I can not leave you alone

Hoofdstuk 14

**Kay**
Snel ren ik naar Sky toe, die bewusteloos op de grond ligt. Steven staat daar ook en probeer haar buiten bewustzijn te halen, maar het lukt niet.

"Ik wist niet dat ze ernstig ziek was." Steven haalt ongemakkelijk een hand door zijn haren.

"Hoe weet je dat?" Vraag ik verbaasd.

"Ik zag dat er een pluk haar los ging en haar haren zien er minder gezond uit dan daar voor." Ik knik en pak mijn mobiel.

"Ze is gebroken. Gebroken van pijn." Steven knikt.

"Je moet niet medelijden hebben. Het was maar een weddenschap. Ze moet het maar accepteren." Ik voel van binnen de woede koken, maar ik ga het niet uiten.

"Ik bel de ambulance." Zeg ik kortaf en hij knikt.

Na een tijdje, wordt Sky op de brancard gelegd en weggevoerd. Ik besluit om vanavond naar haar toe te gaan en dan zal ze vast rustig zijn. Hoop ik tenminste.

Het is 5 uur 's avonds en ik fiets snel naar het ziekenhuis. Ik ben nerveus. Waarvoor? Dat weet ik zelf ook niet. Ik slaak een zucht en zie langzaam het ziekenhuis in zicht komen. Ik parkeer mijn fiets in de fietsenstalling en loop het ziekenhuis binnen.

"Ik kom op bezoek bij Sky Woods." Vertelt ik de vrouw achter de balie en ze knikt. Ze tikt wat in en ze vertelt dat ze op de vijfde verdieping ligt. Ik knik en begin de trappen op te lopen.

Na veel trappen op hebben gelopen, loop ik langs alle kamers en zie dan Sky liggen. Alleen. Bleek. Ik loop naar d'r toe en ga op een stoel zitten naast haar.

"Sky." Fluister ik zachtjes en ik druk een kus op haar hand.

"Sky, reageer alsjeblieft." Smeek ik. "Ik kan niet zonder je."

Ik pak een gekreukeld papiertje uit mijn broekzak, die ik heb geschreven. Ik schraap mijn keel begin te voor lezen.

"Sky,
Ik was en ben een idioot.
Een idioot die domme dingen maakt,
en die ook meisjes kwetst, waar van die eigenlijk toch wel van houdt.
Na al die tijden, vond ik je een raar, apart persoon.
Ik beledigde je, waar van ik eigenlijk best wel veel spijt van heb.
Maar toen die weddenschap kwam en ik je soort van 'stalkte', kreeg ik serieus gevoelens voor je.
Gevoelens, die ik voor niemand anders heb gevoeld.
Je haat me, omdat je daar bent achter gekomen,
Maar geloof me,
Wat ik nu zeg,
Is de waarheid.
Dit is serieus geen grap meer.
Ik meen dit serieus.
Nooit was ik zo serieus geweest als nu.
Alsjeblieft Sky,
Deze tekst,
Is voor jou.
Ik heb alles gezegd, wat ik wil zeggen.
Maar het allerlaatste wat ik nog wil zeggen is,
ik hou van je."

Ik voel dat ze een kneepje in mijn hand geeft, dus dat betekent dat ze wakker wordt.

"Ga weg." Fluistert ze, maar ik ga niet weg.

"Waarom zou ik?" Zeg ik iets te bot, wat eigenlijk niet de bedoeling is.

"Je liegt alles bij elkaar. Ik raak echt door de war door jou. Eerste haatte je me, dan ben je ineens uit het niets 'verliefd' op mij en dan weer is het een grap en dan weer de liefde. Jezus Kay, ik snap je voor geen donder. Maar alsjeblieft, ga."

**Sky**
"Ik heb spijt."

Ik kijk hem vragend aan en zie tranen in zijn ogen.

"Wat voor spijt? Je hebt me nooit gemogen, je hebt me altijd beledigd en nu kom je op je het laatste moment met 'spijt'?"

Ik zie hem langzaam zijn tranen wegvegen en mij bezorgd aankijken.

"Ik ben gewoon dom geweest." Fluistert hij zachtjes.

Hij verbergt zijn handen voor zijn ogen en snel pak ik zijn handen vast.

"Is het echte spijt?" Vraag ik en hij knikt.

"Ik hou gewoon veel te veel van jou en daar voor kan ik niet liegen."

"En hoezo hou je van me? Ineens op het 'laatste' moment?"

"Sky, dit is niet het laatste moment. Misschien ga je helemaal niet dood."

"Misschien ja." En ik draai me met mijn rug naar Kay om.

"Sky, alsjeblieft.." Smeekt Kay, maar ik negeer hem.

Ik ben gebroken en door de war en weet niet wat ik nu moet doen.