rogue maid

{} 34 {}

De opeenvolgende dagen gaat Alex iedere ochtend na zijn rondje rennen naar zijn vader. Hij wil niet dat ik mee ga. Maar zijn vader blijft om mij vragen. Hij wil heel graag alleen met me praten maar Alex wil dat absoluut niet! Hij laat me nooit alleen met zijn vader zolang hij leeft heeft hij gezegd.

Na een maand laat hij me dan toch alleen met zijn vader praten. Hij breng me naar de kamer toe. Zijn vader hebben ze tegen de wand geketend met zilveren hele dikke en brede boeien. Alex gaf een kus op mijn voorhoofd en fluisterde nog: 'als er ook maar iets gebeurd wat je niet vertrouwd mindlink me.'

Ik knik zachtjes. Hij kijkt zijn vader even aan en dan loopt hij de cel uit. Ik kijk naar zijn vader. Hij heeft weer die bekende grijns op zijn gezicht. 'Dus ik mag eindelijk met je alleen praten' zegt hij grijnzend.

Ik knik, 'klopt.'

'En haalde jij hem over of...'

'U kunt me niets doen' zeg ik terwijl ik aan de tafel ga zitten die in het midden staat, 'daardoor is Alex nu wat gerustgesteld.'

'Ben je daar heel zeker van Bella?'

'Nee, maar de roedel beschermt me. Maakt niet uit wat er gebeurd.'

'Mmh. Ik heb opgevangen van wat mensen dat jij een kleine pup wilde maar Alex dat niet wilde omdat ik nog vrij rondliep.'

'Hoe weet u dat?'

'Ik hoor nog steeds wel dingen hoor.'

'Van wie?'

'Mezelf. Ik was telkens dichterbij dan jullie zouden durven vrezen.'

Ik slik. Was hij telkens echt ZO dichtbij?! Hoe kan het dat we dat niet opgemerkt hebben! Hoe is dat in hemelsnaam mogelijk?! 'Rustig maar Bella' zegt hij, 'ik kan nu toch niets meer doen.'

Ik kijk hem aan, 'wanneer was u nog meer dichterbij?'

'Het moment dat jij bij de roedel werd opgenomen. Het moment dat jij en Alex ruzie hadden over of hij je wel of niet zwanger moest maken. Gewoon die hele avond was ik er.'

'Waarom heeft niemand dat gemerkt?'

'De wachters zijn gewoon dom. Ze ruiken me niet omdat ik altijd door de modder rolde voordat ik hierheen ging. Ik weet precies wanneer welke wachters waar zijn.'

Ik knik. 'Waar ben je al die tijd eigenlijk geweest' vraagt hij, 'tussen de tijd dat ik mijn klus niet afmaakte en jij en Alex elkaar vonden.'

'bij de rogues.'

'Welke?'

'Morris.'

'Morris, leeft hij nog?'

'Niet meer ondertussen. Alex doodde hem omdat Morris mij zowat doodde.'

'Morris heeft je zeker niet goed behandeld?'

'Hoe weet u dat?'

'Als je over hem praat zie ik haat en pijn in je ogen.'

Ik schud mijn hoofd, 'Morris gebruikte me als slaaf. Hij gaf me straf omdat ik niet luisterde naar hem of iets deed wat hij niet leuk vond.'

'Zoals?'

'Hoe bedoelt u?'

'Waarvoor kreeg je straf?'

'Ik kreeg een keer straf omdat ik gemorst had met zijn whiskey en ik was een ijsklontje vergeten.'

'Hoe strafte hij je?'

'Hij bond een riem met zilveren knopen om mijn ribben en ik moest nieuwe gaan halen. Pas toen hij zijn whiskey ophad deed hij de riem af.'

'Heb je veel littekens?'

'Aardig wat. Meeste op mijn romp.'

'Kan ik ze zien?'

Ik twijfel. Dit zou Alex nooit goedkeuren maar zijn vader doet anders nu Alex er niet is. Ik vertrouw hem een beetje meer. 'Als je niet wilt...' zegt hij maar ik sta op.

'Alleen mijn rug' zeg ik.

Hij knikt. Ik draai me om en trek mijn shirt een stuk omhoog. 'Mmh' zegt hij.

Ik doe mijn shirt weer goed en ga zitten. 'En die zijn ook van die riem?'

Ik knik, 'de meeste. Alles waarmee hij me pijn deed was vooral van zilver.'

'Ook met een mes?'

Ik knik. 'Waarom heb je jezelf dan niet gedood of zo' vraagt hij.

'Omdat hij...' Ik schud mijn hoofd, 'nee. Dat ga ik niet zeggen.'

'Waarom niet? Ik kan er toch niets mee, of wel dan?'

'Er was een jongen daar en... hij... ik kon hem niet in de steek laten.'

'Een jongen?'

'Ja, alex kent hem en weet dat wij onafscheidelijk zijn. Hij is mijn beschermengel als Alex niet in de buurt is.'

'Was dat degene die me aanviel?'

'Ja.'

Hij knikt. Alex komt binnen. 'U heeft lang genoeg met haar gepraat' zegt hij, 'kom Bella.'

Ik sta op en voel me een beetje misselijk en duizelig. Alex loopt snel naar me toe en pakt mijn arm. 'Bella' zegt hij, 'alles goed.'

Ik knik. Hij neemt me mee naar boven. Hij laat zes wachters Hem weer opsluiten. Daarna gaan we naar huis. iedereen zit in de woonkamer. Roos, Fenna, Tess en Julia staan bezorgd op. 'Bella' zeggen ze, 'wat is er?'