I can not leave you alone

Hoofdstuk 16

**Sky**
Ik blijf maar staren naar het plafond. De dagen gaan snel en als snel zit ik al bijna een weekje in het ziekenhuis. Ik krijg alleen maar stomme chemo's, die voor mij gevoel niet werken. Wedden dat het helemaal niet werkt? Het is gewoon prut die ze aan me geven. Ik slaak een zucht en besluit op mijn mobiel te kijken. Van de Squad krijg ik ook bijna niks te horen. Jammer genoeg. Ik slaak een zucht en probeer langzaam op te staan. Ik voel me weer duizelig en duik weer mijn bed in. Godverdomme kut ziekte verpest alles!

"Sky."
Ik kijk richting de deuropening en zie Kay daar staan. Wat doet hij in godsnaam hier? "Rot op!" Snauw ik en ik verberg mezelf onder de dekens.

"Sky, alsjeblieft." Zegt hij zachtjes en hij trekt de dekens van me af.

"Wat doe je?!" Snauw ik. Ik wil de dekens terug pakken, maar hij is te sterk. Helaas.
Ik laat mijn ogen vallen op zijn ogen. Rood en opgezwollen. Heeft hij gehuild?

"Sky, laat me praten." Kay gaat naast me zitten op het bed en snel schuif ik een stuk verder van hem af.

"Sky, alsjeblieft. Het spijt me zo godverdomme erg." Ik kijk hem aan en staar dan naar het plafond, om de tranen niet te laten rollen over mijn wangen.

"Sky, ik meen het. De meeste meiden gooi ik weg en vergeet ik ze. Jij bent de enigste die ik niet kan weggooien. Jij bent de zeldzaam en de enigste waar ik echt gevoelens voor heb." Vertelt Kay en ik zie een traan rollen over zijn wang.

"Wat nou als die gevoelens nep zijn? En je alleen maar dit zegt, om me goed te laten voelen en niet te laten voelen wat ik eerst voor jou voelde? Serieus Kay, jij laat mij echt door de war raken. Ik weer gewoon niet wat ik over jou mo." Kay onderbreekt met zijn lippen op de mijne, voordat ik mijn zinnen verder kan afmaken.

Onze zoen is intens, maar ook zacht. Erg zacht. Ik trek me niet terug, maar ik zoen zachtjes mee. Ik weet niet wat me echt bezield, maar diep in mijn hart, zitten er wel gevoelens voor Kay. Langzaam trekt Kay zich terug en ik zie nog meer tranen over zijn wangen rollen. Langzaam veeg ik met mijn wijsvinger zijn tranen weg. "Sky, zie je nu dat ik alles wat ik zei, echt meen?" Ik haal mijn schouders op en staar meteen weer naar het plafond. Wat heb ik nou met die saaie plafond. Het is wit en kaal. Mooi hoor.

"Sky." Onderbreekt Kay me en tilt met zijn vinger mijn kin omhoog, zodat ik hem aankijk. "Sky, ik meen serieus alles wat ik zeg. Alles wat ik vertel, is echt. Ik wil echt Vera deden voor jou. Echt waar. Ik zou alles willen bewijzen, dat ik serieus echt van jou hou. Alleen van jou. Van mijn familie ook, maar jij ook. Serieus Sky."
Ineens voel ik een onverwachtse traan over mijn wang rollen. Kay veegt met zijn vinger het zachtjes weg en kijkt me weer aan.