Destiny is my Best friend.

Chapter 14

Abigail 

Hanggang ngayon, higit higit pa din ako ni Khris. Familiar naman ako sa surroundings kasi dakilang gala ako pero wala akong idea kung saan talaga ang destination namin. 

"Khris, can we stop for a while? Nahihirapan na ko huminga eh..." sabi ko sa kanya kasi baka hikain naman ako. San ba kasi ako dadalhin neto eh iba yung daan pauwi... 

"Are you alright? Sorry ah. Dito na tayo napadaan eh. Hahatid pa din naman kita, don't worry." sagot niya at tumigil naman kami. 

'I will be, pwede dun muna tayo saglit sa bench?" sabay turo ko sa may plaza, ang layo ng iikutan namen bago makarating sa bahay. Kapagod >< Wew. 

"Sure ka? Eh ang daming loko-loko na nakatambay dyan eh. Wag na, lika..." sabi niya at biglang nag crouch... 

"... Sakay ka sa likod ko para hindi ka na mapagod." Huh? Kayanin kaya ako nito. Eh ang bigat ko kaya!

"Ano ka ba? Anong gnagawa mo... Hindi mo ko kaya noh. Tska ayos lang ako, kaya ko pa naman umuwi ng maglalakad." sagot ko kahit medyo nahihirapan na nga tlga ako na huminga.

"Anong hindi?! Eh ako kaya bumuhat sayo mula dun sa playground hanggang clinic." Weh?! Kinaya niya ko? Wow ahh. 

"Weh? Talaga? *exhale* Trike nalang tayo. *exhale*" Kayanin mo Gail, di ka pwedeng hikain! 

"Wala ng dadaan na tricycle dito, anong oras na oh? *tingin sa relo* ... Oh, hala, mag te-10 na! Sumakay ka na. Please? Mamaya hikain ka talaga ng bongga, di ko alam kung anong gagawin ko."

.. At sumakay na nga lang ako. Inisip ko nalang na baka mapa sama yung lagay ko kahit alam kong mahihirapan si Khris sa pag piggy back sakin sa bigat ko. 

Ramdam kong nahahapo na din siya... 

"Khris, gusto tumigil muna tayo? Pagod ka na eh." bulong ko pero patuloy pa din siya sa paglalakad.

"No, no. I'm okay. Bka hanapin ka pa nina Tita, diba nga dapat susnduin ka?" eh bakit kasi ako hinigit nito tapos ngaun magmamadali siyang i-hatid ako. 

"Uhhmm, Khris. Bakit ba kasi hinatid mo pa ko? Eh susunduin nga ako diba?"

"Wala lang..."

"Imposible naman. Bakit nga?"

"Eh kasi trip ko..."

"Khris..."

"Eh kasi naiinis na ako kay Daniel na yan eh.. Siya na nga dahilan kung bakit nahimatay ka, tapos ang galing niya pang mang asar..." Bakit naman maiinis? Sa bagay, nakakainis nga naman kasi talga. 

"Mas affected ka pa sakin ahh.. Okay lang yun no. Nu kba. Sanay na ko sa pang aasar, eh kayo ba naman makasama ko lagi, busog na ko sa pang -aasar."

"Di ka naman nahihimatay pag inaasar ka namen eh." Oo nga naman. :P

"Dahil din naman sakin yun, kung bkit ako nahimatay... ---" pinutol niya yung sasabihin ko.

"Dami mong sinasabi diyan. Basta ba nakaka-inis siya. Kabago-bago eh, ang angas. Alam niyo naman na ayaw kong nasasaktan mga kaibigan ko eh, lalo na ikaw kasi ...."

"Ashusss! Drama mo Khris. Haha! Di bagay sayo ... At bakit lalo na ako?"

"Ano.. kasi .. Kasi Bestfriend kita, diba? Ganun naman pag best friend diba?" 

Khristoffer

Kahit kailan talaga hindi bumigat tong babaeng to. Ang gaan niya SUPER! Sa sobrang gaan niya, pwede na kong mabaon sa ilalim ng lupa. Grabe, bigat. ><