Η Ζωή Μου Το Παιχνίδι Του

Θάλασσα

Έκλεισα το τηλέφωνο και άρχισα να ετοιμάζομαι. Βέβαια πιο πολύ έμοιαζε σαν να παλεύω με τη ντουλάπα και γενικότερα με τα ρούχα και τα καλλυντικά μου. Και αυτός ο χριστιανός δεν ήξερε να ειδοποιήσει μία ώρα νωρίτερα.. να μου πεις δεν φτάνει που ειδοποίησε έχω και παράπονα.

Η ώρα περνούσε και εγώ ακόμη δεν ήξερα τι να βάλω.. Είχα ακόμη άλλα δεκαπέντε λεπτά να βρω. Τελικά μετά από πολύ ψάξιμο που μεταφράζεται και ως μία ντουλάπα κώλος, κατέληξα σε ένα τζιν με σκισίματα, ένα τοπάκι μαύρο και μία πλεκτή ζακέτα.

Το μισάωρο είχε λήξει και εγώ ήμουν πανέτοιμη σε αναμμένα κάρβουνα περιμένοντας τον Άρη. Ο οποίος προφανώς αποφάσισε να κάνει είσοδο, όπως κάνουν και τα κοριτσάκια στα πάρτι. Έχει γούστο να μου έκανε πλάκα. Ή να ήθελε να δει αν θα του έλεγα ναι. Ή μήπως..

Τις σκέψεις μου τις διέκοψε το κουδούνι και φυσικά μόνο που δεν τσακίστηκα να ανοίξω. Εεε ρε έχω χαζέψει.. έπρεπε να πάω σιγά σιγά σαν ώριμη γυναίκα. Όχι σαν ερωτοχτυπημένο πιτσιρίκι. Δεν πάει στο διάολο.. γιατί ήξερε πόσο κοντά είμαι στη πόρτα;!

Η: «Άργησες..» του είπα με το που άνοιξα την πόρτα. Είχα σκοπό να συνεχίσω με ένα λογύδριο περί αυτού του θέματος άλλα η όψη του με έκοψε.

Ήταν πανέμορφος. Απλά μπράβο στους γονείς του. Φορούσε ένα τζιν και ένα μαύρο πουκάμισο από πάνω που του είχε γυρίσει τα μανίκια. Εκεί που πραγματικά κόλλησα όμως ήταν στη μούρη του. Και πιο συγκεκριμένα στην έκφρασή του. Φαινόταν αγχωμένος.. πολύ αγχωμένος.

Αρ: «Τόση ανυπομονησία για να με δεις;» με ρώτησε κάνοντας με να κοκκινίσω. Και έτσι απλά οι ρόλοι αντιστράφηκαν. Από εκεί που ήταν αυτός αγχωμένος και εγώ χαλαρή με μία του πρόταση γίναμε ακριβώς το αντίθετο.

Η: «Εεε εγώ δεν εννοούσα αυτό..» άρχισα να λέω αλλά με έκοψε το γέλιο του.

Αρ: «Με έπεισες.. Τέλος πάντων πάμε τώρα» μου είπε και με έπιασε από το μπράτσο.

Μπήκαμε στο αμάξι και μετά από μία μισάωρη διαδρομή την οποία την περάσαμε με εμένα να τον ρωτάω που πάμε και αυτόν να μην μου απαντάει, φτάσαμε. Ήρθε στη πλευρά μου και μου άνοιξε την πόρτα, μα τι gentleman.. Βγήκα από το αμάξι και ετοιμάστηκα να τον δουλέψω λίγο αλλά παρατήρησα το που βρισκόμασταν. Γύρισα να τον κοιτάξω και είδα ότι είχε κοκκινίσει και κοιτούσε ευθεία μπροστά του.

Με είχε φέρει στη θάλασσα. ακριβώς τη στιγμή που έδυε ο ήλιος. Τον έπιασα από το χέρι, αφού είδα ότι δεν πρόκειται να ξεκουνούσε από κει, και τον τράβηξα να κάτσουμε στα βότσαλα για να δούμε το ηλιοβασίλεμα με την ησυχία μας. Τον ξανακοίταξα και αυτή τη φορά γύρισε να με αντικρίσει και αυτός.