rogue maid

{} 2 {}

'Hier' roept hij.

Ik loop naar hem toe. Mijn hart gaat vreselijk te keer. Hij staat op en pakt me beet. Hij trekt mijn shirt uit en duwt me tegen de muur. Met mijn rug naar hem toe. Hij pakt mijn haar beet en sist in mijn oor: 'ik wil niets horen. Duidelijk?'

Ik knik. 'Mooi zo' sist hij.

Ik voel het leer van zijn riem op mijn rug. Ik bijt op mijn lip. Ik mag niets laten horen anders heb ik problemen. Maar dit is trouwens een speciale riem met zilveren knopen. En aangezien ik een weerwolf ben doet het heel veel pijn. Hij slaat me nog rond de zes keer. Daarna laat hij de riem langzaam over mijn rug glijden. Het zilver verbrand mijn huid. Het doet zo veel pijn! Zo veel pijn!

Ik bijt op mijn lip en zet mijn kiezen op mekaar. Daarna bind hij de riem om mijn ribben. Hij houd hem heel strak aangespannen. Ik adem niet te veel want dat doet echt heel erg veel pijn door de zilveren knopen! Hij pakt mijn haar weer beet en trekt er een beetje aan. 'Moet jij niet iets zeggen' sist hij.

'Het spijt me meester' zeg ik zacht, 'ik zal het nooit meer doen. Ik zal altijd aan u gehoorzamen.'

'Braaf meisje' zegt hij terwijl hij me loslaat. Ik zak op mijn knieën en adem diep in en uit. Morris gooit mijn shirt over mijn hoofd heen. Ik hoor zijn stoel en hoor hem zeggen: 'Stan, ga patrouille lopen. Ian, jij gaat mee met hem. Thomas overmorgen een goeie maaltijd want we vallen aan. Jullie kunnen gaan.'

De drie gaan weg. Ik kijk nog steeds naar de muur en kijk naar mijn ribben. Ik zie de plekken waar het zilver en mijn huid in contact zijn gekomen. Het zijn ronde plekken. 'Bella' zegt Morris.

'Meester' zeg ik zacht.

'Sta op.'

Ik sta op en wil mijn shirt over mijn hoofd trekken maar hij stopt me door te zeggen: 'nah-ah-aah.'

Ik kijk hem aan. Hij draait zich voor een deel om zodat hij me goed aan kan kijken. Hij pakt mijn arm en trekt me iets naar zich toe. Hij pakt een mes uit zijn bureaulade. Hij gaat ermee langs mijn kaaklijn. 'Waarom kwam je niet?'

'Ik... ik was... ik was in slaap gevallen meester.'

'Mmh. Is het hier zo saai dan? Is het zo saai om mij te dienen meisje?!'

'Nee meester. Het is alleen... vannacht... had ik weer die... die nachtmerrie.'

Hij haalt het mes weg en kijkt me aan. 'Alweer? Dezelfde?'

'Het is altijd dezelfde meester.'

'Waarom?'

'Weet ik niet meester.'

'Ga' zegt hij, 'ga slapen.'

'Ja meester.'

Ik pak mijn shirt en loop naar mijn kamer. Gewoon zonder shirt. Vroeger toen ik net vrouwenvormen begon te krijgen heeft Morris me een keer gestraft om me een dag zonder Shirt rond te laten lopen. Ik schaamde me zo erg dat ik de drie dagen daarna mijn kamer niet uitkwam en zelfs het zilveren mes van Morris "leende" en mezelf sneed op mijn bovenarm. Daar kwam hij achter. En die keer was mijn straf geen eten. Dat overleefde ik ook nog wel aangezien ik vaker geen eten kreeg en heel veel minder dan in mijn roedel.

Ik loop mijn kamer in en kijk in spiegel naar de wonden. Ze zijn rood en doen echt pijn. Ik trek mijn shirt aan en ga op bed liggen. Dat is nog pijnlijker zelf. Ik ga dus maar op mijn zij liggen met een kussen onder mijn bovenborst en een onder mijn zij. Zo drukt er niets op de wonden.

Als je je nu afvraagt welke droom ik heb dan zal ik je dat uitleggen. Het gaat erover hoe ik zag hoe mijn ouders werden vermoord. Door een andere Alpha. De Alpha van de blackmoonroedel moonroedel. Hun Luna was dood en de Alpha wilde zijn wolf tevreden houden. Hoe vraag je? Door te doden, plunderen en dat soort dingen. En zijn zoon is ermee doorgegaan. Ik haat die roedel met heel mijn hart! En ooit zal ik mijn roedel wreken!