I can not leave you alone

Hoofdstuk 2

**Sky**
"Sky, wakker worden!" Hoor ik mijn moeder roepen.

Ik slaak een geeuw en ga overeind zitten. Ik strek mijn armen uit en stap het bed uit. Ik heb niet echt een eigen kamer, omdat ik in het oude huis woon.

"Mam!"

"Ja schat?"

"Heb je nog kleding wat ik aan kan trekken?"

"In die grote bruine kledingkast, in de kamer waar je nu bent."

"Dankjewel!"

Ik loop maar de 'grote bruine kast' en zie een hele paradijs met kleding. Ik pak simpele grijze jeans met een mintgroene blouse. Ik trek het aan en kijk in de spiegel. Een stuk anders dan normaal. Ik pak mijn spullen in en open de gordijnen. Het felle licht schijnt meteen in mijn ogen, waar ik serieus een hekel aan heb. Ik pak mijn mobiel en ik verwacht dat er geen berichtje komt van iemand, want ik heb geen 'vrienden'. Ik unlock mijn mobiel en zie dat ik toch een berichtje heb, namelijke van Kay.

Kay: "Heey Sky"

Ik kijk vies naar het berichtje en besluit er niet op te gaan reageren. Klootzak die hij is. Ik zie dat hij online komt en meteen zie ik hem typen.

Kay: "Een keer afspreken?"

Het berichtje blijft maar in mijn hoofd galmen. Wedden dat hij me gaat beledigen en kwetsen? Ik negeer het berichtje en ik leg snel mijn mobiel weg. Al snel gaat mijn mobiel rinkelen en snel pak ik mijn mobiel op. En ja hoor, Kay belt mij. Ik druk op het rode telefoontje en dan zie ik dat hij weer belt. Ik slaak een zucht en klik snel op het groene telefoontje.

"En nu oprotten!"

Ik wil op het rode telefoontje drukken, maar Kay begint al te praten.

"Rustig Sky, ik ga je niks aan doen."

"Grappig. Ga andere meiden maar op je date vragen, maar mij niet!"

"Sky, ik ga je echt niks aan doen."

"Als je me niks wilt aandoen, bel me dan niet!"

Het laatste snauw ik en snel druk ik hem weg. Klootzak die hij is.

Ik baan de kamer uit en loop de trap op.

"Heey Sky." Zeggen mijn ouders en ik groet hun vrolijk terug.

Ik ben echt blij dat onze band beter is en ik hoop dat het 'beter' blijft.

"Ik breng je naar school." Hoor ik mijn vader zeggen achter zijn krant.

"Is goed." Zeg ik kalm en ik loop naar de keuken.

Ik smeer een broodje met boter en doe daar Nutella op. Ik pak een glas uit de kast en schenk het vol met melk. Ik leg het broodje op het bord en met het bord en het glas, loop ik naar de keukentafel. Ik ga bij mijn ouders aan tafel zitten en begin met het eten van mijn broodje.

"Voel je je nu een stuk beter?" Vraagt vader ineens en ik knik.

"Beter dan gisteren."

Hij knikt en ineens gaat de bel.

"Ik doe open." Zegt moeder en ik knik.