I can not leave you alone

Hoofdstuk 36

**Kay**
Ik schrik, als ik Sky zie. Ik ren op haar af en open mijn armen. Sky loopt zwakt naar me toe en langzaam sla ik mijn armen stevig om haar heen. Ik laat de tranen over mijn wangen rollen en druk een licht kusje op haar wang. Ik hoor de rest verdwijnen en alleen Sky en ik blijven over. Mijn meisje en ik. Ik laat haar langzaam los en pak meteen haar handen vast. Ze is zwak, dus ze kan moeilijk blijven staan en lopen.

"Hou je echt van mij?" Vraagt ze zachtjes en kijkt me met betraande ogen aan.

"Ik hou ziels veel van jou. Zoveel, heb ik voor niemand anders gevoeld." Ze knikt afwezig en kijkt naar haar schoenen. Ik til voorzichtig haar kin op, zodat ze me aan kan kijken.

"Weet je niet hoe kapot ik ben?" Ze kijkt me verward aan.

"Sinds dat jij het had gezien dat ik met Kimberly was, was ik gebroken en dat gevoel, had ik bijna nooit. Meestal boeide het mij niks, maar nu wel. Ik hou van jou Sky, hoeveel dingen moet ik tegen jou zeggen om te vergeven?" Ik kijk haar doordringend aan.

"Ik hou wel van jou." Zegt ze zachtjes. "Maar ik weet niet wat ik moet doen, omdat ik ik ook ga verhuizen en naar een andere school ga. Dan kan ik misschien niet gepest worden, wat er vroeger wel was gebeur-"

"Ik wil je niet vergeten. Jij wilt mij niet vergeten. Wij willen elkaar niet vergeten. Ik hou f*cking veel van jou. Teveel om het uit te leggen. Ik krijg binnenkort weer een nieuwe auto en kan ik zoveel naar jou toe gaan, wanneer ik wil."

"Mijn ouders dan? Die weten ook van deze hele situatie."

"Dat regel ik wel Sky." Fluister ik zacht en druk een kus op haar wang. "Ik weet wat ik doe, behalve als ik door de war ben. Ze knikt zwakjes en langzaam laat ik haar kin los.

"Ik hou van jou Sky. Ziels veel." Ze kijkt me aan en zachtjes glimlach ik naar haar.

"Kom, we gaan naar huis." Zeg ik zachtjes en ze schud haar hoofd.

"Ik moet in het ziekenhuis blijven."

Ik kijk de zuster aan, die in de verte staat en ze knikt.

"Eventjes, dan breng ik je terug."

"Je hebt geen auto meer meneer."

"Maar wie zegt dat ik ook een scooter heb?" Ze lacht en ik lach terug.

"Maar we moeten wel lopen, want ik was lopend."

"Ik kan gewoon in de rolstoel zitten."

"Maar ik kan je ook gewoon op tillen." Ze lacht en langzaam til ik haar op. Ze slaakt een klein gilletje, wat best wel schattig is. Ik loop naar de zuster toe en ze knikt dat het goed is.

"Als je Sky maar voor half acht 's avonds terug brengt." Zegt ze zacht en ik knik. Ze glimlacht en loopt met de rolstoel weg.

"Ben ik niet te zwaar?" Vraagt Sky onzeker en ik schud mijn hoofd.

"Jij bent echt miet zwaar Sky. Jij bent juist licht."

"Te licht?"

"Sky, twijfel niet zoveel over jezelf. Je bent prachtig." Ze bloost en zachtjes druk ik mijn lippen op haar wang.

"Miste je me toen ik weg was?" Ik keek haar aan.

"Natuurlijk miste ik je."

"Misschien moet je dat gevoel houden. Ik weet zeker dat im het niet meer houdt."

"Niet zo onzeker Sky. Denk positief." Langzaam loop ik met Sky in mijn armen de studio uit. Nog steeds blijf ik haar aankijken. Ik zie langzaam tranen over haar wangen lopen. Zachtjes veeg ik die tranen weg.

"Het komt goed Sky. We hebben een moeilijke perioden gehad en dan is het moeilijk om nog stevig op je voeten te kunnen blijven staan." Ze knikt en zwijgt verder.

-

We komen bij mij thuis aan en ik mijn ouders mij meteen blij aan kijken, maar ik sein dat ze stil moeten zijn en dan doen ze ook meteen.

"Waar gaan we heen?" Fluistert Sky.

"Naar mijn kamer." Ze zwijgt en staart dan voor zich uit.

Ik loop mijn kamer binnen en doe de deur achter me op slot. Ik heb geen zin in pottenkijkers, dus ik doe ook meteen de gordijnen dichter. Ik leg Sky zachtjes op bed en ga naast haar zitten. Ik pak mijn mobiel en kijk of ik wat appjes heb en dat heb ik. En natuurlijk ook van Kimberly. Ziet zij serieus niet dat ik haar niet leuk vind en haar alleen gebruik als ik agressief ben of als speeltje? Ik haar het om het zo te zeggen, maar het is zo. De laatste tijd kan ik mijn gevoelens moeilijk in controle te brengen en dat vind ik echt niet fijn.

"Kay?" Breekt Sky mij gedachte en meteen draai ik me om en kijk haar aan.

"Op de radio hè." Ik knik.

"Is het echt wat je allemaal zei? Die woorden over ons?" Ik knik en leg mijn mobiel weg. Ik til haar op mijn schoot een meteen doorboren onze ogen elkaar.

"Ik ben een klootzak. Ik doe veel dingen, waar ik achteraf erg spijt van heb, maar waar ik nooit spijt van heb, is van jou houden." Zeg ik zacht en kijk haar aan. "Ik heb wel spijt, van die weddenschap, maar in de liefde tussen ons, zal ik nooit spijt aan hebben. Ik heb echte rot dingen bij je aangedaan, maar nog steeds kom ik bij je terug. Meestal laat ik meiden daar huilend en woedend achter, maar als jij verdrietig of woedend door mij bent, laat ik je niet achter. Ik kom dan bij jou terug en wil je ook terug." Ik zie tranen onder de ogen van Sky ontstaan.

"Niet huilen Sky. Ik verdien je tranen niet." Ik veeg langzaam haar tranen onder haar ogen weg en kijk haar aan.

"Ik zeg dit misschien duizend keer, maar ik hou kapot veel van je." Ze glimlacht door haar tranen heen en houdt me stevig vast. Ik lach zachtjes.

"Ik zal je niet los laten schatje." Ze glimlacht en ze legt haar hoofd tegen mijn borstkas aan.

"Maar Kay." Ik kijk haar aan.

"Wil je iets beloven?"

"Wat moet ik dan beloven prinses?"

"Als ik ooit de wereld verlaat, dat je gewoon met je leven verder gaat en gelukkig wordt." 

"Ik kan niet gelukkig worden zonder jou Sky. Jij bent de helft van mijn hart en die helft kan niet meer vervangen worden." Sky begint zachtjes te huilen en langzaam en langzaam sla ik mijn armen om haar heen.

"Ik ben bij je prinses. Ik ben bij je."