I can not leave you alone

Hoofdstuk 48

**Kay**
~Flashback~
Ik zit in het ziekenhuis, in de kamer van Sky. Het is stil. Heel erg stil, totdat er een dokter de kamer binnen komt rennen.

"Sky hyperventileerde en is weggerend!" Ik knik en sta op. Ik trek mijn schoenen aan een ren langs hem weg.

-
Ik kom aan bij haar huis. Ik ken haar wel. Eerst naar het bos en daarna een andere plek, maar mijn gevoel zegt, dat ze hier is. Ik parkeer mijn auto en zet mijn auto op slot. Ik ren naar de voordeur en zie dat die open staan. Ik kijk rond. De ouders zijn vast niet thuis. Boven hoor ik gehoest. Het lijkt of er iemand stikt. Ik ren naar boven en meteen zie ik Sky op de grond liggen. Half stikkend. Snel ren ik naar haar toe en kijk ik haar kamer rond. Een pillendoosje ligt open op de grond. Ik begin te vloeken. Ze wilt dood. Ik loop naar haar toe en trek die pil uit haar hand. Ik pak mijn mobiel en loop naar Sky toe.

"Sky!" Ik zie hoe ze zwak naar me kijkt. Snel tik ik het nummer in van het ziekenhuis en bel op. Ik vertel het verhaal en ze zei dat de ambulance zo snel mogelijk er zal zijn. Ik doe mijn mobiel in mijn broekzak. Ik pak de hand van Sky vast en verstrengel onze vingers.

"Verlaat me niet." Fluister ik zacht. Ik druk een kus op haar wang.

"Ik snap dat je het moeilijk hebt, maar waarom?" Ik weet dat ze niet zal reageren, maar dit is allemaal automatisch.

"Ik hou van je Sky." Ik slik. "Tot de dood."

~Einde flashback~

Daar zit ik dan. In de wachtkamer. Met angst. Heel veel angst. Angst, voor Sky. Dat ze het niet meer zal overleven. Ik slik en veeg plotselinge tranen weg. Waarom doet ze me dit aan?

"Meneer." Ik kijk op en zie de dokter staan.

"Sky moet nog bij bewust zijn komen. We hebben haar op tijd kunnen redden en een snelle operatie gedaan. Je kan bij haar op bezoek komen." Ik knik en sta op.

"Je weet waar je moet zijn?" Ik knik.

"Mooi." De dokter loopt weg en snel baan ik mezelf richting de kamer van Sky.

-
Daar ligt ze dan. Het meisje, waar ik zo ontzettend veel van hou. Zonder haar, was ik nog steeds een jongen, die niet volwassen kan zijn. Alleen maar klooien met meiden. Maar dat, is veranderd. Zij heeft me laten inzien, dat ik meer ben dan een klootzak. Een jongen met een hart. Een hart, die gevoelens heeft. Gevoelens, voor het allerliefste, mooiste en beste meisje van de hele wereld. Met trillende handen loop ik de kamer binnen. Ik pak een stoel en ga naast haar zitten. Ik pak haar hand en verstrengel onze vingers.

"Waarom doe je dit?" Fluister ik zacht en geef zachtjes kneepjes in haar hand. Ik voel dat ze terug knijpt.

"Sky, praat tegen me." Fluister ik. Ze murmelt wat, maar ik weet niet wat.

"Sky."

"Wat is er?" Mompelt ze schor en langzaam opent ze haar oogleden. Gelukkig, ze is wakker.

"Waarom ben ik niet dood?" Een steek gaat er in mijn hoofd. Waarom wilt ze dood?

"Waarom wil je dood?" Ik zie tranen over haar wangen rollen.

"Je weet niet alles over mij."

"Vertel het, wanneer je er bij goed voelt." Ze knikt zwakjes. Ik veeg de plotselinge tranen over haar ogen weg.