Een maand later...
Alex' vader en ik praten één keer per week met elkaar. Alex vond het eerst natuurlijk niet goed. Maar nu wel. Hij blijft buiten de cel en geeft ons een kwartier per keer. Alex' vader zit ondertussen tegenover me aan de tafel. Wel geboeid natuurlijk maar hij is dichterbij. Praten is nu veel fijner geworden. We krijgen een kwartier om te praten. Daarna neemt Alex me weer snel mee. Hij wil niet dat ik te lang bij zijn vader ben.
Ik ben ondertussen achter zijn naam gekomen. Hij heet Sebastiaan. Dat vertelde hij me zelf. Hij mag me nog steeds. Zelfs meer dan eerst zei hij. Dat is een goed volgens mij. Heel goed!
Alex is wat ontspannender nu hij weet dat zijn vader veel erger vastgebonden zit. Hij wil me absoluut niet kwijr en natuurlijk ook de pup niet!
Vandaag is trouwens de dag dat we te horen krijgen te horen of we jongens of meisjes gaan krijgen of beide! Ik ben echt misselijk maar ik geef niet over of zo.We lopen naar de kamer die ondertussen heel erg bekend is geworden.
Maria is er al. Ze kijkt op zodra wij binnenkomen. 'Goedemorgen Alpha' zegt ze glimlachend, 'en Luna.'
'Goedemorgen' zeggen we tegelijk.
'U weet denk ik al wat u moet doen' zegt ze glimlachend.
Ik ga op het bed zitten. Mijn buik is een heel klein beetje gegroeid maar dat zie je alleen als ik zit. Ik doe mijn shirt een beetje omhoog en ga liggen. Alex gaat op de rand zitten achter me. Hij geeft een kus op mijn buik. Dat doet hij iedere keer als mijn buik ook maar een beetje ontbloot is.
Maria glimlacht en pakt een kruk. Ze gaat naast het bed zitten en doet weer gel op mijn buik. Ze wrijft de gel uit. 'Hoe gaat het met u Luna' vraagt ze.
'Goed hoor' zeg ik, 'ben nu wel misselijk.'
'De spanning' zegt ze, 'u zal eraan wennen denk ik.'
'Dat zullen we nog wel eens zien' mompelt Alex.
Ik sla hem zacht op zijn arm. Hij grinnikt. Maria gniffelt en maakt de echo. 'Oké' zegt ze na heel even, 'pup 1 is een jongen.'
Alex ogen beginnen te fonkelen. Hij is heel happy met een zoon. Ik ben natuurlijk ook heel erg blij met een zoon. Maar mij maakt het echt totaal niet uit wat het word! Als ze maar gezond zijn!
Ze glimlacht, 'willen jullie hem zien?'
'Graag' zeggen we tegelijk.
Ze draait de monitor zo dat we hem kunnen zien. Ze wijst zijn armpjes beentjes en hoofdje aan. 'Oké' zegt ze, 'pup 2.'
Ze draait de monitor weer een stukje zodat zij beter kan kijken. 'Pup 2 is een jongen' zegt ze glimlachend.
Ook hem laat ze zien. 'Dan denk ik dat we vaak hier zullen komen' zegt Alex grijnzend, 'met allemaal gebroken botten en wonden.'
Maria grinnikt. 'Ik zal meer verband en gips aanschaffen' zegt ze grinnikend.
Ik grinnik. 'Nu pup 3' zegt ze terwijl ze het weer naar zich toedraait, 'deze zal iets moeilijker te vinden zijn waarschijnlijk omdat hij of zij wat naar achter ligt.'
We knikken. Ze is even bezig maar dan glimlacht ze weer. 'Pup 3 word een....'
--------------------------------------------------
Be continued tomorrow...
JE LEEST
rogue maid
Werewolf'Moet jij niet iets zeggen' sist hij. 'Het spijt me meester' zeg ik zacht, 'ik zal het nooit meer doen. Ik zal altijd aan u gehoorzamen.' 'Braaf meisje' zegt hij terwijl hij me loslaat. Ik zak op mijn knieën en adem diep in en uit. ...