Diary (Dutch)

Mijn geheim

1 mei 2016.

Een datum zoals alle andere, of toch niet?
Mijn mama's verjaardag.
Een dag dat mijn leven veranderd.
En niet op een positieve manier.

Na het zoveelste meningsverschil met mijn vader ben ik het beu. Nu ja meningsverschil, ik zat aan tafel, hij begon foto's te trekken , ik wou het niet, hij werd boos.

Ja. Dat dacht ik dus ook.
Wie doet er nu zoiets?

Ik heb geen goede relatie met mijn vader. Dat moet je weten.

Maar terug naar die dag.

Ik pakte pillen. 5. Ik typte een bericht naar mijn vriendinnen.

Het spijt me. Ik kan niet meer. Ik heb 5 pillen genomen. Sorry.

Ik zette mijn telefoon uit, omdat ik wist wat er zou gebeuren.

1 iemand waarschuwde mijn familie.
Jeffrey.
Een internetvriend.
Ja ik weet het, internetvrienden zijn gevaarlijk.
Maar hij is de enige die me begrijpt.
De enige die wist wat er in me omging.
De enigste die weet dat er achter dat kleine verlegen vrolijke stille meisje een meisje zit met donkere gedachten over zichzelf.

Ik doe me sterker voor als ik ben.
Ik ben een spons: ik zuig alles op en laat niets meer los. Alles hou ik voor mezelf. Ik wil anderen blij zien, niet ongelukkig door mijn problemen.

Mijn ouders weten niets van mijn vriendschap met Jeffrey.
Later vertelde ik ze dat ik hem kende van vroeger. Een leugen, maar ik was bang. Bang dat ze kwaad gingen worden.

Nu kennen ze nog altijd de waarheid niet.

Dus even Back to the Point.
Ik moest naar het ziekenhuis, er was niets ergs aan de hand, en dan met psychiaters en psychologen praten.
Nu ga ik naar Tejo en Triangel.
Therapeuten voor Jongeren (Tejo) is gratis en de mevrouw waarmee ik praat is lief en ze begrijpt me.
Toch heb ik soms nog donkere gedachtes.

Enkel mijn familie en vrienden weten hiervan.

Mijn nichtje zit ook op wattpad.
Daarom zal dit stuk moeilijk voor haar zijn.

Ze wist niets van hoe ik me voelde.
Amalia heet ze in dit boek.

Vroeger toen ik klein was schreef ik een brief. Ik zei dat ik haar een geheim wou vertellen.
Ik wou het haar uitleggen over Warren.

Ze zei het tegen haar mama.
Toen ze langskwamen vroeg haar mama wat mijn geheim was.
Ik loog. Ik zei dat het niets was, dat ik gewoon wou dat Amalia langs kwam. Ik was best gekwetst; ik bedoel, ze had het verteld of het haar ouders laten lezen.

Vanaf dat moment besloot ik dat ik niets meer ging vertellen tegen mijn nicht, uit angst dat haar ouders er achter kwamen en zij dat tegen mijn ouders vertellen.
Ik neem het Amalia zelf niet kwalijk. Ik bedoel, we waren jong.

Maar Amalia, als je dit leest, laat dit niet door je ouders lezen aub. En vertel het niet!
Dit is mijn manier om alles kwijt te kunnen.
Niemand kent me hier.
Ik kan me optrekken aan alle positieve reacties.
Dit is mijn dagboek.

Mijn nonkel, Amalia's vader, heeft al is iets laten zien aan mijn ouders.
Ik had op Facebook een berichtje gezet op mijn tijdlijn over vroeger. Mijn manier om het af te sluiten. Maar mijn nonkel belde mijn ouders op. Zij zeiden dat ik het eraf moest halen en pakten mijn telefoon en laptop voor 3 weken af.

Ik wil alles een plaats kunnen geven. Geef me hier geen straf voor. Please. Ik smeek je.
Dit is mijn geheim.
Ons geheim.
Laat het dat deze keer blijven.

Doe het voor mij?

Ik ben niet boos Amalia, maar ik vraag je maar 1 ding; laat dit tussen ons blijven. Dit is de enige plek waar ik mezelf kan zijn.
En weet je? Bekijk het is positief; ik zal hier zoveel mogelijk inzetten dus zo lees je alles wat ik denk, voel, en meemaak.