14/01/2017
23:37
Status: Down, leeg, verward
Hey...
Ik begrijp mezelf niet meer... Daar ben ik al langer achtergekomen, maar vandaag was het echt raar.
Daarstraks was ik blij en voelde ik me... Niet echt gelukkig maar wel positief...
Maar plots ben je dan in je kamer en maak je je klaar om naar bed te gaan en voel je je inneens leeg, alleen, verward, en down.
Ik heb geen idee waarom...
Mensen zijn rare wezens...
Ik wou dat ik mijn brein kon uitschakelen wanneer ik het wil, of toch het donkere gedeelte.
Geen zorgen meer, geen donkere gedachtes, enkel blijdschap en geluk... Nu ja, misschien niet altijd...
Die jongen heeft net ook gezegd dat we misschien nooit meer zullen zijn dan vrienden, maar dat hij me niet kwijt wilt...
Dat doet pijn omdat ik denk dat ik gevoelens voor hem had.. Nu ja, ik weet het...
Het rare is dat hij me niet kwijt wilt...
Ik bedoel... Ik denk vaak negatief, denk meestal te ver door, weet dat mensen me willen kwetsen...
Want is dat niet wat we allemaal doen?
Mensen kwetsen, zelf gekwetst worden, doorgaan alsof er niets is gebeurd,...
Ik denk dat ik er gewoon mee moet leren leven. Het gaat vaker gebeuren dat ik gekwetst wordt, dat weten we allemaal....
Het is gewoon moeilijk... Het doet pijn... Vooral het eenzame gevoel.
Het gevoel dat je krijgt als je beseft dat er nooit iemand genoeg van je zal houden om een relatie te beginnen, terwijl je vriendinnen lachen en gelukkig zijn met hun relatie.
Het doet pijn als ik naar mijn vriendinnen kijk als ze lachen of zoenen met hun vriendjes... Of als ik gewoon naar ze kijk...
Begrijp me niet verkeerd, ik ben blij voor ze en ze verdienen het geluk, maar het doet pijn...
Ach jha, leven is hard...
Heeft iemand tekstjes die me kunnen opvrolijken?
Liefs
love_and_hapines
lovehapines332@gmail.com
❤❤❤❤❤
JE LEEST
Diary (Dutch)
Kurgu OlmayanDit is mijn verhaal. Als in echt MIJN verhaal. Niets is verzonnen. Waarom ik dit schrijf? Ik wil mijn gedachtes en gevoelens kwijt. Ik wil ook even dit kwijt; als je haat hebt of je vind dit boek niet goed, gelieve deze haat niet te uiten maar...
