Diary (Dutch)

Het Onbekende

10-07-2018
19.27u

Hey

Ik heb het weer moeilijk... Waarschijnlijk willen jullie liever vrolijkere delen lezen, maar dit boek gaat over mijn leven en dus ook de negatieve delen er van.

Het gevoel begon gisteren. Ik was gaan shoppen met een vriendin en toen ik thuis kwam wou ik laten zien wat ik had gekocht. Zonder al te veel interesse werd er gekeken en toen mijn bomma naar mij kwam en ik haar iets wou laten zien, zei ze meteen dat ik mama moest gaan helpen.

Ergens begreep ik het wel omdat we later op de avond gasten zouden hebben voor de verjaardag van papa, maar vanbinnen had ik ook zo het gevoel dat een klein beetje interesse wel fijn had geweest.

Mijn vriend kwam ook en ik stelde hem voor aan de familie. Toen zijn we gaan voetballen met mijn neefjes. Op een bepaald moment komt mijn oudste neefje naar mij. Blijkbaar had mijn mama aan hem gezegd dat hij maar moest vragen hoeveel mijn pony kost. Jullie weten dat dat een zeer moeilijk onderwerp is, en dat ik hem echt niet kwijt wil.

Dus ik ben naar mijn vriend gelopen en hij heeft mij wel vast gehouden, maar terwijl hij mij vasthield zei hij wel van jha misschien moet je er dan gewoon wat meer naartoe gaan?

Het is niet dat ik niet naar Wermut wil gaan, maar om de een of andere reden kan ik mezelf niet motiveren om er naartoe te gaan. Ik moet ook altijd alleen gaan, en dat haat ik echt.

Ergens vind ik het echt niet oké als mensen gewoon zeggen van jha dan moet je dat andere doen, als ze niet eerst vragen waarom je zo doet... Is dat raar? Of onduidelijk? Ik weet het niet...

Mijn vriend bleef slapen, en we lagen gewoon in bed te knuffelen. Plots vraagt hij of ik het oké zou vinden als hij alleen zou afspreken met een meisje waar hij vroeger een crush op had/verliefd op was.
Hij vertelde dat het nog steeds een goeie vriendin was en dat ik haar megaleuk zou vinden.

Oke, dit stukje is een beetje ingewikkeld, dus ik ga proberen om het zo goed mogelijk uit te leggen.

2 maanden geleden was ik met school naar Bobbejaanland gegaan, en toen we buiten stonden zag ik op zijn verhaal inneens dat hij had afgesproken met een meisje genaamd Selder. (Ik ga even deze naam gebruiken).

Ik vond dat een beetje achter mijn rug en niet echt zo leuk. Kijk, je mag afspreken met wie je wilt en wanneer je wilt, maar dan mag je ook even tegen je partner zeggen dat je dat gaat doen, toch? Zeker als het alleen is met een meisje?

Sindsdien mag ik Selder niet echt terwijl ik haar nog nooit heb gezien maar het waarschijnlijk echt nog wel een lief meisje zal zijn...

Hij heeft nog een paar keer afgesproken met Selder, maar soms was er nog een meisje bij genaamd Perzik. Om de een of andere reden mocht ik Perzik wel, maar Selder niet..

Terwijl ik ze beiden nog nooit had gesproken. Overlaatst heb ik wel met Perzik gestuurd en hadden we afgesproken dat we morgen met 3 naar de Groenplaats zullen gaan.

Ik vond haar echt leuk en ik kon goed met haar praten.
Nu blijkt dat het meisje waar dat mijn vriend een crush op had, Perzik was. En ergens was dat wel een beetje... Een schok? Ik weet het niet... Ik ben dus al die tijd negatiever geweest tov Selder terwijl ik banger zou moeten zijn van Perzik... Toch? 

Ik heb dus 's nachts niet echt kunnen slapen omdat ik de hele tijd aan het piekeren was en over mezelf was aan het twijfelen... En morgen ontmoet ik Perzik...

Vandaag was ik mee gegaan naar het huis van mijn vriendje, en we hebben films gekeken. Hij was aan het afspreken met zijn vrienden voor vanavond en voor het scoutskamp, dus af en toe zat hij op zijn gsm. Ergens ergerde ik mij er wel aan, maar ik begrijp ook wel dat je dingen moet regelen.

Maar toen we naar boven gingen en ik eigenlijk even wou knuffelen omdat we even intiem waren geweest, pakte hij zijn gsm weer... En toen dacht ik echt even van... Kan dat geen 5 minuutjes wachten?

Het was ook zo dat als hij een bericht kreeg en ik zijn gsm wou geven, hij ook 1 keer zei dat ik hem het alléén moest laten lezen...
Ik kijk nooit echt mee als hij stuurt met mensen, maar op die moment voelde het alsof hij iets wilde verbergen. Waarschijnlijk was dat niet zo, maar mijn hersenen dachten direct op deze manier.

Toen we beneden zijn ouders tegen kwamen, vroegen die of ik meeging met mijn vriend naar de voetbal kijken, en pas toen zei hij dat ik mee mocht... Ben ik aan het overdrijven als ik zeg dat dat een beetje overkwam alsof hij zich gedwongen voelde om dat te vragen?

Ik zei dat hij met zijn vrienden mocht gaan kijken en dat ik zijn mannenavond niet wou verstoren.

Toen ik thuiskwam werd ik meteen streng toegesproken door mijn mama. Ik ga namelijk mee op scoutskamp met mijn vriend, maar ik ga koken en hij gaat echt leiding geven aan de kinderen. Ik heb het nog nooit gedaan, maar nu heb ik echt stress. Mama zei namelijk dat ik echt heel moe zou zijn en alleen zou zijn omdat ik niemand kende en mijn lief enkel met de kinderen bezig ging zijn en bij hen ging slapen.

Waar ze dus eigenlijk op doelde was dat als ik me slecht zou voelen, er niemand is waarbij ik terecht kan. Ik ben nu dus echt bang. Ik ken er inderdaad niemand en ik ga niemand hebben. En ik ga jullie waarschijnlijk ook niet altijd kunnen bereiken dus als ik me slecht voel...

Later was ze dus ook aan het zeggen dat ze de pony ging verkopen, dat ik meer moest helpen in het huishouden en dat ze zich een sponsor voelde omdat ze moest betalen voor mijn psycholoog, paardrijden, en weekends dat ik weg ga met vrienden in de vakantie..

Want me ook een beetje dwars zit, is dat toen mijn vriend mij huilend belde na 23.00u een paar dagen geleden, ik direct voor hem klaar stond. Nu stuurde ik via Snapchat of mensen konden praten, en hij stuurde direct dat hij niet kon..

Ik wil niet overdrijven, of geen ruzie hebben, maar ik heb soms gewoon het gevoel dat ik alleen sta in sommige dingen... Ik voel me leeg... Twijfel niet aan het feit dat ik van hem houd, maar soms heb ik het echt moeilijk.

Vandaag zijn we 2 maanden samen. Dat is het langste dat ik ooit al heb gehad. Ik weet nog niet echt veel over serieuze relaties en weet niet hoe ik sommige dingen moet aanpakken. Iemand tips?

Of iemand die me begrijp?

Please?

Groetjes!
love_and_hapines

lovehapines332@gmail.com