rogue maid

{} 8 {}

Maria komt teruglopen. Ze geeft Alex een tube met zalf. 'Dank je' zegt Alex.

Ze glimlacht, 'ik sta tot uw dienst Alpha. En Luna als de wonden pijn blijven doen moet u twee keer per dag gaan smeren.'

Ik knik, 'dank u.'

Alex wil me weer beetpakken maar ik zeg: 'ik loop mee dus waag het eens.'

'Goed' zegt hij.

We lopen naar buiten. De twee staan nog steeds op de gang. 'Aal' zegt Leo, 'moeten we opzoek gaan naar de rogues?

'Nog niet. Eerst wil ik weten wie mijn mate tegen een boom gooide.'

'Dat was ik' zegt Leo, 'het spijt me Alex. Ze wilde niet luisteren. Het was niet de bedoeling om haar pijn te doen. Ze moest alleen gehoorzamen.'

'Dat duurt nog wel even voordat ik gehoorzaam' zeg ik, 'dat heeft mijn meester ook jaren gekost.'

'Hou op over die meester' zegt Alex.

'Kan ik niet' zeg ik, 'hij voedde me op en bracht me alles bij wat ik weet.'

'En ik ga jou nu iets bijbrengen' zegt Alex, 'iedereen gehoorzaamd aan mij. Ik ben de Alpha. Iedereen, dus ook jij vanaf nu.'

Ik snuif, 'probeer me maar te laten luisteren.'

'Hoe liet je meester je luisteren' vraagt de ander.

'Door me pijn te doen als ik niet luisterde. Maar aan die pijn ben ik gewend.'

Alex haalt diep adem en laat dat langzaam los, 'dit word nog een hele taak.'

'Succes ermee' zegt de ander, 'ik ga weer terug naar mijn kamer.'

'Ga anders je mate zoeken' zegt Alex, 'heb je iets beters te doen.'

De jongen geeft hem een zachte duw en loopt weg. 'Leo' zegt Alex, 'ik geef jou even de leiding. Ik ga even praten met Bella.'

'Kay, see you later.'

Leo loopt weg. Ik kijk Alex aan. 'En waar breng je me nu heen' vraag ik.

'Mijn kamer' zegt hij terwijl hij me over zijn schouder gooit.

'Hey' roep ik, 'ik loop echt wel mee! Zet me neer!'

Hij brengt me naar zijn kamer en zet me neer op bed. Hij gaat naast me liggen met zijn handen onder zijn hoofd. 'Waar wil je over praten' vraag ik geërgerd.

'Jou, duh.'

Ik zucht, 'en wat over mij?'

'Hoe lang was je al bij de rogues?'

'Tien jaar. Sinds mijn achtste. Toen jouw roedel de mijne doodde.'

'Uit welke roedel kom je?'

'Whitemoon.'

'Maar mijn vader heeft die hele roedel uitgemoord.'

'Er ontsnapte er één. Ik.'

'Ja anders was je hier niet. Hoe heetten je ouders?'

'Selena en Marcus.'

'Marcus? Bedoel je de zoon van de Alpha?'

'Ja, ik was de kleindochter van de Alpha.'

Hij gaat rechtop zitten, 'dus de kleindochter van een Alpha is de mate van een Alpha.'

'Blijkbaar' zeg ik zuchtend.

Ik kijk naar buiten. 'Wanneer vond die man je?'

'Drie dagen nadat ik was ontkomen. Hij nam me mee en maakte met tot een soort slaaf.'

'Mmh.'

Hij legt zijn hand op mijn wang. Er ontstaan prettige tintelingen waar zijn huid de mijne raakt. Hij leunt naar me toe. 'Van mij' zegt hij, 'helemaal van mij.'

Ik schuif een beetje achteruit. Hij zucht, 'eigenwijs meisje. Geef toe aan je wolf. Jij hebt mij nodig en ik jou.'

'Ik heb niemand nodig' roep ik terwijl ik opspring, 'en vooral jou niet! Je... je... het enigste waarom jij mij wil is omdat je wolf dat zegt!'

'Nee Bella, ik wil jou omdat ik zeker weet dat dit kan werken. Bij mijn vorige vriendinnetjes gebruikte mijn wolf ze als uitlaatklep. Hij deed ze pijn. En niet alleen maar vriendinnetjes. Soms ook rogues of meisjes uit de roedels die we hadden veroverd.'

Ik slik. Walgelijk dit! Ik doe een stap achteruit, 'dit wil ik niet!'

'Jij hebt niets te willen' zegt hij, 'jij bent van mij dus dat betekent dat je zal gehoorzamen aan me!'

'En als ik dat niet doe?'

'Dan straf ik je. Wel anders dan de sukkel die je bij zich hield.'

'En hoe ga je me straffen?'

Hij trekt me op bed en begint me ruw te zoenen. Ik probeer hem van me af te krijgen maar dat werkt voor geen meter. Hij duwt mijn handen naast mijn hoofd op het bed. Hij stopt met kussen en zegt: 'en dan nog wat stapjes verder, hon.'

Ik grom, 'laat me los! Nu!'

'Nee honey. You're mine!'

Ik zet mijn voet op zijn buik en duw hem weg. Ik ren naar de deur en open die. Ik ren naar het bos. Ik hoor hem grommen. 'Bella kom terug' gromt hij hard en luid 'nu!'

Iedereen waar ik aan voorbij ren kijkt me na. Hij rent achter me aan het bos in. Ik transformeer in een sprong en ren verder. Ik hoor scheurende kleren achter me. Oké hij is dus ook naar zijn wolvenvorm getransformeerd. Lekker dan! Hij gaat me sowieso snel in halen! Ik moet hier weg! Zelfs al leef ik dan even als een rogue alleen dat kan ik aan!

Ik ren en ren en ren. Mijn conditie is niet geweldig maar toch houd ik het vol. Het gegrom van Alex geeft me heel veel adrenaline. Zo kan ik hem wel even voor blijven. Maar anders gaat het goed mis!

Na een tijdje begin ik wel moe te worden. Ik kan niet verder rennen meer. Maar overgeven zal ik nooit doen! Dat woord bestaat gewoon niet voor mij! Dat hebben mijn vader en Morris me zo geleerd!

Dan opeens staat er een andere wolf voor me. Maar het is niet Alex. Het is Morris!