ђü๓ค (Tamamlandı)

Bölüm 3

Hani ayrılık hissi vardır ya! Şuan için ben o hisle dolup taşmıştım.

Biliyorum ben ablamla hiçbir zaman normal bir abla kardeş gibi değildim. Hatta onun donuk gözleri bana benden nefret ediyormuş hissi uyandırırdı, herkese ışıl ışıl bakan o yeşil gözlerin, neden sadece bana donuk olduğunu çözememiştim.

Bu zamana kadar benimle zorunda olmadıkça tek kelime konuşmamıştı. Bütün bu olanlara rağmen benim ablama ihtiyacım vardı, ben hep savunmasız küçük kardeş olmuştum, öyle olmaya da devam edecektim.

Şimdi bir de ablamın yurtdışına gitme meselesi beni hepten çökertmişti. Ne olursa olsun onu yanımda istiyordum, bu yüzden salondan odasına koşarak çıkan ablamın peşine takıldım odasının kapısının sertçe kapandığını duysam da pes etmeyip odasına kapısına adımladım.

Kapıyı tıklattım cevap alamayınca da girdim, yatakta öylece oturmuş gözlerini yere dikmişken beni görünce doğruldu başını dimdik tutarken gözleri donuklaşmıştı yine.

"Ne var?" diye sordu sert bir ses tonuyla, yerimde rahatsızca kıpırdanıp ağırlığımı sol ayağıma verdim.

"Abla o çocukla bir kez daha konuşamaz mısın belki bu sefer seni affeder gitmeni istemiyorum?"

Söylediklerimi tartarken alayla güldü "Ne o kıymetli kız beni özler misin?"

Bana kıymetli kız diye hitap etmesine alışmıştım sorusuna gelirsek evet özlerdim hem de çok.

"Abla lütfen sana ihtiyacım var."
güçsüz çıkan sesimle itirafım onu afallatsada bu kısa sürmüştü alaylı gülüşüne devam ederken hızla ayağa kalktı.

"Gideceğim Hüma gitmek istediğim için gidiyorum orada ne sen olacaksın ne de adının önüne koyulan deli sıfatı"

Benim gözlerim dolarken derin bir nefes aldım yüzüm çok tepkisiz görünüyordu bunu biliyordum ağlayan biri olmamıştım hiçbir zaman ama ablam beni, geldiğimden beri ikinci kez ağlatıyordu.

Gözyaşlarımı sadece annem görürdü zaten, ben annemin yanında ağlardım sadece.

Gözlerim yanarken gözlerimi ablama dikmiştim o ise bu halimden hoşnut olmuşa benziyordu.

"Merih asla beni affetmeyecek çünkü o beni başkasıyla gördü anlıyor musun? Başkasıyla bastı beni, o aptal bana deli gibi aşıkken ben ona hiçbir duygu hissetmedim kimseye bir duygu beslemem ben neden biliyor musun?"

Sonlarda yüksek çıkan ses tonu beni de germişti bütün kaslarım gerilmişken yanmaya başlamışlardı bile ablam öfkeli yüzünü benden esirgemeden konuşmaya devam etti.

"Ben hep senin gölgende yaşadım Hüma babamın 'cennet kuşu'"

Son kelimeyi söylerken alayla ve parmaklarını yukarıya kaldırarak tırnak işareti yapmıştı.

"Annemin kıymetli kızı, her zaman bütün ilgi bütün sevgi sana gösterildi ve sen hiç bir zaman tatmin olmayıp daha fazlasını istedin büyük aşkı sen tattın ama yine aşkının dozunu ayarlayamayarak saçma sapan bir şekilde aklını kaybettin şimdi söylesene Hüma senden nefret etmememi sağlayacak bir tane neden söyle"

Bütün vücudum titremeye başlarken gözlerim acıyla kısılmıştı görüşüm bulanıklaşırken sırtımı duvara dayadım.

"Ben senin kardeşinim." boğuk çıkan sesim acım yüzünden kısık çıkmıştı yüzüme bir kaç dakika bakıp sırıttı.

"Ablan olmaktan nefret ediyorum" derin bir nefes alarak ablamın karşısına dikildim.

"Neden benden bu kadar nefret ediyorsun? Bütün ilgi benim üstümde olduğu için mi? sadece, delirip adını lekelediğim için mi? Bütün bu olanları ben mi istedim sanki? Abla görmüyor musun içimin yangınını, kalbimin acısını görmüyor musun abla?"