I can not leave you alone

Hoofdstuk 49

**Sky**
~Één maand verder~
Het gaat steeds slechter met mij. Ik moet meer overgeven en heb veel meer pijn. Ik heb nergens meer zin in. Ik wil het liefst gewoon dood, maar Kay blijft het volhouden, dat ik beter wordt. Kay is best wel lief voor me de afgelopen tijd. Hij komt elke dag langs en zorgt heel goed voor mij. Over een kwartier, krijg ik de uitslag. Ik verwacht er nieuwelingen veel van, maar ik hoop dat het ene goede uitslag wordt. Mijn ouders komen ook heel erg veel langs en daar ben ik blij mee. Ook klasgenoten. Ze hoorden het van de mentor en zijn heel erg geschrokken. Ik ben blij met de school waar ik nu op zit. De deur wordt geopend en ik zie Kay in de deuropening staan.

"Hey!" Zeg ik vrolijk.

"Hey prinses." Kay loopt naar me toe en drukt zijn lippen op die van mij.

"Ik heb je gemist."

"Je was gisteren ook nog bij me hoor." Kay lacht.

"Ik kan niet zonder jou."

"Maar ik wel." Kay kijkt me nep-boos aan en drukt een kus op mijn lippen. Kay tilt me op en gaat op het bed zitten, met mij in zijn armen.

"Je hebt toch zo de uitslag?" Ik knik.

"Ik hoop op het beste." Ik haal mijn schouders op.

"Mij maakt het niet uit." Zeg ik. "Ik zie de dood al tegenmoet komen."

"Niet zo denken prinses." Ik draai me om en kijk Kay aan.

"We hebben een zware periode gehad en samen staan we altijd sterk." Ik knik zwak en hou Kay stevig vast.

"Sky." Ik kijk naar de deuropening en zie de zuster daar staan.

"Je mag mee komen." Ik knik en sta op.

"Mag ik ook mee?" Vraagt Kay en ze knikt. Ik sta ook op en verstrengel mijn vinger in de zijne. Ik knijp er zacht in. Kay glimlacht.

-
We komen aan bij de kamer en groeten de dokter. We gaan voor zijn bureau zitten en kijk hem verwachtingsvol aan.

"We zijn op iets uitgekomen." Begint de dokter. Hij haalt nerveus een hand door zijn haar.

"Het is moeilijk om te zeggen." Hij schraapt zijn keel.

"Na ongeveer een half jaar ziek zijn geweest en veel meegemaakt hebben." De dokter slikt.

"Het is niet al te goed nieuws." Hij slikt weer.

"We kunnen jou niet meer verder helpen Sky Woods. De kankercellen zijn op elke plek. We kunnen ze moeilijk bestrijden. Sorry Sky." Kay staat op.

"Godverdomme, dit kan niet!"

"Kay, blijf rustig." Zeg ik zacht en ik ploft weer op zijn stoel. Kay verstrengelt onze vingers weer en knijpt er stevig in.

"Is er niets anders dat er gedaan kan worden?"

"Een keuze is, in te laten slapen of de behandeling in Amerika, en dat is niet het goedkoopste." Ik zucht. Zoveel geld, wil ik niet dat er aan mij wordt uitgegeven.

"Denk er rustig over na, maar de tijd tikt nog steeds." Ik knik en sta op. Ik geef hem een hand en Kay ook. Langzaam verlaten we zijn kamer.

"En?"

"Wat?"

"Wat kies je?"

"Ik kies voor het eerste. Sorry." Kay stopt abrupt met lopen en gaat tegen over me staan.

"Waarom Sky?"

"Ik wil niet dat mijn ouders het geld aan mij gaat verspillen. Ze doen het zo goed voor mij. Ik wil het niet. Weet je niet hoe hard mensen er aan moeten werken?"

"Maar het is het enigste wat je beter kan maken." Kay kijkt me met betraande ogen aan.

"Ik wil niet dat je gaat Sky. Dat wil ik niet."

"Sorry." Fluister ik zacht.

"We gaan terug naar de kamer." Ik knik. Kay tilt me op en loopt met mij in zijn armen naar de kamer.

**Kay**
Ik ben onderweg naar huis. Ik wil niet dat Sky dood gaat. Zij was mijn lichtpuntje in het duister. Zij hielp mij. En nu wil haar ook helpen. Ik kom thuis aan. Mijn ouders vertrekken vandaag. Iets later, omdat ze mij wouden steunen.

"Hey liever." Mijn moeder geeft me een kus op mijn wang.

"Hoe gaat het met Sky?"

"Ze gaat het niet redden?" Mijn vader komt er bij staan en kijkt me verbaasd aan.

"Ze lijkt me zo'n sterke meid."

"Ik weet het." Ik slaak een zucht.

"Is er iets, dat ze toch beter kan worden?" Ik kijk me moeder aan.

"Je mocht haar toch niet?"

"Ik had het verkeerd gedacht Kay. Eerst, dacht ik dat het een soort hoer was, net als die andere meiden, die je toen mee naar huis nam. Maar dat meisje, heeft je echt veranderd. Door haar, wordt je een keer volwassen. Ze lijkt me heel lief, maar ik heb verkeerde gedachtes over haar. Maar vertel verder."

"Een behandeling in Amerika. Dat is echt niet goedkoop, geloof me."

"Kunnen haar ouders dat niet betalen?"

"Weet ik niet. Ik denk het wel, maar Sky wilt niet dat ze zoveel geld aan haar gaan besteden." Mijn ouders knikken en lopen samen de woonkamer in. Ik ren de trap op en plof op mijn bed. De tranen rollen over mijn wangen. Het mooiste, liefste en het knapste meisje die ik heb, gaat weg.. Of er nog een engeltje tevoorschijn komt met ideeën? Geen idee. Ik slaak een zucht en staar voor me uit. Ik sluit mijn oogleden en val al snel in slaap. In dromenland met Sky. Mijn meisje. Voor altijd.