I can not leave you alone

Hoofdstuk 34

**Sky**
Ik laat Kay los en kijk hem aan.

"Ik breng je naar huis." Deelt Kay mee en ik knik. Ik voel mijn oogleden zwaar worden en blijkbaar merkt Kay dat ook. Kay tilt me op en loopt richting de auto. Hij opent de portier en legt me op de stoel en doe de gordel bij me vast. Hij doet de portier dicht en gaat aan de bestuurderskant zitten. Hij doet zelf ook een gordel om en kijkt me even aan. Ik glimlach zwakjes en kijk dan naar de andere kant. Hij start de auto en begint met rijden.

Ik staar roekeloos uit het raam. Mijn ogen glijden op de onverlichte huizen en de bomen die donker zijn door de lucht. Ik kijk richting de lucht en zie dat de zon bijna op komt.

"Sky." Fluistert fluistert Kay, maar ik reageer niet. Mijn mond wilt niet openen en wat zinnen uitspreken.

"Praat tegen me." Ik kijk hem zwak aan en draai me dan weer terug.

"Sky, ik kan er niet tegen, als je me negeert." Ik kijk hem aan en glimlach zwakjes. Ik kijk dan weer uit het het raam.

"Wat is er!" Schreeuwt Kay en geschrokken kijk ik weer zijn kant op.

"Niks." Weet ik langzaam uit mijn mond te brengen.

"Waarom negeer je me?!" Schreeuwt Kay hysterisch.

"Sorry hoor." Zeg ik geïrriteerd en draai me weer om en staar weer uit het raam.

"Ik hou kapot veel van je!" Schreeuwt Kay en ik kijk hem vragend aan.

"Dat betwijfel ik."

"Sky, kap alsjeblieft met deze gedoe."

"Je bent begonnen, dus hou zelf je kop." Geïrriteerd kijk ik voor me uit. Het liefst barst ik uit, maar ik hou me in.

"Pardon?"

Ik draai me om.

"Wat is er dan? Je doet de hele tijd vreemd."

"Ik wil dat het goed tussen ons komt en niet de hele tijd die kut ruzie." Ik slaak een zucht.

"Had je maar rustig gebleven."

"Begrijp je niet dat ik van je hou?" Ik schud sarcastisch mijn hoofd.

"Sky, ik ben er kapot van, om jou zo gebroken te zien. Ik hou van je. Ik wil zoveel zeggen, maar niet alles kan één keer uit mijn mond komen."

"Als je van me houdt, dan ga je nog een keer met Kim-"

"Hou op!" Schreeuwt Kay en ineens houdt hij het stuur los.

"Kay kijk uit!" Gil ik. Kay kijkt uit het raam en we zien een vrachtwagen met volle vaart op ons afkomen. Kay opent de portier en pakt mijn arm vast. Hij probeert me er uit te trekken, maar het lukt niet. Ik probeer de gordel los te doen, maar het gaat niet met één hand. Na een paar keer, lukt het, maa rust is te laat. Kay laat me los en ineens botst de vrachtwagen tegen de auto aan. De auto kantelt en ik vlieg door het raam heen. Ik beland dan op de grond en kan mijn armen en benen niet meer voelen.

"Sky!" Schreeuwt Kay en ik hoor om me heen ook nog geschreeuw. Ik wil terug roepen, maar het enige wat ik kan, is voor me uit staren. Ik heb pijn en verdriet, maar als ik mijn ogen sluit en mijn hart sluit ook, zal de pijn er niet meer zijn, maar voor anderen wel. Alles wordt zwart. Misschien voor even, maar beter voor altijd.