I can not leave you alone

Hoofdstuk 7

**Sky**
Een uur geleden, heb ik mijn eerste chemo gehad en het was wel 'oké'. Ik staar wat voor me uit en pak dan mijn mobiel er bij. Ik zie vele appjes van de Squad, maar ook helaas van de pesters. Hoe weten ze mijn nummer?

Jasmijn: "Waarom ben jij zo lang weg?"

Jasmijn: "Ga je nog ooit reageren? Of ben je dood?"

Ik: "Ik reageer. En nu?"

Jasmijn: "Ik maak me zorgen. Jij bent al een lange tijd niet op school geweest."

Ik: "Je maakt je zorgen? Je mag me nog geen eens. Je haat me als de pest en dan zeggen dat je je zorgen om me maakt? Stik er in!"

Snel blokkeer ik haar en zie nog allerlei andere appjes. Alleen maar bezorgdheid. Jezus, ze mogen me toch niet?

Kay: "OMG SKY! Ik ben bij jou ouders geweest en heb gehoor dat je in het ziekenhuis ligt."

Ik: "Dus? Rot gewoon op."

Kay: "Ik kom vandaag langs of je het wilt of niet, ik kom langs."

Ik slaak een zucht en sluit Whatsapp af. Ik leg mijn mobiel weg en staar wat voor me uit. Waarom doen mensen ineens zo poeslief?

De deur wordt geopend en Kay komt naar binnen gelopen. Ik dacht dat het een grap van hem was, maar blijkbaar kwam hij toch.

"Ik zei toch dat ik kwam." Zegt hij met een glimlach en ik glimlach zwakjes terug.

"Hoe gaat het?" Vraagt hij en ik haal mijn schouders op.

"Het gaat." Hij knikt en haalt een bos met bloemen tevoorschijn.

"Dat had je niet hoeven doen hoor." Lach ik.

"Ja wel. Alles voor jou." Zegt hij en ik gloei meteen van binnen, maar ik ga echt niet verliefd worden op hem. Zeker niet.

Hij zet de bos met bloemen in een vaas en doet er wat water in.

"Het is zo stil zonder jou in de klas." Begint hij en ik kijk hem vragend aan.

"Het is altijd stil geweest met of zonder mij."

"Jij hoort er gewoon bij in de klas. Dat hebben de andere ook gezegd."

"Ik hoor er zeker bij, omdat jullie me dan kunnen beledigen en dat soort shit. Weet je, rot gewoon op!" Sis ik boos en hij schud zijn hoofd.

"Ik snap niet waarom ze z'n mooi meisje beledigen." Zegt hij met een zwoele blik.

"Grappig. Nu een sticker?"

"Een kusje maakt me nog blijer." Zegt Kay met een grijns en ik schud mijn hoofd.

"Kom op één kusje. Op mijn wang of lippen, maar het liefst lippen." Lacht hij en ik schud mijn hoofd.

"Ik kies liever een vuilnisbak." Zeg ik droog en pulk wat aan mijn nagels.

"Please?" Smeekt hij.

"Moet ik een vuilnisbak een kusje geven?" Hij schud zijn hoofd.

"Mij." Zegt Kay met een pruillip en ik lach.

"Stik er in."

"Ik stik niet in jou lippen." Zegt hij met een grijns en ik schud mijn hoofd.

"Mag ik alsjeblieft een kusje?" Smeekt hij als een klein kind en ik geef me over.

"Vooruit." Zucht ik en hij begint als een klein kind te juichen.

Hij komt met zijn hoofd dichterbij mijn hoofd en ik druk een kus op zijn wang. Snel draait hij zijn hoofd en drukt zijn lippen op die van mij. Normaal zal ik hem weg gaan duwen, maar ik doe niks. Ik laat hem zijn ding doen. Hij vraagt toestemming met zijn tong, die ik meteen geef. Onze tongen spelen een vurig spelletje, die hij uiteindelijk wint. Ik trek me terug en zie hem glimlachen.

"Misschien moeten we proberen als stel?"

"Wedden je gaat me breken en verdrietig maken?"

"Nee Sky, dat ga ik echt niet doen. Vanaf nu ga ik je niet breken. Echt niet."