Diary (Dutch)

Let's be black again

20/11/2017
22:53u

Hey

3 maanden... Ik weet niet of dit de langste tijdsduur is die ik zonder jullie heb door gebracht. Ook kan ik nog steeds niet uitmaken of dat positief of slecht is.

Hoewel ik in de tussentijd wel heb geprobeerd om sommigen te helpen, is dat me niet altijd gelukt. Het spijt me daarvoor.

Ik denk dat het komt omdat ik het zelf ook moeilijker krijg. Toch merk ik wel bij mezelf dat ik sterker in mijn schoenen sta dan een jaar geleden.

Op 01/05/2016 heb ik geprobeerd om mijn leven stop te zetten. Dat weten jullie natuurlijk al. Diezelfde dag is/was de verjaardag van mijn mama. Dit jaar had ik het moeilijk op deze datum omdat ik er aan terugdacht. Toch voelde ik me niet meer slecht, waardoor het in de loop van die dag iets makkelijker werd. Bovendien ging het dat jaar al iets beter met me.

Volgend jaar (2018) heb ik echter wel een probleem. Ik voel hoe ik me slechter begin te voelen, en hoe de duistere gedachten als een schaduw in mijn hoofd zweven. Ik weet dus niet of dit effect kan hebben op deze, al redelijk moeilijke dag.
Bovendien ga ik op eindejaarsreis dit jaar. Natuurlijk kon de school geen betere datums kiezen, en zijn we van eind april tot begin mei weg. Dus ook die eerste dag van mei.

Mijn klas heeft geen hechte band. Dit komt omdat ze besloten om van de 3 klassen van vorig jaar 2 klassen te maken. Dit had als gevolg dat we nu niet alleen een grotere groep zijn, maar dat de c klas verdeeld werd over a en b. Dus enkel de mensen die vorig jaar in c zaten, worden gesplitst, waaronder ik dus.

Ik hoop dat dat een duidelijke uitleg was. Ergens vind ik het dom. Als je dan toch nieuwe klassen maakt, waarom dan niet gewoon alle klassen door elkaar gooien? Blijkbaar wou de school zo weinig mogelijk moeite doen.

Er zijn dus een paar "rotte appels" in de klas die de hele sfeer verpesten. Deze mensen verspreiden roddels en beledigen mensen achter hun rug. Ook zijn ze gewoon erg gemeen. Dit klinkt kinderachtig, maar ik heb er geen andere (beleefde) woorden voor.

Zo heeft iemand een gesprek opgevangen over mij, terwijl ze zeiden dat ik lelijk was, zeker met mijn puisten, en dat ik (volgens hun) mijn puisten uitknijp in de klas ( ik vraag me af hoe ze hier op zijn gekomen) en dat ze mijn handen zouden moeten vastbinden achter mijn rug. De persoon die dit gesprek opving heeft dit tegen mijn vriendinnen gaan zeggen en zo ben ik het ook te weten gekomen.
Niet alleen kwam dit erg kwetsend over, maar ook dreigend.

Nu heb ik het gevoel dat ze me de hele tijd aanstaren. We zijn hiermee, samen met nog andere klachten en klasgenoten, naar onze titularis gegaan en ook daar de prefectuur. Daar heb ik enkel uitgelegd dat ze zeiden dat ik lelijk was, maar niets van al de andere dingen die ze hadden gezegd. Ik schaamde me voor de dingen die zij hadden verzonnen. Ik heb ook gevraagd om niet onze namen te vermelden omdat we bang waren voor zijn reactie.

Er is met de "leider" gepraat, en na het oudercontact hadden mijn ouders tegen me gezegd dat hij, volgens onze titularis, zijn excuses had aangeboden. Ik heb deze nooit gekregen, maar ik besloot om het daarbij te laten.

Nu is het iets beter, maar dit geeft een ruwe schets waarom ik het 1 mei extra moeilijk ga hebben. Deze mensen gaan namelijk ook mee naar Rome. Hoera!

In de tussentijd heb ik het gevoel dat er iets mis is tussen mij en mijn vriendinnen. We zijn met 3 en ik voel me het vijfde wiel aan de wagen. Vroeger had ik dit gevoel niet, en ik weet ook niet waar het inneens vandaan komt.

Ze kunnen soms redelijk kortaf reageren, lijken me soms te negeren (of dat gevoel heb ik toch), en als het groepswerken zijn per 2 of plaatsen in een bus/klaslokaal ben ik altijd degene die alleen zit/werkt.