ђü๓ค (Tamamlandı)

Bölüm 1

 

Genç adam hastane koridorunda ilerlerken aklındaki tek şey kızıydı.

Nasıl olacaktı çok merak ediyordu.
İki yıl boyunca tek kelime konuştuğunu duymamıştı ağzından, iki yıl boyunca bu anı sabırla beklemişti.
O olaydan sonra kızınıda kaybetmişti.

Sıkıntıyla gömleğinin yakasındaki kravatı gevşetirken iki yıldır alışık olduğu bağırtıları duydu. Bu hastanede ki herkes böyleydi işte kızı gibi.

"Benim güzel cennet kuşum" diye geçirdi içinden.
Ne de güzel severdi kızını, adını bile aylarca süren araştırma sonucu bulmuş koymuştu.
Kızının adının anlamıydı cennet kuşu.

Daha dün gibi hatırlıyordu aylarca haberlere konu olan manşetleri
"Ünlü iş adamı Murat Sonsuz'un küçük kızı Hüma Sonsuz hastanede"
yüzünü buruşturarak kafasını salladı.

Canından çok sevdiği kızını koruyamamıştı işte, acılarını hafifletememişti.
Başını kaldırarak koridor sonundaki yöneticinin küçük bir tabelaya yazılmış olan ismini gördü.

"Rıza Değer"

Adımlarını hızlandırarak kapıyı çaldı. "Gir" komutunu beklemeden içeriye girdi.
Kendisini gören yönetici hemen ayağa fırlayarak yüzüne her zamanki gülümsemesini kondurmuştu bile.

"Hoşgeldiniz Murat Bey buyrun oturun lütfen" koltuklardan birine oturarak gözlerini Rıza Bey'e dikti "Bir şey içer misiniz?" Sorusuna hayır anlamında kafasını sallayarak cevap verdi.

Bir an önce duymak istediklerini söylemesini istiyordu.

"Sizi dinliyorum Rıza Bey?"

Kırklı yaşlarının ortasında olan Rıza Bey ellerini masanın üstünde kenetleyerek ciddi bir ifade takındı.

"Bakın Murat Bey kızınız buraya ilk geldiğinde oldukça kötü durumdaydı hiç konuşmuyor, yemiyor, hareket dahi etmiyordu bir sürü tedaviden geçti her zaman bağdaş kurarak duvarı ve ya boşluğu izlerdi biliyorsunuz?"

Murat Bey kafasını sallayarak onay verdi.
"Evet biliyorum"

Rıza Bey ise kısa bir tebessümden sonra devam etti.

"Buraya gelen çoğu hastalar böyle tabi fakat kızınızın durumu daha kötüydü bilinç altı tamamen çökmüş durumdaydı iki yıldır uğraşlarımız sonucu eski haline getirmeyi başardık tamamen emin olmasaydık sizi çağırmazdık. Fakat durumu gittikçe iyiye gitti artık hastanede kalmasının bir gereği yok" işte şimdi istediklerini duymuştu, derin bir nefes alıp verdi.

"Teşekkürler Rıza Bey kızımı ne zaman alabilirim?"

"Yarın hazır olacaktır bugün yine bir kaç komplikasyon yapacağız" başını sallayarak ayağa kalktı Rıza Bey'de ayağa kalkarak elini sıktı.

"Kızımı görebilir miyim?"

"Tabi"

Koridorlardan geçerek bahçeye ulaştıklarında derin bir nefes alarak etrafa bakmaya başladı.

İşte oradaydı, kızını görür görmez yüzü gülmeye başladı. Hüma yanında oturan hemşireyi dinlerken bazen başını sallıyor bazen de konuşuyordu bunu dudaklarının hareketlerinden anlamıştı.

İki yıldır duymadığı sesini nihayet duyabilecekti artık, kızıl saçları iyice uzamış beline inmişti kızının, güneşin altında adeta ateş gibiydi genç kız. Yüzünü yan profilden izlemeyi bırakarak yanına yaklaştı boğazını temizleyerek en sevdiği kelimeyi dile getirdi.