Gangsterlerin Pençesinde

19. Bölüm - Ceza

Aferin bebişlerime. Ne kadar çok yorum o kadar hızlı bölüm. Bir de ben öyle uzun detaylı yorumları seviyorum. Aklınıza takılan, merak ettiğiniz, istediğiniz, istemediğiniz, hakkında düşündüğünüz her şeyi yazabilirsiniz.

Akşam babamı görmeye gittiğimde bana soğuk bir Pepsi ısmarladı. Cengiz Kaya'yla takılmam ve Koray'ı bırakmam konusundaki bu ısrarına anlam veremiyordum. "Gir onların içine." Dedi.

"Sen manyak mısın? Koray gibi bir herifle çıkarken mi?" diye tısladım sandalyemde öne doğru eğilerek. "Beni öldürür."

"Ayrıl ondan." Diye bir seçenek sundu, oldukça mantıksızdı.

"Ayrılamam, aşığım."

"İnan bana gerçek aşk budur kızım. Severken ayrılmak..."

"O gerçek aşk değil, ruh hastalığıdır. Sevdiğim adamı niye bırakayım ki?" geriye yaslanıp bir fırt çektim. Babam sinirlenmeye başlıyordu. "Dediğimi yapmazsan, onu öldürtürüm." Dedi bu kez. Kaşlarını sert ve iddialı bir şekilde havaya kaldırdı.

"Bu kadarını da yapmazsın. Zaten onu öldürtmek o kadar da kolay olmaz." Dedim. "Yaparım, ve inan, yaparım." Dedi gülümseyerek. Lan gerçekten yapardı amına koyayım! Zaten onu öldürmesi için hiçbir dayanağa da ihtiyacı yoktu.

"Tamam o zaman, şöyle yapalım..." fikirlerimi tarttım. "Yapacağım her şeyden onun da haberi olsun, bir süre birlikte takılmayalım herkes ayrıldığımızı sansın..."

Ben babama anlatırken dinlemiyormuş gibi yapıyordu ama gayet de dinliyordu. Burnundan derin bir nefes aldı. "Onu gerçekten seviyorsun." Diye mırıldandı ve elimi tutup okşadı.

-

Koray'a anlattım. "Siktir, hayatta olmaz, siktir." Dedi ileri geri yürüyerek. "Biraz tehlikeli ama bunu yapmak zorundayız."

Beni omuzlarımdan tutup sarstı. "Söyle o silahına aşık mafya babana, ne bilmek istiyorsa açık olsun, ben öğreneceğim." Kendimi koltuğa attım. "Bize ne Koray, adam sadece bunu yap dedi. Babam kolay kolay benden bir şey istemez, ve amına koyayım öldürtmek mi istiyorsun kendini?" diye bağırdım.

"Evet lan öldürtmek istiyorum var mı?" diye üzerime geldi o da. "O orospu çocuklarının içinde olmandansa ölürüm daha iyi." İnanılmaz derece de arada kalmıştım. "Lütfen zorluk çıkarma. Arıyorum şimdi annemi, Cengiz'in numarasını alıp bir şeyler içeceğim. Belki bana aşık olur falan."

"Bok aşık olur! Sana ne yapar biliyor musun, ha?" hala boğa gibi bağırıyordu evin içinde. "Ne yapar?" diye sordum meydan okurcasına. "Evinde bir parti olduğunu söyler, tüm arkadaşlarını çağırır, sonra bir bakarsın ki on tane herifin kucağındasın."

"Çüş." Dedim. "Beni yatağa atamaz. Sevişmem o ruh hastasıyla."

Asıl ruh hastaları bizdik.

"Zaten senin iznini alacaklarını söylemedim." Dedi kaşlarını kaldırıp indirerek. "Sen duygusal düşünüyorsun, bana bırak bebeğim."

"Avşar izin vermiyorum böyle bir saçmalığa."

"Ayrılalım o zaman!" diye bağırdım. Babamla boy ölçüşebileceğini sanıyorsa yanılıyordu. Babam şakacı biri olabilirdi, ama aynı zamanda çok da gerçekçiydi. Koray'ı günahı kadar sevmiyordu ve ölmesinden çok memnun olurdu.

"Benden ayrılamazsın!" diye bağırdı. "Ayrılırım." Dedim. "Bok ayrılırsın." Diye çekiştirdi kolumdan.

İnatçı köpek ya! İlk defa beni bu kadar sinirlendiriyordu. "Üzgünüm, babam bana bir görev verdi ve onu yapmak zorundayım. Kırmızı ışıkta beklerken kafana yirmi tane kurşun yemek istemiyorsan sende uslu dur." Telefonla annemi tuşladım.