Diary (Dutch)

Zware week

18/07/2018
22.09u

Hey

Het ging een tijdje goed met me na het laatste hoofdstuk... Zaterdag ben ik vertrokken op scoutskamp als foerier. Mijn vriend is bij de leiding.

Eerst was ik wel een beetje bang omdat ik niemand kende buiten hem. Nu ken ik zijn broer ook al goed en een andere foerier, een vriendin van hun.

Ik ben nu al 5 dagen ongeveer weg, en ik heb al 2 break downs gehad. En heel veel momenten dat ik me slecht voel. Niet dat ik elk moment huil, maar op die break downs heb ik wel gehuild. Zaterdag (ofzo) ben ik naar buiten gegaan toen het donker was zodat ik alleen kon zijn. De nood om te huilen was redelijk groot en ik wilde het niet doen bij alle andere mensen.

Ik voel me totaal niet deel van de groep. Enkel bij mijn medefoeriers ( de broer en vriendin) voel ik me op mijn gemak.

Ik heb een vriendin gebeld en ben beginnen huilen. Uiteindelijk is mijn vriend mij gaan zoeken en was hij echt bezorgd.

Gisteren waren er 2 meisjes die heimwee hadden. Ze vroegen aan mij om te helpen, en de broer van mijn vriend zei dat ik mee moest gaan. Ik weet totaal niet hoe ik het moest aanpakken dus ik was hun veel aandacht aan het geven. Een halfuur later neemt mijn vriend me appart, en zegt hij dat hij weet dat ik het goed bedoel, maar dat ik het wel fout doe en dat ik ze eigenlijk zo min mogelijk aandacht moet geven.

De vriendin kwam me helpen en we hebben de kinderen in hun bed gelegd. Toen voelde ik me echt megaslecht en ben ik terug beginnen huilen. Tif (de vriendin) heeft me meegenomen naar onze kamer om te praten en heeft me wel goed opgevangen. Later heb ik ook een diep gesprek gehad met mijn vriend.

Nu ben ik terug alleen gaan zitten in onze kamer, en mijn vriend is al een paar keer komen kijken en praten of alles oké was. Ook Tif en zijn broer (Stino) kwamen de kamer binnen en vroegen of ik oké was en of ik wou praten.

Ik weet niet waarom ik me zo slecht voel. Stino en Tif zijn echt geweldig en mijn vriend (Wout) is echt perfect..

Ik denk dat het is omdat ik vandaag, veel te vroeg, mijn maandstonden heb doorgekregen, en ik ben echt moe. Downmomenten heb ik wel vaker, maar het is gewoon rot dat het nu op kamp is.

Het is moeilijk om uit te leggen hoe ik me voel of waarom ik me zo voel. En als ik het moeilijk vind om ergens een goede uitleg aan te geven, dan is dat niet zomaar, toch?

Mijn verleden komt volledig naar boven en ik ben super hard aan het twijfelen aan mezelf.

Ik ben heel veel bezig met wat anderen van me denken, en dat maakt me ergens ook wel stuk.

Wout heeft al zoveel keer komen vragen wat er is en of hij iets kan doen, maar ik kan mijn gedachten niet ordenen en geen uitleg geven aan wat ik voel.

Ik ben echt al lang beneden in onze kamer (Wout, Tif, Stino en ik slapen in 1 kamer) en ik wil echt niet naar boven gaan. Niet dat dat moet.. De andere leiding zit daar en ik heb echt het gevoel dat ik er niet bij hoor.

Zelf ben ik niet het meest spraakzame meisje en ik ben erg voorzichtig in het vertrouwen van mensen.

En zij hebben ook nog geen moeite gedaan om mij te leren kennen. Enkel de mensen van mijn kamer zorgen ervoor dat ik me wel goed voel.

Ik begrijp niet waarom er veel kinderen naar mij komen als er problemen zijn. Zelf ben ik gebroken en ik weet echt soms niet hoe ik ze kan helpen...

Ja dat is menselijk, maar nog steeds...

Op deze moment denk ik te hard na over niets. Hoe je dat doet weet ik zelf ook niet...

Op deze moment wil ik mezelf een minibeetje pijn doen. Nee, niet snijden ofzo. Maar ik heb een heel rare manier gevonden om mezelf pijn te doen zonder sporen na te laten. Ergens wil ik dat wel vertellen, maar ik wil niet dat ik andere mensen ertoe aanzet.

23-07-2018
00.06u

Zoals je wel hebt kunnen lezen heb ik het zwaar gehad. Op de laatste avond van het kamp (mijn verjaardag 20/07) heb ik terug een break down gehad. Samen met Wout ben ik naar beneden gegaan om te praten. Ik werd bang van mezelf. Ik voelde niets meer en staarde voor me uit.

Wout heeft een paar keer gezegd dat hij me eng vond op die moment om dat ik erg depressief aan het praten was en geen gevoelens toonde...

Ik heb ook ontdekt dat ik blijkbaar niet alles heb gezegd uit mijnverleden. Ik dacht dus dat hij al wist van 1/5 maar blijkbaar was dat niet zo. Dus die avond heb ik ook een beetje daarover verteld maar ik moest op een bepaald moment stoppen omdat hij het even te zwaar vond.
Ik heb ook veel dingen gezegd die ik nooit tegen iemand heb durven vertellen, zelfs niet aan jullie.

Toen hij naar boven wou gaan maar zag dat ik nog buiten wilde blijven, had hij naar een vriendin van mij gestuurd om te vragen of ze wou bellen. Hij durfde mij niet alleen laten na alles wat ik had verteld en omdat ik ook heel eng was aan het doen. Uiteindelijk is hij wel nog even gebleven en zijn we achteraf samen naar boven gegaan...

Ik kan niet alles vertellen van wat er is gebeurd. Dat is veel te veel en ook niet altijd even vrolijk.

Toen ik terugkwam heb ik direct mijn mama moeten helpen met de voorbereidingen voor mijn feestje die ik samen met een andere vriendin gaf voor onze 18de verjaardag.

Ik heb dus heel weinig geslapen... Het feestje was wel heel erg leuk... Ik heb nog nooit zoveel mensen gezien op een feestje dat door mij gegeven werd...

Ik kon pas om half 3 gaan slapen dus ik was echt moe... Nu ga ik ook slapen want ik moet morgen redelijk vroeg opstaan...

Wat ik wel heb geleerd uit deze week is dat Wout echt geweldig is. Hij is er voor me en luistert echt naar me. En hij laat echt merken dat het iets met hem doet en dat hij van me houdt. Ik ben nog nooit zo zeker en gelukkig geweest in een relatie.

Hij laat me beter voelen. En als ik me slecht voel, laat hij me huilen maar blijft hij bij me. Ik vind het moeilijk om open te zijn tegen mensen, zeker als het echt face to face is. Maar bij Wout lukt het steeds beter.

Bedankt om te luisteren. 😊

Veel liefs!

love_and_hapines
lovehapines332@gmail.com

💟💟💟💟