I can not leave you alone

Hoofdstuk 21

**Sky**
Als we alles hebben, verlaten we mijn huis en lopen we richting de auto van Kay. Kay houdt de deur open voor mij, zodat ik kan instappen en sluit dan de deur. Kay stapt zelf aan de andere kant in en sluit dam de deur. Hij bijstaat de auto en legt zijn hand op mijn been. Ik kijk Kay aan en meteen geven we elkaar een glimlach.

"Laat je niet afleiden door die school mensen. Je weet dat ik echt van je hou." Ik knik en Kay begint met rijden.

Op school aangekomen, stap ik uit en Kay haalt de sleutel uit het slot. Hij gooit de deur aan zijn kant dicht en ik doe het zelf bij mijn kant.

"Ik durf niet." Treuzel ik en ik pulk wat aan mijn nagels.

"Niet bang zijn prinses." Zegt Kay. "Als ze jou wat aan doen, dan stamp ik hun."

Ik glimlach en Kay verstrengelt zijn vingers met de mijne en samen hand in hand lopen we de school in.

"Weddenschap!" Schreeuwen mensen door de school. Ik houdt de woede en verdriet binnen, maar ja, ik kan ook gaan uitbarsten.

"Sky, denk je echt dat Kay echt van je houdt?" Wordt er gefluisterd en meteen voel ik de tranen in mijn ogen prikken, maar ik laat ze niet over mijn wangen rollen. Ik kan wel sterk zijn, dat kan ik wel. Echt.

"Ik ga." Mompel ik en ik laat Kay's hand los en been naar Jasmijn.

"Heey." Zegt ze vrolijk en ze knuffelt me. Ze is tot nu toe mijn enigste echt beste vriendin. Ik heb ook de Squad nog, maar die spreek ik de laatste tijd heel weinig.

"Ik vind jou en Kay echt schattig." Zegt ze trots en ik glimlach.

"Maar ik twijfel." Mompel ik. "Ik twijfel, tussen mij en Kay."

"Hoezo? Zie je niet hoe bezorgd Kay om je is? Elke keer als jij er niet bent, dan kijkt hij de hele tijd de klas rond, om jou te vinden." Ik lach en veeg de overige tranen onder mijn ogen weg.

"Niet huilen. Die kinderen zijn niet wijs." Ik knik en geef haar weer een knuffel. Wat ben ik toch blij dat ze veranderd is. De bel galmt door de gang en meteen pakt Jasmijn mijn arm vast. Ik kijk haar vragend aan.

"We hebben tussenuur." Lacht Jasmijn en ik lach mee. Jasmijn sleurt me mee de aula in en meteen zien we het groepje van Kay. Jasmijn schud haar hoofd en sleurt me weg uit de aula.

"Sky!" Hoor ik Kay roepen, maar ik negeer hem.

"Waarom loop je weg?" Vraag ik.

"Ik wil niet bij Steven en zijn groepje zitten. Ik ben genoeg bedrogen door hun." Ik knik en we lopen de trap af. Gelukkig zijn er banken buiten en het is heerlijk weer, dus we gaan buiten zitten. We open de deur en meteen stroomt de warme lucht naar me toe. Wat heerlijk toch. We gaan op een bankje zitten en ik pak een koekje uit mijn tas tevoorschijn.

"Kut." Vloekt Jasmijn en ik kijk haar vragend aan.

"Steven." Piept ze en ik draai me om. En ja hoor, Steven en zijn groepje komen naar ons toegelopen. Jasmijn pakt hij spullen en rent weer. Ik pak mijn tas en wil weglopen, maar voel een hand op mijn schouder. Ik draai me om en kijk in de ogen van Sky. Nog steeds de zelfde blik, die hij vanochtend had.

"Ik ga even achter Jasmijn aan." Mompel ik en wil weglopen, maar hij houdt me tegen.

"Blijf." Zegt Kay zachtjes en ik schud mijn hoofd.

"Kom op prinsesje, even blijven kan heus niet kwaad." Ik hoor gelach op de achtergrond, toen Kay mij 'prinsesje' noemde. Ik haal zijn hand van mijn schouder af en ren meteen weg.

"Jongens, kap gewoon." Hoor ik Kay sissen en ik kijk om en zie geen enkele lach op zijn gezicht. Dus hij meent het echt? Dit is dus echt geen weddenschap meer? Hoop ik.

