Diary (Dutch)

Terug in de tijd

De kleuterklas. Leuke tijd niet? De eerste 2 schooljaren ging alles nog goed. Ik had 2 goede vrienden: een jongen, en een meisje.
Alleen het meisje ken ik nog goed. Haar naam in dit boek is Dafar.

We speelden altijd samen. Totdat mijn ouders op het idee kwamen om te verhuizen, wat voor mij als een grote verrassing kwam.

De eerste dag van het derde kleuterklasje kwam er direct een jongen naar me toe die me vertelde dat zijn neef veel over me had gezegd en dat ik inderdaad heel erg mooi was.

Ik ga geen echte namen gebruiken in dit boek dus noem ik hem voor nu Warren.
Warren en ik kregen al snel een relatie, nu ja, het leek erop. Hé we waren 5 of 6 oké!
De rest is nogal saai. Kort gezegd: het ging uit-aan-uit-aan-... Beter gezegd; een knipperlicht relatie. Toch was ik blij met hem. Bij Warren voelde ik vlinders in mijn buik.

Toen hij het voor de 2de keer uitmaakte was ik kapot. Hij had mijn hart gestolen, maar wou hem niet meer teruggeven.
Ik hield hem in de gaten, maar veel kon ik er niet aan doen.
Jaren gingen voorbij.
In het vijfde kregen we weer een relatie.
Ik was zoooo blij.

Op een uitstap vroeg hij of hij me mocht kussen. Hij zei dat het moest van zijn vrienden, maar hoe dom dat ik was zei ik ja en toen kreeg ik mijn eerste kus. Ik voelde niets. Geen vlinders, geen geweldig gevoel, niets. Het kon me op dat moment niets schelen, ik was in de wolken .

Maar mijn geluk duurde niet lang, want mijn vriendinnen gaven me het gevoel dat ik moest kiezen: hij of zij. Warren trok altijd speels aan mijn haren, maar die middag had hij te hard getrokken en was ik boos op hem.

Je moet weten, ik had toen ook een stuk of 15 vriendinnen , nu ja, ik dacht dat ze vriendinnen waren.

Dus ik maakte het uit met Warren.
Een van mijn vriendinnen, laten we haar Morgan noemen, kwam naar me toe en vroeg of ik het zeker wist. Ik zei nee. Ze zorgde ervoor dat het een paar minuten later weer aan was. Toen kwam er nog een vriendin en ze zei dat ik het weer moest uitmaken, dus deed ik dat. Nu ja, ik liet iemand anders het altijd doen. Toen ik voorbij Warren liep huilde hij. Dat brak mijn hart, maar ik wist dat ik niet meer terug kon.

Ik heb heel vaak aan dat moment teruggedacht. Ik weet dat ik het anders had moeten doen, maar het was al te laat. Ik heb nachten wakker gelegen en mezelf in slaap gehuild.

Ik kon het niet geloven. Waarom was ik zo kwetsbaar? Waarom kwam ik niet op voor mezelf?
Elke dag werd het erger en mijn vriendinnen begonnen met pesten.

Het middelbaar. Een nieuw begin. Dat dacht ik toch. Het pesten stopte niet. Morgan pestte mee. Mijn zelfvertrouwen daalde met de seconde. Dat was het moment dat ik voor het eerst aan zelfmoord dacht. Ik probeerde me te stikken met een touw. Ik kon het niet. Ik wou mijn leven niet kwijt door het gepest. Ik zette door.

2 jaren gingen voorbij. Ik veranderde van school. Het derde middelbaar was eng. Ik kende niemand en ik durfde niets. Langzaamaan leerde ik 2 fantastische meiden kennen. Ik noem ze Ginger en Rosalie. Deze 2 namen me direct op in hun vriendengroep en deden erg aardig tegen me.

De tweede schooldag kwam Sharon in onze klas. (Ook deze naam heb ik veranderd). Hier werd ik ook vrienden mee. Het schooljaar was fantastisch en ik durfde al wat meer mezelf te zijn.

Dit schooljaar werd ik ook vriendinnen met Lore, Eveline en Sasha.
Sasha begon irritant te doen. Ze werd een echte betweter en liet mij en Ginger dit schooljaar huilen. Ze kwetste ons, zorgde ervoor dat zij alles kreeg wat ze wou en duwde iedereen opzij om naast Ginger te kunnen lopen. Ik en Rosalie waren echt boos op haar maar lieten het niet merken. Dit trimester heeft Sasha me al 2 keer "per ongeluk" bijna van de trap afgeduwd.

Het probleem is dat ik bang ben.
Bang dat als we ruzie maken ze mijn grootste geheim gaat vertellen.

Een geheim dat jullie in het volgende hoofdstuk te weten zullen komen...