίο βρισκόμουν και η αλήθεια είναι ότι αν και πολύ γουστόζικο και όμορφο δεν έχω ιδέα σε ποιόν ανήκει. Τι στο διάολο έκανα χθες; Και το σημαντικότερο απ' όλα με ποιόν; Ωωω Χριστέ μου κάνε να μην είναι κανένας ανώμαλος.. ούτε κανένας παππούς.. γενικότερα να μην είναι κανένας.

Σηκώθηκα από το κρεβάτι με σκοπό να πάω να βρω τον εύχομαι-όχι-ανώμαλο άντρα με τον οποίο πέρασα την νύχτα μου. Λέξη κλειδί σηκώθηκα με σκοπό.. αυτό δεν σημαίνει ότι ολοκληρώθηκε ποτέ αυτός ο σκοπός. Στη διαδρομή λοιπόν για να πάω στην πόρτα αποφάσισα να κάνω μία μικρή στάση έτσι ώστε να δω πρώτα λίγο από μόνη μου τί κουμάσι είναι αυτός και μετά βέβαια αν τον έκρινα φυσιολογικό θα πήγαινα να τον βρω. Δεν φταίω εγώ βγήκε Σέρλοκ από μέσα μου.

Μετά από ένα πεντάλεπτο ψάξιμο σε συρτάρια το μάτι μου έπεσε πάνω σε μία κορνίζα. Πλησίασα και είδα ότι απεικόνιζε μία νεαρή κοπέλα γύρω στα 20. Μία κοκκινομάλλα, με χλωμή επιδερμίδα και πράσινα μάτια. Πολύ όμορφη..

Ξαφνικά η πόρτα του δωματίου άνοιξε και πρόβαλε ένας Άρης σε όλο του το μεγαλείο πίσω από αυτήν. Ο Άρης. Ο γνωστός Άρης. Ούτε ανώμαλος ούτε γέρος.

Αρ: «Θέλεις να μου εξηγήσεις τι ακριβώς κάνεις;» με ρώτησε και φαινόταν.. θυμωμένος;

Η: «Εεμ εγώ απλά.. εε κοιτούσα τη φωτογραφία..» του είπα ενώ είχα γίνει κατακόκκινη από το άγχος και τη ντροπή. Το γιατί τώρα δεν το ξέρω αλλά δεν παίζει ρόλο. Ίσως έφταιγε το ύφος του ίσως το ότι με είχε πιάσει απροετοίμαστη..

Αρ: «Απλά άσ' την εκεί που ήταν και μην την ξαναπειράξεις. Πάμε μέσα και βάλε τίποτα πάνω σου.. έχω καλεσμένους..» μου είπε και πραγματικά θα 'θελα να μου εξηγήσει κάποιος τι παίζει με την πάρτη του. Ποιο είναι το θέμα του με τα ρούχα μου;

Κοίταξα τον εαυτό μου για να βεβαιωθώ ότι είμαι μία χαρά αλλά.. τα χθεσινά μου ρούχα είχαν αντικατασταθεί με μία φαρδιά μακριά μπλούζα και τίποτε άλλο. Ο Αρούλης έχει να δώσει εξηγήσεις. Πολλές.

Μόνο και μόνο για σπάσιμο αποφάσισα να παραμείνω όπως ο ίδιος θέλησε να με ντύσει και στο κάτω κάτω δεν μπορώ να αρχίσω να ψάχνω ξένα συρτάρια για να βρω παντελόνι. Η ειρωνεία ξέρω γω αλλά τέλος πάντων.