i love your blue eyes ||Muke ✔

Dziękuję.

Więc tak... Nie będę za bardzo się rozpisywała, bo w połowie pewnie się rozkleję. Wy też nie chcecie czytać tego wszystkiego, więc nie musicie, ale warto.

Zacznijmy od i love your blue eyes w liczbach.

Na chwilę, w której to piszę jest:
16.787 odsłon.
4.452 głosów.
Ponad 2.100 komentarzy od wspaniałych ludzi.
Jedno złamane serce ałtoreczki.

W tym ff było kilka nierozwiązanych spraw, ciekawostek...

Więc tak:

-Eden na kartce, której pokazała Lily, nabazgrała „Lily jest lesbą"

-Album, który zostawiła Liz, nie został otwarty przez Michaela. Zawierał on jednak sto dwadzieścia siedem zdjęć, na których był uśmiechnięty Luke razem z Mikey'em.

-Paragon, który użył Mike do końcowego liściku, był z wizyty w sklepie po... prezerwatywy.

-Jeśli dobrze się przyjrzycie, na okładce po lewej stronie jest lekki, różowy margines, który zawsze zjawiał się na karteczkach do Luke'a.

-Łóżko w Santa Cruz zostało dobrze spożytkowane po powrocie z plaży.

Cóż, ciężko mi się rozstawać, ale każdy wiedział, że wszystko ma swój koniec.

Teraz kilka słów ode mnie.

Jak wiecie – pisałam to już w moim pierwszym opowiadaniu – wszystko, co piszę, musi mieć w sobie jakiś morał, jakąś naukę ode mnie dla ludzi, którzy to czytają.

Żeby to się trzymało kupy, zacznę od tego, że to ff miało dużo przesłań, dużo odniesień do życia każdego z nas.

Każdy bohater miał wadę, dość dużą wadę, którą sam wykreował.

Luke

Jego wadą był strach. Nie wiem, czy można to nazwać wadą, ale od bał się. Bał się opinii innych ludzi, bał się odrzucić Eden... Mogłabym wymieniać w nieskończoność.
Przemógł się, wyznał Michaelowi miłość. Odważył się, pokonał swój lęk.

Michael

Miał napady lękowe, lecz nie o tym chciałam dokładnie napisać.
Popadł w anoreksję z powodu błahostki. Z powodu dwóch nic nieznaczących osób, które go zniszczyły. Potem miał osobę, która była dla niego wsparciem. Potrzebował osoby, której po prostu mógł się wygadać, która wysłuchałaby go, nie dając mądrych nauk lub komentarzy typu „ale co mnie to obchodzi?"
Ciął się. Ból psychiczny był większy od fizycznego, musiał znaleźć ujście. To go nie tłumaczyło, on o tym wiedział, mimo wszystko jego ataki paniki były silniejsze od myśli, że to jest złe. Wtedy brakowało mu osoby takiej jak jego narzeczony – Luke.

Lily

Osoba znienawidzona przez wszystkich, samotnik, dziewczyna kryjąca dużo tajemnic.
Zastraszała ją osoba, której praktycznie miała ufać, bo w końcu to jej rodzina, prawda? Przemogła się, powiedziała kim tak naprawdę jest.
Ludzie ją zniszczyli, przez co nie ufała nikomu.

Eden

Dziewczyna, która nie grzeszyła inteligencją. Nikt jej nie współczuł. Była rozpuszczona, lecz brakowało jej osoby, która sprzeciwiłaby się jej zachowaniu. Wokół miała samych potakiwaczy.
Więc tak.

Z tego wszystkiego, z charakterów bohaterów wychodzi pouczenie dla was wszystkich.

Nie warto słuchać ludzi, którzy chcą was zniszczyć. Nie przejmujcie się nimi. Najbardziej będzie bolała ich ignorancja i to, ze was to nie rusza.

Nie warto się głodzić. Wyniszczacie tym organizm, to nie jest zdrowe odchudzanie.

Nie warto być idealnym specjalnie dla kogoś. Pomyślcie – jeśli ktoś miałby was polubić, to nie za to jacy się staniecie, tylko za to, jacy jesteście. Powinni zaakceptować wasze wady.

Nie warto się ciąć. Jeśli macie problemy, powiedzcie o tym osobie, której w pełni ufacie.

Nie warto dawać się zastraszać. Powiedzcie o tym najbliższym.

Jeśli ktokolwiek z was kiedykolwiek będzie miał jakiś problem, niech nie boi się o tym powiedzieć komukolwiek. Każdy ma osobę, która wysłucha, zrozumie, pocieszy.

Jeśli nie – piszcie do mnie, zawsze mam czas dla tak wspaniałych osób, jak wy. Nie bójcie się mnie, spróbuję wam pomóc.

I to chyba tyle. Aktualnie siedzę cała zapłakana, no bo, cóż, żal mi rozstawać się z wami i z tym opowiadaniem.

Powiadomię was o tym, jeśli napiszę nowe opowiadanie w tym ff. Zrobię krótką notkę.

Tak więc miłych wakacji i do przeczytania kiedyś!

PS. Pamiętajcie, niezależnie od tego, co mówią wam ludzie – jesteście wspaniali, nigdy w to nie wątpcie.

Kocham was,

Jednorożec xx