She's Inlove With A Nerd

Chapter 21

STEFFI'S POV:

I am stroking his hair while looking at his loving face intently. His eyes were close, he was still sleeping when I entered his room but the happiness that sorrounds my whole being is priceless.

Hindi pa rin ako makapaniwalang napapayag ko ang pamilya ng donor niya. Kung tutuusin, hindi man lang ako nagkaroon ng pagkakataong makausap sila..

But they heard us.

They heard our conversation from start to end... and they also heard everything that I have said.

And I think that made them realized one thing.. tama ako. I have a point. And it is a fact.

That their daughter really wants to be free.

Napatingin ako sa relo ko. It's already 7pm at 9pm naman ang operation niya.

Dalawang oras nalang.

Sana kayanin niya. Sana maging maayos ang lahat.

Dahil sa sobrang delay ng operation niya.. bumagsak ng husto ang lakas niya. Kung mas maagang nagawa ang operasyon, kahit malayo man ako ay nasisiguro kong magiging matagumpay ang surgery niya. He has 80% chance to live kung nagawa lang agad ang operation niya noong unang buwan na nakaalis siya ng Pililinas.

Pero that time, biglang namatay ang unang donor niya because of the heart failure... naging dahilan para hindi na pwedeng matuloy ang transplant niya at natagalan ulit sila Ninang makahanap ng possible donor niya.

Now.

Months had already passed.

He has only 50% chance to live.

50 percent chance to survive..
And 50 percent possibility to die.

"W-what happened to.. y-your f-face.." Halos ibulong niya ang mga salitang yun nang magising siya.

Mabilis naman akong umiling ng nakangiti. "Wala to Nerd.."

"D-does it hurt?" Tukoy niya sa pasa na nasa mukha ko. Sinubukan niyang iangat ang kamay niya para abutin ang pisngi ko pero hindi niya nagawang ikilos ng maayos ang kamay niya. Puso niya ang may problema.. pero apektado ang buong katawan niya. "I.. i w-want to t-touch it.."

Mabilis akong nagbaba ng tingin sa kanya saka ko inabot at dinala ang palad niya sa mukha ko. Hindi ko binitawan yun at naramdaman ko naman ang marahang paggalaw nang mga daliri niya sa pasa ko. "W-who d-did t-this to y-you?"

"N-nerd.."

"L-lexi's f-family?" Bahagya akong nagulat at alam kong napansin niya yun. "A-are they?"

"N-no.."

"T-then w-who.." bigla siyang napahinga ng malalim saka mariing napapikit. Agad akong nataranta pero natahimik nalang rin nang makita kong dumilat na ulit ang mga mata niya. "I-i'm f-fine.."

"Wag mo munang piliting magsalita.." sabi ko sa kanya. Sa konting bigkas lang niya kanina, mukhang napagod na siya agad. "Wag ka munang mamwersa Nerd, kailangan mong mag ipon ng lakas."

"B-but.. i w-want to talk to.. y-you."

"Gusto rin kitang kausap Nerd." Malambing kong usal saka ko ulit nilapit ang mukha ko sa kanya. "But for now.. you need to rest, you need a lot of strength for your operation later. You need to be strong.."

Hindi siya sumagot at napatitig siya sa mukha ko.. sa mismong pasa na nasa gilid ng labi ko.

"I-i'm sorry.." sabi niya saka siya malungkot na tumingin sa mga mata ko. "T-they hurt you b-because of m-me.. i'm s-sorry S-steffi--"

"Sshhh, shh.." pagpapatahimik ko sa kanya saka ako ngumiti. "Walang wala itong pasa na 'to kung ikukumpara sa sitwasyon mo Nerd.."

"B-but it doesn't mean that y-you will get h-hurt too.."

Siya ang may sakit, siya ang nahihirapan.. pero ako pa rin ang inaalala niya. "H-hindi naman masakit ah?" Nakangiti kong sambit saka ko ulit nilapit ang palad niya sa mukha ko. "This is nothing.. kung para naman sayo Nerd, kahit ilang sampal pa.. tatanggapin ko basta gumaling ka lang.."

"T-they slapped y-you?"

"He slapped me.. isa lang siya Nerd, hindi silang lahat.." sabi ko saka ako pabirong natawa. "Aba, ang swerte naman nila kung sasampalin nila akong lahat? Tsk, baka padapo palang yung palad nila sa mukha ko, tumalsik na sila agad sa magiging tadyak ko."

"W-who slapped you?" Nagbiro ako.. pero hindi pa rin nawala ang pag aalala sa mukha niya. "C-call H-hailey, a-ask her to put some ice o-on your bruise--"

"P-please, magpagaling ka Nerd.. hindi ako masasanay na may ibang taong mag aalala sakin sa mga panahong ako dapat ang nag aalala sa kalagayan niya.." naluluha kong sambit saka ko hinigpitan ang pagkakahawak ko sa palad niya. "P-promise me.. that y-you will still come back to me.. t-that you w-won't leave me behind.. t-that this will going to be the last time that I will cry because of the sadness and pain.. t-that everything will be alright.. t-that y-you would still say my name and stay by my side.." hinayaan kong dumaloy ang mga luha sa pisngi ko saka ako yumakap sa kanya.. hindi man ganun kahigpit dahil alam kong makakasama sa kondisyon niya.... pero sapat na para maiparamdam ko sa kanya kung gaano ko siya kamahal.. "p-please N-nerd, mangako kang babalik ka.. na babalikan mo ako.. please.."

"K-kahit kailan, h-hinding hindi ako p-pwedeng mawala sa b-buhay mo.." mahina at mabagal niyang sambit.. at naramdaman ko nalang na nakalapat na rin ang mga palad niya sa likuran ko. "In case.. I-if the operation went well, fine and good--"

"Magiging successful ang operation mo Nerd.."

"..let's get married." Pagpapatuloy niya at natigilan naman ako agad. Dahan dahan akong napalayo sa kanya saka ako gulat na napatitig sa masigla niyang mga mata. "N-narinig kita k-kanina.. my eyes were just closed.. b-but my heart and soul heard and felt everything you whispered few hours ago. And yes.. I will marry you.. i w-want to spend the r-rest of my life with you. Just you. My one and only l-love.. my Steffi. My future wife. My life. My all..."