Gangsterlerin Pençesinde

66. Bölüm - Kol

FİNALE SON İKİ BÖLÜM, KEYİFLİ OKUMALAR BOL YORUMLAR ♥

Suçüstü yakalanmış gibi hissettim. Hani yanaklarınız hafiften kızarır ve içten içe savunmaya geçmek istersiniz, fakat yine de tüm argümanlar zayıf kalır ya. Koray beni öyle bir pozisyonda yakalamış gibi hissediyordum. En yakın arkadaşıyla kendi evimde oturamayacak duruma düşmüştüm en sonunda.

Ve sinirlenmişti. Açıklamayı dinlemesini umuyordum.

"Kapıyı açmayacak mısın?" diye sorduğunda, gerçekten sinirli olduğunu anladım. Elinde karton bir poşet tutuyordu, kapıyı açtığımda hemen dikkatini dağıtmak için "Nedir bu?" diye sordum. Güzel bir şey kokuyordu, yemek olabilirdi.

"Cheeseburger amına koyayım," dedi "rüyanda gördüğünden."

"Rüyanda cheeseburger mi gördün amına koyayım?" Aslan işin esprisindeydi.

"Sadece bir kabustu." Diye geçiştirdiğimde güldü. Koray'a gözleri kaydıkça gülüşü de soluyordu. Nihayet ikisinin de yüzü beton gibi oldu. "Sanırım burası benim senden dayak yiyeceğim kısım." Diye mırıldandı Aslan, yaşanılanları son derece kabullenmiş bir tavırla. Korkuyla birkaç adım attım ortaya doğru. Her ikisine de eşit mesafede olmak istiyordum, bu durumda işime yarayabilirdi.

"Aynen öyle."

"Ama her şeyden önce bi' dinle." Dedim, ortaya geçtiğim iyi olmuştu. İlk Koray'ı tuttum. Elim sanki kızgın demire değiyordu. Koray'ın beni hissetmediğinin farkındaydım. Zaten şu anda binlerce şey hissediyor olmalıydı. Sadece ve sadece kardeşine kilitlenmişti.

"Sakın bir şey söylemeye kalkma Avşar yoksa seni kalbinden vurup ikimizi de hastaneye yetiştirmek zorunda bırakırım." Vay canına, yutkunmam ve boğazımdaki yumruyla baş etmem zaman aldı.

"İhale bende mi kalacak?" diye sordum.

"Her şeyi sen başlattın lan!" diye kızdı. "Baban yokken üç yıl yaşadın, bensiz üç ay dayanamadın! Ne vardı kıçını kırıp bekleseydin?"

Ağzım açık kaldı. Benim suçum muydu yani? Nereden bilebilirdim ki geleceğini? Yaşadığından bile şüphe duyuyordum.

"Babamın en azından nerede kaldığı belliydi be yalancı orospu senin ne boklar yediğin bile muallaktaydı. Bir de seni bekleyecektim! Piç kurusuna bak! Sen beni bekler miydin lan?"

"Beklerdim tabi geri zekalı!"

"Ben senin bekleyeceğini nereden bileyim?"

"Sen hayatımda gördüğüm en geri zekalı insansın Avşar. Cidden zihinsel problemlerin var, en kısa zamanda tedavi ol." Aslan buna güldü, benimse ağzım yine açık kalmıştı.

"Şimdi de zihinsel problemli ben mi oldum?" diye sordum hayretler içerisinde. Beni delirttiği için kusura bakmamasını dileyecektim artık!

"Burada cidden biraz haklı, Avşar." Dedi her şeye köstek olan Aslan da.

Koray'la aynı anda dönerek "Sen sus!" diye bağırdık. Masumca ellerini kaldırdı. Koray'ın bu kavgayı sonsuza dek sürdürebileceğini biliyordum. Ama başımızda yeterince bela vardı, bir an önce çözüme kavuşması gerekiyordu. Aslan'la barışmalı, annesini alt etmeliydi. Artık yeter, gerçekten. Benim yüzümden küs olmaları yetmezmiş gibi orospu annesi sapık gibi beni izlemeye devam ediyordu. Yerini bilmediğim insanlardan nefret ederim.