I can not leave you alone

Hoofdstuk 38

**Sky**
Ik wordt langzaam wakker en probeer me langzaam mijn armen uit te strekken, maar dan merk ik dat Kay mij stevig vast heeft en dat ik dat dus amper kan. Ik slaak een zucht en kijk naar Kay, die vredig ligt te slapen. Ik wurg me langzaam uit zijn armen en sta op, maar als ik uit mijn bed wil stappen, pakt Kay me vast en trekt me naar zich toe.

"Verlaat me niet." Zegt hij schor. Wat is zijn stem toch zo sexy in de ochtend.

"Ik verlaat je niet, maar wil me omkleden. Moet weer terug naar het ziekenhuis en daarna langzaam naar mijn ouders toe." Kay knikt en slaat zijn armen weer stevig om me heen.

"Ga je ook naar een andere school?" Ik knik.

"Dan kan ik een nieuwe start maken. Iedereen haat me."

"Ik niet Sky." Kay streelt zachtjes met zijn vinger over mijn wang.

"Ik heb er echt spijt van, wat ik je allemaal heb aangedaan. Ik was volgens mij toen echt gek in mijn hoofd." Langzaam gaat hij met zijn vingers langs mijn kaak en langzaam naar mijn nek. Hij drukt er zachtjes kusjes en pakt langzaam mijn arm. Hij streelt mijn arm met zijn koude vingertoppen en gaat langzaam vanaf mijn arm naar mijn hand. Hij stopt daar en verstrengelt zijn vingers in de mijne. Kay geeft kleine kneepjes in mijn hand, wat heel ontspannend aan voelt.

"Voel je je een beetje ontspannen?" Ik knik en voel zijn lippen tinten op mijn vel.

"Waarom doe je dit?" Zucht ik.

"Om je te laten ontspannen. Je bent zo gespannen en ik wil je graag ontspannen zien." Ik wurg me langzaam uit zijn armen en sta op.

"Jou kleding ligt hier niet."

"Toen ik bij jou was, had ik nog extra kleding in jou kledingkast verstopt, ei."

"Volgens mij heb jij eieren in je."

"Pedo." Kay lacht en langzaam open ik de kledingkast. Onderin de kast, ligt een simpel setje kleding van mij. Een basic wit shirt met daar op Limited edition en zwarte jeans.

"Ik ken mijn kledingkast al jaren en toch weet ik er niet veel van."

"En wel van eieren, vieze pedo." Ik lach en zie Kay gekwetst naar me kijken.

"Niet huilen." Zeg ik met een piep stemmetje en meteen schiet ik in de lach. Kay stapt het bed uit en loopt naar me toe. Hij gaat tegenover me staan en nu voel ik me erg klein. Hij is een kop groter dan mij. Gemeen.

"Voel je je nu een echte badboy?" Ik lach en voel nog steeds de ogen van Kay op me branden.

"Ik ben wel jouw badboy."

"Néé, die van Tinkerbel." Kay lacht en drukt me tegen zich aan. Hij slaat zijn armen om me middel heen en drukt een kus op mijn wang.

"Jij bent veel knapper dan Tinkerbel."

"En jij bent veel lelijker dan Peter Pan." Kay lacht en drukt zijn lippen tegen de mijne aan.

"Geef toe. Ik ben veel knapper dan die Peter." Ik lach en schud mijn hoofd.

"Hij heeft geen sixpack, dat is wel jammer." Kay lacht en drukt een kus op mijn lippen.

"Wat hou ik toch zoveel van mijn grappenmaakster." Ik lach en wurg me dan los uit zijn armen.

"Wat ga je dan doen?"

"Omkleden." Beantwoord dik zijn vraag en pak het setje met kleding en baan de kamer uit. Ik loop richting de badkamer en kleed me om. Ik wil net mijn broek aan doen, maar dan gaat de deur open. Ik zie Kay verlekkerd naar me kijken.

"Dit is niet goed voor kleine kinderen zoals jij." Lach ik en langzaam loopt Kay naar me toe.

"Ik ben niet klein, maar een grote man die jou wilt beschermen." Hij drukt zijn lippen op de mijn en slaat zijn armen om mijn middel. Ik weet wat hij van plan is, maar wil het nu niet.

