Diary (Dutch)

Het bericht naar mijn vriendinnen

03/12/2017
02:51u

Dit is een bericht dat ik naar mijn vriendinnen stuurde.
De namen zijn bewerkt.
Extra uitleg nodig? Stuur me berichtje :) Merk je dat er een verkeerde naam is gebruikt? Laat het me weten!

Sorry voor de schrijffouten, ik heb het bericht ook zo naar hun gestuurd, en ik wou hem niet te hard veranderen...

Hey,

Ik wil het graag uitpraten, ookal hebben we geen ruzie. Langs mijn kant toch niet. Ik voelde me al een tijdje niet goed in mijn vel. Toen ik jullie hiermee confronteerde met een gesprek, was het snel duidelijk dat jullie niet inzagen hoe jullie soms overkwamen naar mij toe. Jullie zeiden dat het nooit jullie bedoeling was, maar dat jullie al bijna 6 jaar vriendinnen waren en het dus gewoon waren om met 2 te zijn. Om er niet verder op door te gaan, nam ik de schuld op mij (Het zal wel in mijn hoofd zitten dan), wat jullie niet ontkenden.

Na het gesprek bleven er dingen in mijn hoofd spoken. Jha jullie zijn al erg lang vriendinnen, maar ik ken jullie toch ook al 3 jaar en ik heb nooit het gevoel gehad dat ik er niet bij hoorde. Nu heb ik dat gevoel wel.

Jullie wachten nooit meer op me op het einde van een les, en er wordt weinig/nooit tegen me gepraat. Dat kwetst me enorm. Ik heb het gevoel dat ik het vijfde wiel ben, dat ik er niet meer bij hoor en dat ik enorm hard mijn best moet doen om mijn plekje van vijfde wiel te bewaren.

Ik heb je gesprek met Anna gelezen Vera, en hoewel ik ook niet super blij was met Anna haar antwoorden, was ik toch gekwetst door jou beeld over mij.

Jullie verwachten dus dat ik meer initiatief neem. Ik kon ook uit je berichten afleiden dat je vindt dat ik zelf mijn geluk kan bepalen en dat ik niet veel moeite doe? Zeg ik het zo juist? Je mag me altijd verbeteren...

Ik ben nooit iemand geweest die veel initiatief nam. Dat zal ik nooit worden. Ik heb de laatste jaren enorm mijn best gedaan om te veranderen. Misschien wou ik mezelf niet meer zijn. Voor mij is het enorm moeilijk om uit mijn schelp te komen. Ik weet dat dat een enorm werkpunt van me is, maar daar heb ik ook mijn redenen voor.

Persoonlijk dacht ik dat ik al enorm vooruit was gegaan in vergelijking met een paar jaar geleden. Nu weet ik dat het voor jullie niet genoeg was. Het spijt me hiervoor, maar ook weer niet. Ik heb het gevoel dat jullie willen dat ik iemand wordt die ik niet kan zijn. Ik heb enorm mijn best gedaan, maar ik ben blijkbaar toch niet de vriendin die jullie verdienen. Nogmaals sorry hiervoor.

Met het groepswerk van Aardrijkskunde heb ik inderdaad niet veel gedaan. Ook hier wil ik mijn excuses voor aanbieden. Ik weet hoe het is als je alles alleen moet doen. Vera, je hebt gezegd dat je wou dat ik zelf hier aan begon te werken, en niet moest wachten op jullie.

Waarom zei je dit niet? Waarom lees ik dit van de telefoon van iemand anders?
Soms weet ik niet hoe ik moet beginnen aan een taak, en als ik dat dan samen met jullie doe, begrijp ik het wel.

Waarom hebben jullie nooit gezegd tegen mij wat ik fout deed, maar wel tegen elkaar? Als ik het niet weet, kan ik er niets aan veranderen...

Ik begrijp dat ik weinig heb gedaan aan Aardrijkskunde, maar als jullie hadden gezegd: "love_and_hapines, zou jij dat willen doen want wij hebben het gevoel dat wij alles moeten doen" , dan had ik nog iets kunnen veranderen.

Toen ik huilend naar buiten ging met Anna was het voor mij gewoon te veel. Ik zat tussen 2 tafels, maar nog steeds praatte niemand tegen me. En ja, ik had inderdaad me kunnen mengen in het gesprek, maar als ik me slecht voel klap ik dicht, en durf ik het niet meer.