I can not leave you alone

Hoofdstuk 44

**Sky**
Wij komen aan bij een huis. Ik kan even niet herinneren welk huis het is.

"Waar zijn we?" Mompel ik.

"Bij jouw huis." Ik knik en stap uit. Meteen zak ik in elkaar. Ik sta weer op en begin te wankelen. Geen idee waar naar toe.

"Sky!" Ik begin ineens te rennen. Ik weet niet waar ik naar toe ga. Ik voel sterke armen mij tegenhouden en ik voel dat ik wordt op getild. Ik slaak een kleine gil.

"Rustig Sky." Sust hij zachtjes en tilt me op. Hij opent de deur en ik kijk het huis rond. Mijn ouders zijn vast niet thuis en hebben de deur niet op slot gedaan. Slim. Kay loopt de trap op, met mij over zijn schouder. Hij loopt mijn kamer in en legt me op bed. Lachend rol ik van mijn bed af en val op de grond.

"Sukkel." Lacht Kay en tilt om op. Hij leg me weer op bed, maar ik rol eigenwijs weer van het bed af en ga onder het bed liggen, wat met mijn dunne lijf wel lukt.

"Sky, kom er onder uit."

"Niet voor jou." Lach ik en begin te hoesten.

"Sky, je kan niet tegen kleine ruimtes. Kom hier, nu!" Ik begin harder te hoesten en Kay pakt langzaam mijn arm en trekt me er uit.

"Jij bent echt lastig, als je dronken ben." Ik lach en Kay knuffelt me.

"Dit heb ik gemist."

"Het zal wel." Lach ik en trek me terug. Ik loop richting het raam en open het raam.

"Hoe zou het zijn om uit het raam te springen?"

"Sky!" Kay pakt mij vast en sluit de ramen.

"Ik ben thuis, dus je kunt gaan."

"Ik blijf hier. Je bent nog  steeds erg dronken." Kay tilt me op en legt me op bed. Hij open mijn kledingkast en pakt er een simpel kort pyjama broekje uit. Hij trekt zijn shirt uit en geeft die kleding aan mij.

"Je pyjama." Ik knik en Kay draait zich om. Ik trek het shirt en het broekje aan.

"Ik ben klaar!" Kay draait zich om en lacht.

"Kleintje." Hij loopt maar me toe en trek mijn shirt uit. Hij doet mijn short goed aan en glimlacht tevreden.

"Dat is beter."

"Niet van onderwerp gaan veranderen." Lach ik. "Nog steeds wil ik uit het raam springen!"

"Nee!" Schreeuwt Kay bezorgd en tilt me op. Hij legt me op bed en trekt zijn broek uit. Hij gaat naast me liggen en slaat zijn armen stevig om me heen.

"Morgen, vertel ik je het hele verhaal." Zegt Kay zacht en drukt een kus op mijn voorhoofd.

"Welterusten."

"Welterusten." Kay doet het licht uit en gaat goed liggen. Nog steeds heeft hij zijn armen stevig om me heen geslagen. Langzaam val ik in een droomloze slaap.

-
Ik wordt waker en voel sterke armen om me middel. Ik draai me om en kijk naar het gezicht van Kay. Huh, wat is er in hemelsnaam gebeurd? Ik probeer me uit zijn armen te wurgen, maar ik voel dat hij zijn grip verstevigd.

"Niet doen." Kreunt hij.

"Wat niet doen?" Ik kijk hem aan.

"O, ben je nu wel nuchter?" Ik knik.

"Hoeveel heb ik dan op?"

"Je vriendinnen zeiden, dat je meer dan tien glazen op hebt. Dus best wel veel." Ik knik geschrokken.

"Je bent in je eigen kamer, dus wees niet bang." Ik knik.

"Heb ik nog gekke dingen gedaan." Kay knikt hevig.

"Behoorlijk, maar het is niet heel erg. Je hebt niemand in elkaar geslagen, maar je was bijna dood." Ik hap naar adem.

"Hoe bedoel je 'bijna dood'?"

"Je hebt twee of drie pogingen gewaagd, om voor een auto te springen en je wou graag uit het raam springen." Ik knik geschrokken.

"Misschien had 'dronken' ik wel gelijk."

"Nee, dat heb je niet." Kay laat me omdraaien, zodat ik hem aan kan kijken.

"Jij bent het mooiste meisje, dat ik ben tegen gekomen. Ik probeerde me er over heen te zetten, door met een ander meisje te gaan, maar het lukt niet. Mijn gevoelens blijven nog steeds bij jou."

"Is het niet goed gegaan tussen jou en Marlon?"

"Dus jij kent haar?" Ik knik.

"Ik wou het beste voor jou, omdat wij niet meer goed voor elkaar zijn. Marlon vond je best wel leuk, dus heb ik ha-"

"Haar overgehaald om met mij te gaan?" Ik knik.

"Wij zijn niet goed voor elkaar zeg je?" Ik knik.

"We zoenen met andere mensen. We breken elkaar keer op keer. Dan zijn we toch niet meer goed voor elkaar." Kay pakt mijn hand vast en verstrengelt onze vingers in mijn vingers.

"Als je me nog een kans geeft. Één kans." Ik kijk hem twijfelend aan.

"En mijn ouders?"

"Die heb ik al gesproken. Komt goed." Hij verstrengelt zijn vingers in mijn honderd hand en kijkt me aan.

"Ik hou godverdomme zo veel voor jou."

"Het is niet goed."

"Waarom is het niet goed om van jou te houden?" Kay kijkt me vragend aan.

"Als ik dood ga, heb jij pijn. Zoals je moeder zei, 'ga met een meisje doe niet ziek is. Je krijg er leven lang spijt van, als ze er niet keer is.' Ik wil niet, dat je pijn hebt, als ik er niet meer ben. Daarom kunnen we beter uit elkaar blijven.' Kay schud eigenwijs zijn hoofd.

"Ik ga alsnog huilen als je me afwijst. En jij gaat niet dood. Ik help je toch in die moeilijke tijden?" Ik knik.

"Laat me je overtuigen." Ik haal mijn schouders op.

"Waarom overtuig je Kimberly niet? Dan kan je net zoveel in bed duiken met haar wanneer je wil." Kay laat mijn handen vast en kijk mij strak aan. Zijn ogen worden donker. Ik zie geen ene glinstering van blijdschap in zijn ogen. Hij is kwaad. Gekwetst. Ik wurg me uit de greep van Kay en sta op. Ik wil de kamer verlaten, maar Kay pakt me vast en duwt me ruw tegen de muur aan. Zijn ogen glinsteren door de tranen.

"Waarom vertrouw je me niet meer Sky?" Hij kijkt me kort aan en laat me los.

"Je hebt gelijk. Het is beter dat we elkaar verlaten. Hij trekt zijn broek aan en ik geef hem zijn shirt. Snel pak ik mijn eigen shirt en trek hem aan.

"Tot ooit!" Hij verlaat de kamer en gooit de deur dicht. Ik plof op mijn bed en barst in tranen uit. Wat moet ik in hemelsnaam doen?