rogue maid

{} 39 {}

Die avond vertellen we het de rest. Iedereen is zeer opgewonden. Ze willen heel graag de kleine pups ontmoeten. Maartje, Marit en Maaike zijn het meest opgewonden aangezien zij ook een drieling zijn. Ze begonnen meteen met Fenna, Julia, Tess en Roos plannen te maken om passende setjes samen te stellen voor de pups. Omdat ik moe ben wil Alex al snel naar zijn vader. We lopen de gang in van de cellen.

Als we voor de tralies staan zit zijn vader weer op de grond. Hij grijnst alweer. 'Goedenavond Bella en Alex' zegt hij.

'Goedenavond' zeg ik.

alex knikt alleen maar kort. 'Wat komen jullie doen' vraagt hij vriendelijk.

'Ik kan u niet alleen laten met Bella' zegt Alex, 'dat is onmogelijk.'

'Onmogelijk' vraagt hij verbaasd, 'wat bedoel je daarmee?'

'We krijgen drie pups' zegt Alex.

Ik voel dat hij het haat om het tegen zijn vader te zeggen. Hij is hartstikke gespannen. 'Een drieling' vraagt hij.

Hij knikt langzaam en kijkt mij aan. 'Gefeliciteerd dan en succes' zegt hij glimlachend.

'Dank u' zeg ik, 'maar Alex heeft gelijk. Ik kan drie pups niet tegelijk handelen.'

'Dat snap ik' zegt hij knikkend, 'dan wil ik een andere deal sluiten. Je brengt ze één voor één naar me toe. Eerst de oudste, dan de middelste en dan de jongste. Drie dagen achter elkaar en alleen met Bella.'

Alex snuift, 'waarom wilt u zo graag alleen zijn met haar?!'

'Bella weet waarom.'

Alex kijkt mij aan. 'Waarom' vraagt hij.

'Leg ik thuis uit.'

Hij knikt en kijkt zijn vader weer aan. 'Ik kan u zeker niet op andere gedachten brengen' zegt hij, 'of niet?'

'Nee' zegt zijn vader, 'dat kan niet nee. Dus doe je het?'

Alex knikt. Hij grijnst en kijkt mij aan. 'Tot snel weer Luna Bella.'

'Tot snel' zeg ik.

Alex neemt me weer mee. Boven trekt hij me in een omhelzing en snuift mijn lucht twee keer op. Daarna is hij weer rustig. We gaan terug naar huis en we gaan slapen. Ik kruip tegen Alex aan. 'Waarom wil hij zo graag met je alleen zijn' vraagt hij opeens.

'Mmh... hé wat.... oh.... uhm... dat komt omdat... als jij er niet bent dan.... dan praat ik meer denk ik en.... dan laat ik meer los. En jij reageert dan niet zo heftig op hem. Hij kan gewoon rustig met me praten zonder dat jij afspraken probeert te voorkomen.'

Hij knikt langzaam. 'Ik ben zo beschermend omdat ik hem niet vertrouw' zegt hij, 'hij wou alleen met... met Liz praten.'

'Liz was je zusje toch?'

Hij knikt, 'ja. Ik heb haar naam sinds haar moord bijna niet meer genoemd. Hij heeft haar gedood toen hij alleen met haar was in één kamer.'

Ik knik. Hij schud zijn hoofd. 'laten we maar gaan slapen. Je bent moe en je moet rusten.'

Ik begraaf mijn gezicht in het kussen en mompel: 'slaap lekker.'

'Slaap zacht' zegt hij met een geeuw, 'honey.'

----------------------------------------------------------------------------------

Lieve lezers, sorry voor het hele korte hoofdstuk. Het spijt me heel erg maar ik wist niets meer te bedenken. Normaal zijn mijn hoofdstukken meer dan 500 woorden maar daar kwam ik nu niet aan.  xxx Mairin