Decadence [Published]

Chapter 36

Twitter: #Decadence @EinahWP

➳ Chapter 36

Nang mapag-alaman kong naligo pa si Matteo, I did what the first thing that came into my mind. Nagmamadali akong tumakas. I really didn't give a flying poop kung sakaling maabutan niya ako at mahuli. Eh, ano? Ayaw kong magmistulang aliping sunud-sunuran sa kanya.

He gave out an order and I went against him. It's not like he's going to kill me or something. Alam kong hindi niya iyon kayang gawin. For some strong reason, he kept on crawling his way back to me. Napagtanto ko na lang na baka may kailangan pa siya sa akin. Perhaps, a major help. But I'm not quite sure about that.

Iisipin ko na sanang iyon siguro ay pangangailang sekswal subalit sa mga nagdaang araw ay nakapaghintay siya nang matagal. He didn't make an attempt to pull a stupid stunt or scene in Cebu. I'm not disappointed, though. Pabor na sa aking ganoon iyon. At least kahit papaano ay nawawaglit ang pag-iisip ko tungkol sa kanya at mayroon akong napagbabalingan ng atensyon.

Matteo is poison to women. Napakahusay nitong manlinlang at mang-iwan. Sa bagay, diyan naman sila magagaling mga lalaki, hindi ba? Leading us on now and leaving us later.

"Manong, wala na bang ibibilis ng takbo itong taxi mo?" Kunot-noo kong tanong. Kung makapagmaneho kasi ay parang walang pasaherong nagmamadali, e.

Nananadya na naman ang tadhana at pinaglalaruan ako. Tumingin naman sa rear-view mirror ang driver at tumango sa akin. Matapos niyon ay naramdaman kong bumilis na ang takbo ng taxi.

He couldn't give me the traffic bullshit. Malinis ang daan, e. Sumandal ako nang upo at humalukipkip habang nakatingin sa bintana. Natigil lang ang pagmumuni-muni ko nang mag-ring ang aking cellphone.

Nakita kong napasulyap ang driver sa akin bago ibinalik ang tingin sa daan. Hinagilap ko ang cellphone ko at ganoon na lang ang pangangasim ng mukha ko nang makita kung sino ang caller.

Nonetheless, I still answered his phone call.

"Babe," Matteo's voice stern voice rang. "Do you like playing with me?" He questioned. His tone was menacing as if he was daring me to oppose him.

Nagpakawala ako ng isang buntong-hininga at umirap muna bago magsalita. "I'm not playing with you. Just fucking stop the chase and I'll be fine," iritado kong sagot. "More than fine actually," I said, correcting my previous statement.

"Damn it," he cursed loudly. Nakarinig ako ng ilang ugong ng sasakyan. Tumingin ako sa paligid at nakitang maayos naman ang daloy ng trapiko. Napangisi ako. Mukhang siya ang inabutan at sumalo sa heavy traffic, ah?

"Bakit ka umalis nang hindi nagpapaalam? What if something bad happened and I wasn't there to save you? Mapapanagutan ba ng mga pabalang mong sagot ang pag aalala ko sayo?" Matteo asked exasperatedly. I could hear the frustration in his deep voice.

Napakunot naman ako ng noo. "Who the heck needs saving?" Bahagyang tumaas ang aking boses. "Only a damsel in distress. I'm not one, so don't treat me like one. And if life hasn't slapped you with the effing truth yet, ako na ang magsasabi sayo. Ikaw lang naman ang nagdadala ng kapahamakan sa akin kaya huwag mo akong sisihin," mariin kong sinabi.

Lantaran kong inirapan ang taxi driver na manaka-nakang sumusulyap sa akin at mukhang nakikinig sa usapan namin. This is why I hate people. This is why I keep my circle small.

Bwisit.

"Ano? Hindi ka nakaimik ngayon? Kasi totoo iyong ipinalamon ko sayo. Gusto mo palang napagsasabihan ng maaanghang na salita, pwes pagbibigyan naman kita." I gritted my teeth as red hot anger pulsed through me.