Diary (Dutch)

Geklaag en gezaag

20/06/2017

23:08u

Status; blij, in pijn, gefrustreerd, verward, verveeld...

Hoi lieve schatten van me!

Ik ben eigenlijk midden in de examens, maar het gaat echt niet meer. Het is veel te warm, ik kan niet goed slapen, ik moet nog 3 examens afleggen, ik ben al van vorige week maandag bezig (het is nu dinsdag), ik ben gefrustreerd, heb pijn, voel me onbegrepen/genegeerd en ben boos op mijn buurman.

Dus bij deze krijgen jullie nog meer gezaag en geklaag van mij aan te horen...

Allereerst (en ik denk dat alle vrouwen dit steunen): Maandstonden/regels zijn nutteloos, pijnlijk en verschrikkelijk irritant! Het is ook oneerlijk dat enkel vrouwen deze pijn hebben!

Sorry jongens/mannen...

Mijn buurman heeft mijn hond gisteren: 'Smerig beest!' genoemd, nadat mijn hond blafte naar een voorbijganger die , voor de duidelijkheid, op zijn territorium kwam. Het is moeilijk uit te leggen, maar het zit zo dat het bezoek van mijn buurman over ons eigendom moeten gaan. Wij moeten dat volgens de wet ook toelaten.

Sins dat hij naast ons kwam wonen zitten we niet meer rustig. Bovendien is er nog een deel van wat hij denkt 'zijn eigendom' van ons. Het bezoek zet zijn fietsen altijd tegen ons hek zodat het stuk gaat, maar we moeten het zelf herstellen. Zijn duiven zitten ook in ons duivenhok en kippenhok... En onze hond verdedigd zijn domein (en komt bovendien direct terug als ik hem roep) en is een 'smerig beest', maar van hem mag niets gezegd worden.

Ik was echt boos, maar ik ben ook teruggetrokken en durfde niets terug te zeggen. Nu heb ik zelfs de toestemming van mijn ouders om iets terug te zeggen als hij weer zo'n opmerking maakt.

Ben best blij dat mijn ouders aan mijn kant staan.

Mijn badge, die ik nodig heb voor speelweken ( de plaats waar ik deze zomer ga werken) , is vandaag ook stuk gegaan. Ik ben het belangrijkste deel kwijt... Slim hé :p

Wiskunde (het examen van morgen) wordt dus een ramp.

Door mijn regels ben ik ook extreem overgevoelig en geprikkeld. Ik weet niet of sommigen van jullie dat ook hebben? Nu voel ik me onbegrepen/genegeerd/gekwetst door mijn vriendje. Eigenlijk heeft hij helemaal niets verkeerd gedaan! (Stomme regels -_- ).

Ik had gewoon een lang bericht gestuurd over dat ik van hem hou en bij hem wil zijn en hem niet meer kwijt wil. Ook dat ik aftel naar het moment da ik hem weer zie en dat ik weet dat hij zijn examen super gaat doen. Ik zei dat ik er altijd voor hem ben, dat hij geweldig is en dat ik foto's van hem wil zodat ik hem toch een beetje bij me heb (mijn gsm is weer kapot/stuk dus ik heb geen foto's van hem). Ten slotte zei ik ook dat als ik humeurig ben, dat komt omdat ik mijn regels heb.

Kort samengevat: een redelijk lang tekstje...

Zijn antwoord was dat hij ook van mij hield, dat hij moest gaan slapen, bye.

Ik begrijp dat hij moet gaan slapen en waarschijnlijk ben ik aan het overreageren, maar ik hoopte dat hij iets meer tijd zou steken in zijn antwoord... Ook ben ik (bijna) altijd degene die zo'n lang, veel tijd ingestoken bericht stuurt. Ik weet dat niet iedereen even goed is met woorden, en dat het een jongen is, maar toch...

Weet je, ik hou gewoon super veel van hem en door zo'n kleine dingen denk ik al het ergste. (Ook omdat ik al veel heb meegemaakt, denk ik dat anderen me altijd gaan verlaten).

Ik wil het wel tegen hem zeggen, dat het me stoort, maar ik wil niet van een mug een olifant maken, en hij kent mijn 'levensverhaal' nog niet. Ik heb het wel een beetje met hem besproken (gezegd dat ik verschillende negatieve dingen heb meegemaakt die ik hem graag wil vertellen maar dat ik bang ben om hem te verliezen), en hij had gezegd dat hij er voor me is en ik altijd naar hem toe mag komen, maar dat hij wel liever heeft dat ik het echt zeg in plaats van via Messenger stuur, zodat hij me kan troosten.

Het lijkt me gewoon nooit het goede moment en ik weet niet hoe je zoiets aanbrengt. Ik weet dat ik niets mag forceren, maar we zijn al bijna een maand samen, en ook al hebben we elkaar in die maand niet super vaak gezien, het blijft een maand en ik ben bang dat ik het ga blijven uitstellen en als ik het dan te laat zeg, dat ik hem kwijt ben.

Ook hoor ik echt niets meer van jullie! Zijn jullie gestorven? :/ Ik weet dat ik al erg lang offline ben geweest, maar normaal heb ik echt tientallen berichten en nu niets. Niet dat ik het erg vindt, jullie hebben ook een leven, maar ik vraag me wel af of alles oké is met jullie... Sturen jullie me even een berichtje ofzo als je dit leest? Of gewoon iets in de reacties mag ook. Ben gewoon een beetje ongerust....

Hou van jullie en tot later!

Je kan me altijd een bericht sturen, ik sta altijd voor jullie klaar!

Heel veel liefs!

love_and_hapines

lovehapines332@gmail.com

Veel succes met jullie examens/proefwerken en ik duim voor jullie!

♥♥♥♥♥