Diary (Dutch)

Verstoppertje met mezelf

26/10/2016

12:47u

Status: Verborgen

Hey!

Vandaag was niet zo heel leuk. Ik was deze ochtend te laat vertrokken naar school waardoor ik te laat was. Mijn vriendinnen begonnen al direct bijna aan te vallen (of toch zo voelde het aan) met te zeggen dat ik 7 minuten van de school woon en geen enkele rede heb om niet op tijd te komen. Ze leken wel bijna boos ofzo...

Ik had mijn koek voor tijdens de speeltijd gegeven aan een klasgenoot, omdat ze 's ochtends niet had gegeten en niks bij had. Misschien was dat niet zo slim, omdat ik daarna zelf geen koek meer had, maar ik wou gewoon goed doen... Blijkbaar niet zo'n goed idee want ook daar waren mijn vriendinnen het niet echt met me eens...

Mijn vriendinnen zijn er altijd voor me en ze doen ook veel, maar de laatste tijd heb ik zowat het gevoel dat ze me weg willen, dat ze boos zijn of dat ik iets verkeerd heb gedaan ofzo... Ik voel me hier echt niet goed over en lig hier 's nachts ook over wakker, waardoor ik moeilijk kan opstaan. 

Toen ik thuiskwam was mijn papa er nog niet en wou mijn mama net vertrekken. Ik vroeg of ze mijn agenda wou tekenen omdat ik wist dat papa niet blij zou zijn met mijn te laat nota. Jammer genoeg moest ze echt dringend vertrekken en zei ze dat mijn papa dat wel zou doen. Toen papa thuiskwam en ik met mijn agenda naar hem toeging waar de nota instond, werd hij al direct boos omdat ook hij vond dat ik dicht genoeg bij de school woon om op tijd te vertrekken.

Geloof me, als je vriendinnen boos op je lijken te zijn, en dan nog je vader kan je echt niet meer veel aan.. Na het eten ben ik direct naar boven gegaan en nu zit ik op mijn bed dit hoofdstuk te typen.

Ik heb echt steeds meer het gevoel dat ik dingen verkeerd doe, zeg of denk en dat mijn vriendinnen me liever kwijt zijn dan rijk. (Voor de mensen die dit niet kennen; het is een uitdrukking die betekent dat mijn vriendinnen me liever kwijt hebben dan dat ik bij hun ben... of iets in die aard..)

Ik voel me echt slecht. Het is alsof er een duiveltje en een engeltje op mijn schouders zitten en constant in gevecht zijn met elkaar... Het maakt me zwak en geeft me het gevoel dat ik constant met een masker rondloop.. Dat ik mezelf verberg voor anderen en mezelf. Ik weet niet meer wat ik moet voelen, denken of doen. Het is alsof ik geen controle heb over mijn lichaam. Alles is een routine: slapen, opstaan, klaarmaken, tandenpoetsen, school, huiswerk, chat en alles weer opnieuw...

Als ik straks zie dat ik niet al te veel huiswerk heb dan ga ik schrijven aan mijn boek. 

Vinden jullie het eigenlijk vervelend dat ik onregelmatig update? Ik hoop van niet want het lijkt me zo stom om regelmatig te updaten en dan ofwel een hoofdstuk te schrijven waar dat niets in staat, ofwel te moeten wachten met dingen op te schrijven en me slecht voelen tot dat ik een hoofdstuk "mag" schrijven... Of ben ik dat gewoon?

Weet je, ik heb een paar hoofdstukken geleden gezegd dat ik liever niet had dat je zei: "Dat heb ik al op Wattpad gelezen." Hiermee bedoelde ik gewoon dat als ik iets aan het vertellen ben omdat ik het kwijt wil, je me niet moet afblokken met die zin, maar dat als je vragen hebt of je wilt ergens over praten omdat je iets hebt gelezen in dit boek waarvan je toch denkt: Hmmm daar wil ik het toch wel even over hebben met haar, je dat altijd mag. 

Liefst wel niet met een hele groep mensen op me afstormen en me dwingen te zeggen wat dat betekent of waarom ik iets geschreven heb waar je niet akkoord mee bent. En zeker niet agressief of aanvallend want dan ga ik niets meer durven zeggen, of al zeker mijn  mening niet.  Dit is tenslotte gewoon hoe dat ik het zie en voel... Ik wil hier niemand mee kwetsen...

Dit is blijkbaar mijn 42ste hoofdstuk! Ik had nooit gedacht dat ik zoveel hoofdstukken zou schrijven in een boek... Al is dit misschien niet een echt boek, het is best veel aangezien ik nooit volhoud om te schrijven in een dagboek of een gewoon boek. Ik denk echt dat dit is wat ik nodig had. Ik kan het je aanraden.

Als je veel meegemaakt hebt in je leven en je nog steeds veel meemaakt en je wilt het kwijt maar weet niet waar, begin gewoon met schrijven en onthoudt dat je dit voor jezelf doet en niet voor anderen. Kwets anderen wel niet expres en gebruik best schuilnamen (privacy). Jij kan je verhaal kwijt en er zijn zoveel mensen die je steunen ook al ken je ze niet!

Je kan ook altijd naar mij komen! Ik heb tot nu toe nog nooit iemand gebeten... Nu ja, ik kan niets verzekeren natuurlijk :p Stuur me een bericht of een mailtje :)

Liefs en houdt je sterk! ♥

love_and_hapines

lovehapines332@gmail.com

 ♥♥♥