"Niet nu." Kay laat me los en knikt.

"Ik snap het. We zijn net Eem nachtje samen en ik ben weer wild. Sorry."

"Geeft niet."

"Maar-" Ik kijk hem vragend aan.

"Mag ik wel kijken, hoe je je aankleed."

"Pedo."

"Wel een pedo, die heel erg veel van je houdt en je nooit meer los kan laten."

"Ik ga me kleding pakken, dus wacht." Ik knik en Kay loopt weg. Snel kleed ik me om en als ik Kay terug komt, ben ik al omgekleed.

"Sukkel." Ik lach en neem de kleren van hem aan.

"Ik kan de kleding uit het raam gooien?" Kay schud zijn hoofd.

"Als je me graag heel de dag naakt wilt zien, mag het hoor." Zegt Kay zwoel en plagend geef ik hem een dus op tegen zij borstkas aan.

"Je hebt nog meer kleding in je kledingkast liggen, sukkel." Kay lacht en pakt de kleding uit mijn handen. Hij kleed zich aan voor mijn gezicht. Ik blijf maar staren naar zij prachtige lichaam. Die biceps. Sixpack. Goddelijk.

"Mooi uitzicht?" Verbreekt Kay mijn gedachte en ik lach.

"Zonsondergang is mooier." Kay lacht en trekt me tegen zich aan.

"Ik snap waarom z'n klootzak, zoals ik, jou verdiend."

"Eerst wik je me terug en dan zeg je dat ik je niet verdien."

"Nee Sky, dat bedoel ik niet.

"Hou op met het spelen met mijn gevoelens." Ik duw hem onverwachts aan de kant en ren de trap af. Het gaat moeilijk, omdat ik best wel zwak ben. Ik gooi de deur open en begin wankelend te rennen. Ik kijk achterom en zie Kay achter me. Kut. Ik ren wankelend de straat uit en sla scherpe bochten om. Ik kijk weer achter me en zie Kay miet meer. Gelukkig. Ik wordt niet zomaar boos, maar haat het om de hele tijd te horen dat hij niks waar is voor mij. Als hij zo blijft denken, dan heb ik het gevoel dat hij toch miet om me geeft. Ik slaak een zucht en zie het ziekenhuis in zicht komen. Ik ren verder en ineens komt Kay tevoorschijn. Ik draai me snel om, maar het is te laat. Kay pakt me vast aan mijn arm en trekt me naar zich toe.

"Laat me los!" Piep ik.

"Ik wil eerst mijn verhaal uitleggen, voordat je boos wordt." Zegt Kay rustig en kijkt me aan.

"Ik wil weg!"

"Stil, of anders?!" Ik slik.

"Jij hebt echt last van stemming wisselingen. Eerst heel bezorgd en daarna gaan dreigen. Je ziet me als een oefenpop, gevoelens op me afsturen en dan daarna mij als grofv-" Kay onderbreekt mij door me ruw tegen de muur aan te duwen en mij gekwetst aan kijken.

"Sorry." Zegt Kay zacht en drukt zachtjes zijn lippen op de mijne.

"Waarom doe je zo?" Mompel ik tussen zin lippen.

"Ik weet het zelf ook niet Sky. Zegt hij zachtjes en trekt zich dan terug.

"Waarom breng je me dan door de war Kay?" Ik kijk hem aan.

"Omdat ik nog steeds het 'badboy' gevoel in me heb. Ik wil het weg en voor jou zijn." Ik knik afwezig en ga ongemerkt onder zijn arm door en wankel zwak weg. Heb geen zin in meer gezeik en ik snap hem niet. Als hij me niet wilt, moet hij mij niet gaan blijven volgen. Ineens wordt ik opgetild en automatisch slaak ik een klein gilletje.

"Ik ben het maar." Stelt Kay me gerust en houdt me stevig vast.

"Ik breng je terug naar het ziekenhuis, maar één voorwaarden."

"Wat dan?" Ik kijk hem vragend aan.

"Als je in het ziekenhuis in je kamer bent, dan mag ik mag verhaal afmaken." Ik knik afwezig en voel al snel dat Kay begint te lopen. Terug naar het ziekenhuis.