Gangsterlerin Pençesinde

62. Bölüm - Karezza

YN: Ygsden önce mi sonra mı bölüm atsam diye bir türlü karar veremedim ve saatler kala atmaya karar verdim çünkü kısa, hafif ve rahatlatıcı bir bölüm olduğunu düşünüyorum, okuyunca hak vereceksiniz sdfghjk Ek olarak, iki yıl sonunda nihayet bende giriyorum yarınki sınava, son şansım yani sizin olmasa da bir yılınız var benim o da yok. Ve hiç çalışmadım. Yine de hepimiz için hayırlısını diliyorum, sınava girecek tüm okurlarıma da yürekten başarılar diliyorum. Umarım çok mutlu, huzurlu, sağlıklı ve başarılı bir geleceğiniz olur, tabii bu 2 saatlik bir sınavla alakalı değil ama yine de siz kendinizi üzmeyin, bu hayatta her şeyin bir çaresi var. Sizleri çooook ama çook seviyorum canlarım. İyi okumalar ve başarılar :') 

Evin içerisi buz gibiydi. Şu an Koray'ın yüz ifadesi de öyle. Beni üst kata kadar çıkardı, o bunu yaparken sesimi çıkaramıyordum çünkü her an beni yere atabilirdi. "Ne olacak şimdi?" diye sordum korkuyla.

"Ne oldu?" diye bağırdı. "Arabada bağırıp çağırırken de böyle baksaydın ya!"

Kaçırıldım amına koyayım.

Korkuyorum lan var mı ötesi? Beni zorla hiç bilmediğim bir yere getirdi ve buna adam kaçırma diyorlardı. Kim bilir neler yapacak, herhalde götüm tutuştu. Bir sürü de laf söyledik iyi mi ben Allahım falan dedim Allah'ım affet yüce rabbim sana demedim onları. Of herkes üstüme geliyor!

"Koray hastasın sen."

"Evet, hastayım, ne oldu? Tedavi etsene beni, düzeltsene!" omzumdan ittirince bir adım geriledim. Beni şu anda öyle zor bir duruma sokmuştu ki. Rahat rahat işkence edebilmek için getirdi buraya, biliyorum. İlişkimizin üzerinden değil sekiz ay seksen sene geçse yine yapardı bunu.

"Dokunma." Dedim çatallı bir sesle. "Ben dokunmayayım da kardeşim dokunsun değil mi?" Tekrar ittirince yine geriledim.

Kapkaranlıktı oda. Camekanın ardından görünen vahşi orman kapkaranlıktı. Ama biz birbirimizi çok net görüyorduk. "Arabada bana saydıklarını şimdi de söylesene." Diye bastırdı. Şimdi o benden üstündü. Siniri her zaman benden üstündü.

"Hıı, söyleyeyim de ağzıma sıç değil mi? Salak mıyım lan o kadar?"

"Yine de ağzından çıkanı biliyorum. İnan içime atmaktan o kadar sıkıldım ki! Ben bu değilim anladın mı? Ben, biri canımı sıktığı zaman onun..." konuşurken aniden dibimde bitip ellerini boğazıma doladı. "Canını alırım."

Korkudan nefesim kesildi. Lan bilerek ayarladı bu atmosferi kesin. Karanlık her taraf, ben korkudan geberiyorum, ormanlık alan. Ulan dizlerim titriyor amına koyayım!

"Yapma." Dedim parmaklarına dokunarak. "Daha fazla canımı yakma."

"Mağduru oynama lan bana!" göğsümden ittirince arkamdaki yatağa düştüm. "Sen benim canımı yakıyorsun! Size zarar veremeyeceğimi bildiğim için üzerime geliyorsunuz! Yetti ulan, bana yaşattıklarından usandım artık! Aklını başına topla, sen benim karımsın anladın mı? Sana benden başka hiçbir adam sahip olamaz. Döndüm işte! Beni böyle kabul edeceksin!"

Ağladım.

"Söyleme böyle şeyler Koray."

Sinirden çığlık attı.

Kollarımı bana zarar verebilir dürtüsüyle üzerime kapatmıştım. Ama hala bir şey yapmamıştı. Kalkıp lambayı açtı ve "Uslu uslu oturacaksın o yatakta duydun mu?" diye sordu. "Duydum ama..."

"Aması yok. Yerinden kalkarsan ağzını yüzünü dağıtırım bu sefer."

Dediğini yaptım. Nereye gittiğini bilmiyordum ama neyse ki karanlıkta bırakıp gitmemişti. Hakikaten neresi burası? Neden getirdi? Beni de kendi gibi deli yapmaya çalıştığını biliyorum. Her ne kadar korksam da ona fırsat vermeyeceğim.