Ik baan mezelf richting Jasmijn, die bekant aan de andere kant van het schoolplein zit.

"Ik haat hun." Mompelt Jasmijn en ik knik.

"Maar Kay is wel verandert. Hij is een stuk rustiger dan normaal. Normaal had ik allang een stomp in mijn maag gehad." Ik knik. "Ik ook."

"Maar ik vind het jammer dat hij zulke vrienden heeft." Zeg ik zuchtend en Jasmijn knikt. "Typisch een groep die 'stoer' wilt zijn, maar dat het echt groot uitpakt." Ik knik en pak een pakje drinken uit mijn tas. Ik steek het rietje in het pakje en begin het pakje leef te drinken.

"Sky!" Roepen jongensstemmen mij en ik draai me om.

De jongens en Kay, seinen naar mij, maar ik draai me snel weer terug. Ik wil niet weer voorschut gezet worden.

"Laat hun. Hun zijn niks wijs." Ik knik en haal een hand door mijn haren en ja hoor, weer een pluk haar los.

"Wanneer heb je weer een chemo?" Vraagt Jasmijn.

"Volgende week en dan daarna zal mijn haren afgeschoren moeten worden, helaas." Ze knikt en geeft me en moedige knuffel.

"Je kan het Sky!" Zegt Jasmijn trots. "Je bent sterk en dat moet je laten zien!" Ik knik en ineens zie ik weer de angst in Jasmijn ogen.

"Achter je." Piept ze en ik draai me om. Ik zie het groepje van Kay naar ons toe lopen. Jezus, kunnen ze niet bij hun plekje blijven? Of zijn we soms magneten, die hun aan trekt?

"Sky!" Roept Sky en meteen rent Jasmijn weg. Ik pak mijn tas, maar weglopen kan ik niet Kay pakt me vast en kijkt me aan.

"Wat? Ga je me nog meer voorschut zetten?" Vraag ik schor.

"Sky, rustig kaar." Fluistert Kay zachtjes en hij trekt me in een knuffel. "Ik zal je nooit beledigen op school en dat heb ik nu ook niet gedaan."

"Voorschut zetten wel." De jongens lachen en geven me een high-five, terwijl ze me normaal mij nu al in elkaar zouden slaan.

"Kom hier zitten." Zegt Kay en ik schud mijn hoofd. "Anders zit Jasmijn alleen."

"Dat is haar eigen schuld." Zegt Steven zuchtend. "Had ze me maar moeten waarschuwen." De jongens beginnen te lachen en ze gaan zitten op een bankje. Kay sleurt me mee en trekt me op zijn schoot.

"Eerst vonden we je een raar mormel." Vertelt Thomas en ik zie dat Kay hem een dodelijke blik schenkt. "Maar nu ben je echt veranderd. Je bent sterker en nog steeds mooi, maar dat was ja al. Alles kwam door Jasmijn." Ik kijk hem vragend aan.

"Ze had je zwart gemaakt, dat was alles." Ik knik en leg mijn hoofd tegen Kay zijn borstkas aan. Kay slaat zijn armen om mijn middel heem en kust mijn wang. Wat ben ik blij dat hij is veranderd. Heel blij.

**Jasmijn**
Mijn ogen verkennen zich en zien dan Sky en Kay samen zitten met het groepje. Ik voel een steek van jaloezie mijn lichaam in steken. Alles wat ik zei tegen Sky, is nep. Steven heeft me gedumpt, maar die sex filmpjes, zijn allang verwijderd. Mijn vriendinnen mogen mij niet meer en is Sky mij enige hoop. Ik zie Kay een klein kusje op de lippen van Sky drukken. Wat ben ik terug jaloers op hun. Ik voel de woede mijn lichaam inboren, die ik niet kan weerstaan. Ik ren naar buiten en ren naar Kay toe. Ik zoen hem vol op mijn mond en meteen voel ik een stomp in mijn lichaam. Ik zak neer en ik hoor allerlei woorden zoals 'slet' 'hoer'.

"Wat doe je?!" Hoor ik Sky gillen, maar dan wordt alles zwart voor mijn ogen.

Ik heb veel verpest en dit is dus het laatste wat ik heb gedaan. Ik heb nu de liefde aan Kay laten zien. En dat voelt goed. Erg goed.