Η Ζωή Μου Το Παιχνίδι Του

Προδοσία

Πλάκα μας κάνει τώρα αυτός... Από τη στιγμή που μας είπε ότι έχε να μας πει κάτι για τα αγόρια και εγώ και η Άφρο είχαμε κοκαλώσει στις θέσεις μας.

Η: «Από πού και ως που έχεις εσύ.. να μας πεις κάτι που να μας ενδιαφέρει;» του είπα ενώ η καρδιά μου πήγαινε να σπάσει από το άγχος. Το μόνο που εύχομαι είναι να μην έχουν κάνει μαλακία...

Στ: «Άμα πιστεύεις ότι δεν αξίζει να με ακούσεις γιατί κάθεσαι ακόμα εδώ;» με ρώτησε με ένα χαμόγελο που υπονοούσε ότι ξέρει ότι με καίει το θέμα και το διασκεδάζει όσο δεν παίρνει.

Αφρ: «Θα σου συνιστούσα να μιλήσεις και γρήγορα! Άσε τις εξυπνάδες για μετά!» του είπε μες τα νεύρα η Αφροδίτη. Ο Λουκάς φαινόταν πιο αμήχανος απ'όλους. Πάω στοίχημα ότι έχει βάλει το χεράκι του για όλο αυτό...

Στ: «Καλά κοπελιά ηρέμισε λίγο θα σου πω τώρα...» της είπε με υφάκι. Πώς τα είχα παλιά εγώ με αυτόν;! Αν εξαιρέσει κανείς αυτό το σώμα και αυτή τη φάτσα από χαρακτήρα είναι κάτι χειρότερο και από φίδι.

Αφρ: «Κοπελιά Στελάκη να πεις τη μάνα σου. Τώρα έχεις πέντε λεπτά να εξηγήσεις πριν πάρω τον Αχιλλέα να έρθει από δω να τα πεις μπροστά του!» του είπε και με αυτή της την απάντηση τον έκανε χάσει αυτό το χαμόγελο από τα ηλίθιά του χείλη. Χείλη που κάποτε τα λάτρευα αλλά τώρα... άλλαξαν οι καιροί.

Στ: «Λοιπόν... θυμάστε ότι εγώ εσάς σας είχα γνωρίσει μέσω του Γιώργου έτσι;» άρχισε να μας λέει και με την άκρη του ματιού μου είδα τον Λουκά να ακουμπάει τις παλάμες του στο πρόσωπό του.

Η: «Προχώρα στο παρασύνθημα και άσε τις εισαγωγές!» του είπα πραγματικά ανυπόμονη. Δεν φταίω εγώ... είναι στον χαρακτήρα μου.

Στ: «Δεν έχεις αλλάξει καθόλου έτσι;» με ρώτησε χαμογελώντας μου αχνά.

Η: «Άμα δεν είχες κάνει τη μαλακία σου θα το ήξερες από πρώτο χέρι αυτό..» του απάντησα με το θυμό μου να ξεχειλίζει από κάθε κύτταρο του οργανισμού μου.

Στ: «Ο Γιώργος λοιπόν, εγώ και τα άλλα τρία αγόρια ήμασταν κολλητοί...» έκανε μία παύση που φυσικά η Αφροδίτη δεν θα άφηνε έτσι.

Αφρ: «Και μετά τι έγινε; Κατάλαβαν πόσο αρχίδι είσαι και σε παράτησαν;» τον ρώτησε σαρκαστικά κάτι που τον εκνεύρισε.

Στ: «Όχι.. ξέρεις οι φίλοι προστατεύουν τους φίλους. Όταν με χώρισες Ηλέκτρα ήμουν καταρρακωμένος... τα αγόρια αποφάσισαν να με βοηθήσουν με τη μιζέρια μου. Έτσι ένα βράδυ που τα πίναμε κάναμε κάτι σαν συμφωνία. Να σε κάνουν να νιώσεις ότι ένιωθα εγώ... και εσένα αλλά και την κολλητούλα σου η οποία αντί να μου σταθεί μου γύρισε την πλάτη.. οπότε ναι... Αυτοί είναι οι γκόμενοί σας!» μας είπε με ένα ίχνος θριάμβου στη φωνή του. Μόνο που μερικά πράγματα δεν κολλούσαν.