Fatty To Sexy (COMPLETED)

Chapter 44: Escape

NATURE'S POV.

Nasstress na naman ako. Sa tuwing naaalala ko ang nangyare nung isang araw, hindi ko na makalimutan. Ano nga ba ang nangyare pagkatapos nun?

FLASHBACK

Nagising ako ng mga 4am. Na natutulog pa siya ng mahimbing. Nakayakap pa siya sakin. Pinagmasdan ko siya. He's really handsome. Hindi ko napigilan na hawakan ang kanyang muka.

Tears began to fall. I just can't believe myself that I fell for a guy like him. I kept on asking God, why?

 

Bakit sa isa pang katulad niya pa ko nahulog. Pwede naman sa ibang tao, like Anthony? Pero hindi e. Sakanya talaga. I've given him my virginity. Yung pinagkakaingatan ko. Yung hindi ko binibigay kahit kanino. Dahil sabi ko sa sarili ko, ibibigay ko lang to sa taong pinakamamahal ko, at sa taong mahal na mahal rin ako. Well, at least, I gave it to someone I really love, the sad thing here is, the guy doesn't love me back. I smiled bitterly while crying. Iniwas ko na ang tingin ko sakanya.

All of my strenght. Lahat ng pinaghandaan ko, pinaghirapan ko, nawala ng nakita ko uli siya. Ganun ba talaga yun? Everything will vanished when you see again the person who hurted you years ago? Who has your heart from the start? Inaamin ko na. Hindi naman talaga nawala e. Hindi. Ang masaklap pa dun, pati ang paghihiganti ko dapat ay yun lang din ang naging rason. Na mahal ko pa rin siya. Kasi kung wala na kong nararamdaman sakanya, hindi na sana ko umabot sa puntong ito.

Tumayo ako. Hindi ko pinansin na wala akong saplot kahit ano. Pinunasan ko ang muka ko na basa ng mga luha at kinuha ko ang damit ko at mga gamit ko. Hindi ko siya kayang harapin sa ngayon. Pumunta ako ng banyo. Naligo at nagbihis.

Tinignan ko ang phone ko, walang nagtext. Medyo himala. Ano nangyare sa dalawa?

 

From the very last time I hope, tinignan ko ang natutulog na si Daxis. Hindi na ko magpapaalam. Dahil hindi na tama ang nararamdaman ko. It was always him. It was always him from the start. Tumalikod ako, with my tears again on my eyes. At tuluyan ng lumabas na ng hotel room niya.

 

Dali dali akong pumasok sa hotel room namin tatlo nila Coffee. may napagdesisyunan ako. Pagpasok ko pa lang ay may letter sa sahig. Hindi pa nabubuksan yun sa tingin ko pero nakakalat sa sahig. Ano kayang nangyare kay Heaven? Pinunasan ko ng kamay ang mga luha ko. At binasa ang sulat.

 

"Heaven, Nature,

      Coffee is with me. No need to worry or anything. Mauna na kayo umuwi sa kanya bukas ng tanghale, ako na bahalang maghatid sa kanya pabalik ng Manila. Lahat din ng gamit niya ay nasakin na. Thanks.

                                                                                                                                                                      Chumpy."

 

Napakunot ang noo ko at hindi na rin ako nagkomento. Kung nasan man si Coffee ngayon, I know she's in good hands. I HOPE. Pero pwede ring hindi dahil nagaalala ako na baka masaktan din siya katulad ng nararamdaman ko ngayon. Agad kong tinawagan ko si Coffee. ngunit nakapatay ang cellphone nito. Tinry kong tawagan si Chumpy. Buti na lang binigay sakin ni Coffee ang number ni Chumpy ng may magtext sakanya ng unknown number. Pero walang sumasagot sa phone ni Chumpy. Tinext ko na lang.