Η Ζωή Μου Το Παιχνίδι Του

Αγάπη

Οι ακτίνες του ήλιου εδώ και δέκα λεπτά έχουν βαλθεί να μου σπάσουν το νευρικό μου σύστημα. Κουνιέμαι προς τα δεξιά με πετυχαίνουν προς τα' αριστερά το ίδιο. Σε φάση.. θέλω να κοιμηθώ;!

Αρ: «Ρε μωρό μου θέλεις να σταματήσεις να κουνιέσαι;!» με ρώτησε αγουροξυπνημένα ο Αρούλης. Μμμ εμ βέβαια αυτός μια χαρά έχει πιάσει τη θέση που έχει σκιά.

Η: «Ο ήλιος με χτυπάει στα μάτια» του είπα παραπονεμένα και αυτός το μόνο που έκανε ήταν να αλλάξει πλευρό μουγκρίζοντας ένα «χτύπα τον και εσύ».

Μωρέ τι ρομαντικούλης που είναι. Αντί να με πάρει αγκαλίτσα ή ακόμα καλύτερα να κλείσει τη ρημαδιασμένη κουρτίνα, μου γυρνάει πλάτη.

Αρ: «Τι νομίζεις πως κάνεις;» με ρώτησε πλέον ξύπνιος αφού αποφάσισα να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου. Τον είχα καβαλήσει και να μην τα πολυλογώ αλλάξαμε θέσεις. Δημοκρατικές διαδικασίες.

Η: «Κοιμάμαι;» του απάντησα γελώντας.

Αρ: «Μα τώρα χτυπάει εμένα ο ήλιος» καλά να πάθει να δει τη χαρά.

Η: «Χτύπα τον και εσύ» του απάντησα ειρωνικά και πήγα να αλλάξω πλευρό αλλά οι φωνές από το διάδρομο με σταμάτησαν.

Αρ: «Και να γιατί εχθές τους είπα να φύγουν» είπε ενώ προσπάθησε να αποκλείσει τις φωνές τους βάζοντας το κεφάλι κάτω από το μαξιλάρι. Μα τι ώριμος.

Η: «Πάω να δω τι γίνεται... ούτως ή άλλως μου έφυγε ο ύπνος» είπα ενώ σηκωνόμουν. Λίγο πριν φτάσω στην πόρτα η φωνή του γέμισε το χώρο.

Αρ: «Ή μπορείς να έρθεις εδώ και να ξυπνήσεις το μωρό σου όπως τον ξυπνάς τις τελευταίες μέρες...» μου είπε έχοντας βγάλει το κεφάλι από το μαξιλάρι και με κοιτούσε λες και έβλεπε δεν ξέρω και εγώ τι.

Η:«Μμμ το μωρό μου όμως δεν φέρθηκε καλά αυτό το πρωί» του απάντησα βάζοντας μία μπλούζα του που ήταν πεταμένη κάτω.

Αρ: «Έλα ρε Ηλέκτρα... έτσι θα με αφήσεις τώρα;!» με ρώτησε δείχνοντάς μου το μικρό του φίλο. Μικρό... τρόπος του λέγειν.

Η: «Χεράκι έχεις... νομίζω ότι μπορείς να το χρησιμοποιήσεις» του απάντησα κλείνοντάς του το μάτι.

Αρ: «Δεν είσαι σωστή όμως» άκουσα να μου λέει λίγο πριν κλείσω την πόρτα του δωματίου του.

Εν τω μεταξύ οι φωνές αντί να χαμηλώσουν όλο και δυνάμωναν. Το παράξενο όμως ήταν ότι δεν ακούγονταν δύο αντρικές. Άλλα μία και μία. Την αντρική την αναγνώριζα ήταν του Αντώνη.