Wampirzyca

#02

-Muszę ci coś powiedzieć-powiedziała mama.

-Co takiego?-aż straciłam apetyt.

-Przeprowadzamy się.

-Ale jak to?

-Kilka miesięcy temu poznałam kogoś. Zaproponował abyśmy przeprowadziły się do niego. Ma syna w twoim wieku.

-A ty się zgodziła? Pomyślałam w ogóle o mnie? Co z moją szkołą? Przyjaciółmi?

-Luna tak będzie lepiej. Będziesz mogła pójść do lepszego liceum.

-Gówna prawda. Kiedy?

-W ten weekend wyjeżdżamy.

-Serio?! Końcówka roku szkolnego a ja mam zmienić szkołę, bo tobie tak się podoba? Zwariowana!

Wstałam od stołu i pobiegła na górę do swojego pokoju. Odnalazłam telefon.

Ja: Czy ty jesteś synem tego faceta do którego mam się przeprowadzić z mamą?

Rei: Tak. Widzę, że już wiesz.

Ja: Nie wkurwiaj mnie! Przez miłość mojej matki musze się przeprowadzać. Tak w ogóle to dokąd?

Rei: Do Kumamoto.

Ja: Zajebiście. Z Kawasaki do Kumamoto.

Rei: Wiem, że to jest duża odległość. Jednak nie mogę się doczekać weekendu, aby cię poznać.

Ja: Nic nie wiesz. Poza tym mówiłeś, że byłeś w mojej szkole. Trochę szkoda, że wtedy stworzyłeś.

Rei: Żałuję tego. Czasu nie cofnę.

Ja: Mam to gdzieś. Ja nie chce wyjeżdżać. Nikt nie liczy się z moim zdaniem. Zawsze tak jest :(

Ja: Po co ja Ci to napisałam? Nic nie zrozumiesz. Myślę, że jesteś synem jakiegoś bogatego faceta.

Rei: Ja będę się liczył z twoim zadaniem. Zgadłaś. Twój pokój już czeka na ciebie.

Ja: Nie obchodzi mnie to. Idę się trochę pouczyć.

Nic nie odpisał. I bardzo dobrze. Wcale się nie zamierzam uczyć. Położyłam telefon na szafce nocnej i zabrałam się za czytanie mangi. Po chwili mama weszła do mojego pokoju.

- Kochanie nie złość się na mnie. Zrozum mnie.

- Nawet nie zapytała co o tym sądzę. Postawiłaś mnie przed faktem dokonanym. Mamy lecieć do Kumamoto. To jest daleko- spojrzałam na mamę i zobaczyłam zdziwienie na jej twarzy. - Zdziwiona, że wiem? Hahahaha. Wyjdź stąd.

Mama wyszła a ja zabierając piżamę poszłam do łazienki wziąć prysznic. Po powrocie do pokoju położyłam się spać. Miałam gdzieś, że jest wcześnie. Ja miałam dość na dzień dzisiejszy.

Zanim zasnęła dość długo łzy same płynęły po moich policzkach.

👽👽👽
Postanowiłam być dobra i dodać dzisiaj jeszcze jeden rozdział. Do następnego