's Nachts kijk ik naar de hemel.
Naar de donkerblauwe lucht.
Naar de sterren en de maan.
En dan hoop ik.
Dat ik ook een lichtpuntje ben.
In de duisternis van de nacht.
Voor iemand anders.
Net zoals mensen dat soms bij mij zijn.
Ik kijk naar de hemel.
Zoals ik naar het leven kijk.
Het is donker.
Maar zonder al dat zwart.
Zou ik nooit hebben gezien.
Hoe zelfs de allerverste ster.
De mysterieuze hemel verlicht.
En dan denk ik bij mezelf:
'Zo is het leven ook.'
Want zonder negatieve momenten.
Zouden er ook geen positieve momenten zijn.
Dit is letterlijk het verschrikkelijkste 'gedicht' dat ik ooit heb geschreven.
Maar het is ook één van de eersten...
Ik heb er niet te veel bij nagedacht.
Vertel je me even wat je er van vindt? Wees niet te streng a.u.b.
Natuurlijk mag je wel tips geven :)
Moet ik vaker zo iets onverwacht doen?
Wat zouden jullie dan graag hebben?
En zijn er onderwerpen waarvan jullie tips nodig hebben of waarover ik moet schrijven?
Laat het me weten :)
Als ik er meteen op kan antwoorden, dan zal ik gewoon reageren op je bericht.
Als ik zie dat veel mensen over hetzelfde willen praten.
Dan zal ik er een hoofdstuk over schrijven.
Ook als je zelf zegt dat ik niet mag reageren in een reactie maar ik er een hoofdstuk over moet schrijven, dan mag je dat er bij zetten :)
Liefs :)
love_and_hapines
lovehapines332@gmail.com
♥♥♥
8/03/2017
20:45u
JE LEEST
Diary (Dutch)
Non-FictionDit is mijn verhaal. Als in echt MIJN verhaal. Niets is verzonnen. Waarom ik dit schrijf? Ik wil mijn gedachtes en gevoelens kwijt. Ik wil ook even dit kwijt; als je haat hebt of je vind dit boek niet goed, gelieve deze haat niet te uiten maar...
