Η Ζωή Μου Το Παιχνίδι Του

Drama Queen

Ο δρόμος μέχρι να φτάσουμε στο σπίτι του ήταν σχετικά ήρεμος. Αν εξαιρέσουμε ότι με ξέχεσε για αυτό που τράβηξε εν μέρει εξαιτίας μου στο τραπέζι.

Η: «Γίνεσαι υπερβολικός τώρα ρε Αρούλη..» του είπα κάνοντάς τον να με αγριοκοιτάξει.

Αρ: «Υπερβολικός; Η μητέρα σου πιστεύει ότι παλιότερα ήμουν γκέι, ο πατέρας σου θέλει να μου βγάλει τα μάτια και μέσα σε όλα έχω και τη Νεφέλη να με κοροϊδεύει και να ρίχνει λάδι στη φωτιά. Δηλαδή πόσα να αντέξει ένας άνθρωπος;» μου είπε με απόγνωση κάνοντάς με να γελάσω.

Η: «Λεπτομέρειες μωρέ... Είσαι πολύ drama Queen ρε μωρό μου» του απάντησα χαϊδεύοντας του απαλά τα μαλλιά του.

Αρ: «Έζησα το πιο τρομακτικό μου πρωινό και εσύ με κοροϊδεύεις;!» με ρώτησε ενώ πάρκαρε.

Η: «Είδες μαζί μου ζεις τη ζωή σου στα άκρα» του είπα κατεβαίνοντας από το αμάξι. Εεε δεν έφτασα και μακριά. Ένα βήμα, δεύτερο και τσουπ πετάω.

Αρ: «Εγώ λέω να αφήσουμε τις ακρότητες και να πάμε να συνεχίσουμε ότι αφήσαμε στη μέση το πρωί... βασικά όταν μας διέκοψαν οι hooligans γονείς σου» μου είπε βάζοντάς με στον ώμο του.

Η: «Ποπο μες τα νεύρα είσαι σήμερα... Απορώ τι να φταίει» του είπα και ως απάντηση πήρα μία σφαλιάρα στο κώλο μου.

Αρ: «Αυτό παθαίνει ένας άντρας όταν τον αφήνουν ξαναμμένο» μου απάντησε ανοίγοντας την πόρτα του σπιτιού. Αμέσως με ακούμπησε κάτω αφού ο Ιβάν αποφάσισε να κάνει ένα μικρό χαμό γαβγίζοντας και χοροπηδώντας στα πόδια του.

Η: «Που είναι το μωρό μου;!» είπα χαϊδεύοντας τον.

Αρ: «Πίσω σου;!» απάντησε κάπως κατσουφιασμένα ο Αρούλης κάνοντάς με να γελάσω.

Η: «Μην τον ακούς αγάπη μου απλά σε ζηλεύει» είπα στον Ιβάν ενώ σηκώθηκα όρθια.

Για την επόμενη μισή ώρα ασχολιόμουν με το κουτάβι. Ο Άρης είχε εξαφανιστεί κάπου μέσα στο σπίτι. Υποθέτω στο μπάνιο γιατί άκουγα νερό να τρέχει.

Αρ: «Νομίζω πως αρκετά σε χάρηκε ο Ιβάν σειρά μου...» μου είπε και πιάνοντάς με από τα πόδια με πέταξε, πάλι, στη πλάτη του και κατευθύνθηκε προς την κρεβατοκάμαρα.

Η: «Το ξέρεις ότι δεν είμαι σακί με πατάτες έτσι;!» του είπα ενώ απολάμβανα τη θέα. Πάντως του το αναγνωρίζω μέσα σε όλα έχει και ωραίο κωλαράκι. Όκευ είναι επίσημο... έχω χαζέψει.

Αρ: «Κάτι έχω καταλάβει... Τα σακιά συνήθως δεν έχουν καμπύλες... αλλά τώρα να μου πεις ούτε και εσύ οπότε...» μου είπε ακουμπώντας με κάτω. Ώστε έτσι εε;!