Diary (Dutch)

Rode rozen en lavendel

14/06/2018
23:12u

Nee.
Deze titel heeft niet echt een betekenis.
Ik vond hem wel mooi dus ik dacht dan schrijven we deze...

Je wilt waarschijnlijk geen gezeur over titels, maar meer over mijn leven. Wat is er gebeurd? Waarom schrijf ik zo weinig? Ben ik weer gelukkig? Hoe voel ik mij op dit moment?

Voel ik mij op dit moment gelukkig? Als ik eerlijk moet zijn: Neen.

Is er veel gebeurd?
Ja.

Is het enkel negatief?
Neen.

Wordt dit een lang hoofdstuk?
Waarschijnlijk wel...

Ik weet niet wat ik vorige keer heb geschreven. Zo lang is het al geleden dat ik nog iets van me heb laten weten...

Ik heb het gevoel alsof ik stik. Alsof ik steeds dieper getrokken wordt in het water en er niet uit kan.

Het is zo donker. Natuurlijk zijn er sterren aan de hemel die haar een beetje doen oplichten, maar het blijft donker.

Ik heb de laatste tijd momenten waarop ik megagelukkig ben, maar daarna ook momenten waarbij ik in een bolletje wil gaan liggen en huilen...

Ik weet zelf niet waarom..

Alles gaat goed in mijn leven, toch? Fantastische vrienden, een nieuwe liefde, het laatste jaar van mijn middelbaar...

Maar wat als ik soms het gevoel krijg dat mijn vrienden niet zo fantastisch zijn? Dat ze mij soms niet mogen? Dat ik er niet volledig bijhoor? Wat als ik het gevoel heb dat ze een etiket op me hebben geplakt en ik voor hun niets meer beteken dan wat er op de sticker staat?

Ik heb een geweldig nieuw vriendje, sinds 10-05-2018, die ik heb leren kennen op het feestje van een vriendin. Hij heeft me gered van een dronken jongen die rare verhalen aan het vertellen was en toen hebben we 3u of langer met elkaar gepraat.
Diepe gesprekken, waarbij ik het gevoel had mezelf te kunnen zijn. Ik moest me niet anders gedragen dan ik ben.

Ik hou van hem, met heel mijn hart. Mijn ouders hebben hem ook leren kennen en vinden dit mijn eerste officiële, goede relatie.

Hij is echt fantastisch voor mij (en anderen)...
Maar als hij ongelukkig is, ben ik dat ook. Ik wil hem helpen, maar ik weet nooit hoe. Ik voel me hulpeloos... Nutteloos...

En dan zijn er nog de examens... Jha... Veel ga ik daar niet over zeggen, buiten het feit dat ze zoveel invloed hebben op mijn diploma en dat ik echt zoveel stress heb...

Dit hoofdstuk is relatief kort gebleven.

Ik heb net ook een bericht gestuurd naar mijn vriendje, maar ik ben echt belachelijk geweest. Ken je zo dat je iets doet, en je daar een paar minuten later al spijt van hebt?

Kan ik mijn leven op pauze zetten? Of terugdraaien?

Liefs

love_and_hapines