Diary (Dutch)

Nowhere Save

20/11/2016

13:33

Status: Leeg

Wifi: Uit 

Hey hey!

Ik heb al heel lang niet meer geschreven en dat spijt me. Ik kan gewoon niet elke dag... Er zijn te weinig uren in 1 dag :)

Waarom ik nu wel schrijf? Ik heb het nodig... Mijn gsm heb ik vandaag (echt 5 minuten geleden ofzo) moeten afgeven zodat ik dan zou leren en niet afgeleid zou zijn, wat aan de ene kant wel iets goed is. Sorry als ik dus niet antwoord als jullie iets sturen... Hopelijk heb ik hem straks terug. Ik schrijf nu even op de computer. 

Gisteren ben ik naar een feestje van mijn vriendin geweest. Van de 30 mensen die ze had uitgenodigd, zijn er maar 5 vriendinnen, inclusief mij, gekomen. Haar familie was er ook nog wel maar toch vond ik het echt er voor haar. Vooral omdat sommige van deze mensen eerst zeiden dat ze kwamen, en dan de dag ervoor of 's ochtends afzegden. (of afzeiden...?? ) Je zag aan haar dat ze er echt wel mee zat. 3 van haar vriendinnen die wel gekomen waren zijn niet super lang gebleven, maar ze waren wel gekomen... Van de meisjes waar ze altijd bij staat in school en eigenlijk haar "vriendinnen" zouden moeten zijn, is er geen enkele komen opdagen...

Het feestje was niet super omdat er niet veel jongeren waren, maar ik vond het gewoon leuk om er te zijn voor haar. Ik ben vorig jaar ook niet kunnen komen, ben vergeten waarom, maar ik had dat wel op voorhand gezegd. 

Oké, dat was het... leukere deel...

Ik heb het echt moeilijk op deze moment. Ik kan met niemand praten, omdat ik min gsm dus niet heb, dus niemand kan me opvrolijken. 

Mijn ouders waren kwaad op me omdat ik pas om half 1 beneden was. Ik ben gisteren wel pas om half 2 thuisgekomen... En ik slaap op mezelf al gewoon veel te lang... 

Ik ben niet perfect, en dat zal ik ook nooit worden. Of toch niet in de ogen van mijn ouders. Ik ben echt zo lang mogelijk boven gebleven, ook al waren mijn grootouders en tante op bezoek, zodat het geroep en geschreeuw en beschuldigingen nog wat uitbleven. Ik stond letterlijk in de badkamer, na te denken over wat ik zou zeggen als ik beneden kwam. 

Wat er toen in me opkwam was echt niets positief. Mijn plan was namelijk om gewoon naar beneden te gaan, en dan rustig te zeggen door al het geroep heen: "Ja, ik weet het. Ik ben een hoer en een bitch en ik ben alles behalve jullie 'perfecte dochter'. Jullie zijn me op sommige momenten liever kwijt dan rijk en jullie willen me het liefste uit het huis hebben. Ik weet het al. Kunnen we nu het geschreeuw overslaan?" 

Ik heb het niet gedaan hoor. Ik ben gewoon naar beneden gegaan en iedereen begroet. Wat er toen gebeurde had ik echt niet verwacht. Het moment dat ik mijn oma een kus wou geven als begroeting zei ze: "Heb je goed geslapen?" 

Voor jullie is dat misschien een gewone vraag. Als ik er zo over nadenk kan het natuurlijk ook gewoon vriendelijk bedoeld zijn.. Maar op die moment voelde dat echt al een steek. Ik weet niet... Ik heb ook niets laten merken en gewoon gelachen.

Na nog wat geroep en geschreeuw wou ik iets laten zien aan mijn mama. Op school hadden we een boekje gekregen van Oxfam, en er stonden mooie oorbellen in. Ik wou vragen aan mama welke ze mooi vond, zodat ik ze misschien kon kopen voor haar Nieuwjaar. Plots zei mijn tante: "*Mijn broer zijn naam*  en ik hebben flink de tafel afgeruimd in tegenstelling tot *mijn naam*" Ik stond daar echt van 'Pardon?'. Het is niet omdat mijn broer eens 1 keer de tafel met ju afruimt en ik iets wil laten zien dat dat altijd zo is... Meestal ben ik degene die de tafel afruimt en afkuist of in ieder geval toch evenveel als mijn broer.  Ik ben het echt zat dat mensen me vergelijken met anderen. Waarom moet ik uberhoud mijn best nog doen als ik toch nooit goed genoeg ben?