Η Ζωή Μου Το Παιχνίδι Του

Θέλεις;

Εδώ και ένα πεντάλεπτο έβλεπα τον Άρη να πηγαινοέρχεται στο δωμάτιο και να παίρνει βαθιές ανάσες. Ούτε να γεννούσε.. Μου αρέσει που η αποφασιστικότητα του εξαφανίστηκε την στιγμή που του είπα να μου πει. Πιο συγκεκριμένα γύρισε και μου είπε «Μα καλά δεν μπορούσες να με παιδέψεις και εσύ λίγο ακόμη; Δεν έχω οργανώσει ακόμα το πώς θα στα πω!» και είχα μείνει σε φάση ¨Εεε εγώ δεν έπρεπε να έχω τα νεύρα;!¨.

Αρ: «Ωραία εντάξει είμαι έτοιμος... Λοιπόν...» άρχισε δυναμικά αλλά ξανασταμάτησε και με κοιτούσε. Οκέυ νομίζω ότι πλέον είναι διαπιστωμένο ότι το παιδί έχει προβλήματα.

Η: «Όταν ήσουν μικρός έπεσες από την κούνια έτσι; Δεν εξηγείτε αλλιώς..» του είπα προσπαθώντας να μην γελάσω. Είμαι και θυμωμένη μην το ξεχνάμε.

Αρ: «Εε; Όχι, πού κολλάει αυτό;!» με ρώτησε εμφανώς μπερδεμένος.

Η: «Βλέπεις προσπαθώ να δικαιολογήσω τη συμπεριφορά σου. Αν είχες πέσει από την κούνια θα έλεγα εντάξει έχει πρόβλημα από χτύπημα στο κεφάλι σε βρεφική ηλικία. Μήπως μεγαλώνοντας ήσουν ατακτούλης και έπαιζες ξύλο με παιδάκια;» τον ρώτησα συνεχίζοντας το δούλεμα. Έπρεπε να τον κάνω να χαλαρώσει λίγο και να μιλήσει γιατί αλλιώς μας έβλεπα να μένουμε εδώ μία αιωνιότητα.

Αρ: «Ηλέκτρα να ξέρεις ότι όταν τελειώσουμε την κουβέντα θα φας ξύλο..» μου είπε. Ωραία άρχισε να εκνευρίζεται καλό σημάδι θα τα πει και πιο γρήγορα.

Η: «Ξέρεις για να φτάσουμε στο σημείο με το ξύλο πρέπει να περάσουμε το κομμάτι με την κουβέντα οπότε άρχισε.. σήμερα αν θέλεις!» του είπα και τον είδα να παίρνει άλλη μία ανάσα.

Αρ: «Έχεις δίκιο.. από πού θέλεις να ξεκινήσω;» με ρώτησε. Πες μου κάτι που δεν ξέρω.

Η: «Κοίτα εμείς οι άνθρωποι συνηθίζουμε να ξεκινάμε από την αρχή.. Τώρα εσύ που εξαιρείσαι από αυτήν την κατηγορία άρχισε από όπου θέλεις» του είπα κλείνοντάς του το μάτι.

Αρ: «Δεν αντέχεσαι...» μου είπε.

Η: «Λες ψέματα.. με λατρεύεις και το ξέρεις.. τώρα άρχισε με το τι έγινε με τη Βάνα και κανόνισε να μου πεις μόνο την αλήθεια. Μην κρύψεις τίποτα. Προτιμώ να μου πεις την αλήθεια και ας με πονέσει παρά να μου πεις ψέματα για να με κάνεις να αισθανθώ όμορφα..» του είπα σοβαρεύοντας.

Αρ: «Δεν μου αρέσουν τα ψέματα γι'αυτό μην ανησυχείς. Με τη Βάνα στο ορκίζομαι ότι δεν είναι αυτό που νομίζεις.. Όταν έφυγες είπα να σε αφήσω να ηρεμίσεις λίγο και θα ερχόμουν να σε βρω μετά από λίγο. Έτσι πήγα να μιλήσω λίγο με τα αγόρια για να δω αν όλα πάνε καλά. Είδα από μακριά τον Αχιλλέα αγκαλιά με ένα ποτήρι βότκα να κοιτάει τη φίλη σου που του έκανε καψόνια και την έπεφτε σε έναν τριαντάρη μάλλον αυτόν για τον οποίο τσακώνονταν πιο πριν. Είπα να μην τον διακόψω από την κλάψα του και έτσι πήγα να βρω τον Αντώνη ο οποίος φασωνόταν σε μία γωνία με την αδελφή σου. Τον λυπήθηκα να του κάνω χαλάστρα και έτσι είχα μείνει μόνος μου μες τη μέση της πίστας. Τότε ήρθε η Βάνα και άρχισε τις αγκαλιές και έπιασε μόνη της κουβέντα ενώ εγώ προσπαθούσα να σε εντοπίσω γιατί είχα βαρεθεί και ήθελα να σε πειράξω λίγο. Η Βάνα κάτι με ρωτούσε αλλά δεν την άκουγα και έτσι συμφωνούσα σε ότι έλεγε. Δεν με ένοιαζε και ιδιαίτερα. Εκείνη την ώρα εμφανίστηκες εσύ και από πίσω σου έσερνες κάποιον. Μέχρι να καταλάβω ποιός ήταν αυτός ο κάποιος έπαθα βέβαια ένα μίνι εγκεφαλικό αλλά τέλος πάντων. Όταν σε είδα να πλησιάζεις κατάλαβα ότι όταν θα έβλεπες ότι μιλούσα με τη Βάνα θα νευρίαζες και έτσι γύρισα και την κοίταξα για να τη διώξω. Εεε και αυτή με φίλησε. Αυτή όχι εγώ... Μετά όταν έφυγες και κατάφερα να την ξεκολλήσω μου είπε ότι με είχε ρωτήσει αν ήθελα να τα ξαναβρούμε και είχα πει ναι και με ρώτησε τί με είχε πιάσει. Και αυτά.. την παράτησα σύξυλη και ήρθα να σε βρω» μου είπε με μία ανάσα. Ουάου από πού να αρχίσω. Μπράβο πάντως η Αφροδίτη του ψήνει το ψάρι στα χείλη του άλλου. Η Βάνα δεν τις γλιτώνει τις σφαλιάρες της.