I can not leave you alone

Hoofdstuk 8

**Sky**
Ik slaak een zucht en kijk in zijn ogen. Ik zie een glinstering in zijn ogen. Een glinstering, die ik bijna nooit van hem heb gezien.

"Geef me een kans." Zegt hij zachtjes en veegt met zijn duim over mijn wang, wat me laat gloeien.

"En wat nou als je het verpest?" Vraag ik.

"Ik ga het niet verpesten. Mijn gevoelens houden te veel van jou." Ik knik zachtjes en kijk hem aan.

"Ik geef je een kans." Geef ik toe en ik zie nog meer glinsteringen in zijn ogen.

"Meen je dat?" Vraagt Kay enthousiast en ik knik.

Kay omhelst me en plant een kus op mijn voorhoofd.

"Dus ik mag je mijn vriendin noemen?" Vraagt hij en ik knik.

"Dat mag je." Zeg ik en hij plant een kus op mijn lippen.

Ik heb er geen vertrouwen in wat er gaat komen, maar als het goed gaat, heb ik er geen spijt van.

**Kay**
Na een tijd verlaat ik Sky en loop ik met een goed gevoel naar huis. Ik pak mijn mobiel en bel Steven op.

"Jo gast. Nog twee dagen." Zegt hij.

"Ik heb het al geregeld." Zeg ik trots en ik hoor hem schrikken.

"Goed gedaan. Nu ben ik vijfhonderd euro kwaad." Ik lach en haal een hand door mijn haar.

"Ik ga. Houdoe." En ik hang op.

Ik slaak een zucht en verlaat het ziekenhuis. Ik moet het uitmaken met Sky, maar mijn gevoel zegt van niet. Ik slaak een zucht en slof richting het huis.

Ik beland met een plof op de bank en hoor mijn mobiel rinkelen. Ik neem meteen op

"Hoi Kay, met je moeder."

"Hoi mam."

"Is het goed dat we nog een maand langer wegblijven? We moeten nog veel meer werken op het bedrijf, want zo soepel gaat het niet." Ik slaak een zucht.

"Dat is elke keer mam."

"Sorry schat, maar helaas kan het niet anders." Zegt ze teleurgesteld en meteen hang ik op. Ze kan nooit een keer met vader thuis blijven. Nooit.

Ik staar voor me uit en ineens trilt mijn mobiel. Ik pak mijn mobiel en zie dat Steven mij belt.

"Met mij."

"Heey Kay, heb je weer afleiding nodig?"

"Nee, nu niet."

"Het is een andere chick, geen dolfijn hoor." Ik lach en haal een hand door mijn haar.

"Nee dankje, ik heb er nu geen zin in."

"Is er iets gast?"

"Nee, niks."

"Doe maar rustig aan. Later gast." En meteen hang ik op.

"Waarom doe je ineens zo raar?" Vraagt een stem in mijn hoofd en ik haal mijn schouders op, ook al kan niemand dat zien.

Sky heeft me een ander gevoel gegeven. Ik weet niet hoe ik dat moet beschrijven. Zo anders dan bij anderen. Ik slaak een zucht en staar voor me uit. Ik hoop dat ze snel het ziekenhuis verlaat, zodat ik haar weer kan zien.

**Sky**
"Goedemorgen mevrouw." Zegt de dokter en ik open langzaam mijn ogen.

"Na veel onderzoeken en chemo's, mag je gaan. Je moet wel vaak terug komen voor controle, maar de cellen houden zich tot nu toe rustig."

Ik glimlach vriendelijk en sta op. Ik ga overeind zitten en app tegen de Squad dat ik het ziekenhuis uit mag. Ze wensen me veel geluk en ik glimlach. Ik kan toch goede vrienden hebben. Toch.

Ik kom thuis en laat me met een plof op de bank zakken. Ik zet de tv aan en meteen al gaat de bel. Ik open de deur en zie Kay tegen over me staan.

"Heey je bent er weer." Zegt hij en drukt een kus op mijn lippen.

"Hoe wist je dat ik niet meer in het ziekenhuis lag?"

"Mijn gevoel zei dat." Zegt Kay met een grijns en ik glimlach.

Ik laat hem binnen en meteen ploft hij op de bank. Hij klopt naast zich en ik ga naast hem zitten. Hij slaat zijn arm om me heen en ik leg mijn hoofd tegen borst aan.

"Waarom ben je eigenlijk hier?" Vraag ik en ik zie hem een beetje moeilijk kijken.

"Ik miste je, dus daarom." Zegt hij en mijn gevoel zegt dat hij liegt, maar ik laat het er bij.

"Zullen we een keer uit eten gaan?" Vraagt hij en ik knik.

"Leuk."

Kay haalt een hand door mijn haar en mijn gevoel zegt dat er zo klitten in mijn haar komen.

Het blijft stil en ik voel zijn lichaam trillen.

"Wat is er?" Vraag ik.

"Wat is dit?" Vraagt hij en hij laat een pluk van mijn haar zien, dat in zijn handen ligt.

Ik blijf stil en durf er niks op te zeggen.

"Sky." Zegt Kay zachtjes en ik kijk hem aan.

"Wat is dit?!"