Wampirzyca

#35

Rei

Youkine delikatnie położył Lunę na jej łóżku. Wszyscy patrzeliśmy na dziewczynę. Miała rozciętą bluzkę, więc było widać jak biustonosz jak i lekko zarysowane mięśnie brzucha. Na spodniach były widoczne plamy. Spodnie może i są czarne ale tych plam nie da się nie zauważyć. Jak dla mnie są to ślady krwi.

Podszedłem do dziewczyny i zacząłem szukać jakiegokolwiek śladu rany, zadrapania, czegokolwiek. Przewróciłem Lunę na bok ściągając tym samym koszulkę z dziewczyny.

Kurwa. Luna od dłuższego czasu musiała budzić się ze snu z ranami a mnie nawet nie powiedziała. Ba! Ja nawet nie zauważyłem, że coś się dzieje.

Oprócz tych ran nie znalazłem żadnej innej. Coś mi tu nie pasuje. Luna albo mam moc, która pozwala na szybsze gojenie się ran albo krew na spodniach nie była jej. Stawiam na pierwszą opcję.

Haru podała mi koszulkę Luny, która była dla niej luźna. Założyłem ja dziewczynie i wyszedłem z pokoju. Wszedłem do swojego pokoju ubrałem się w ciuchy do biegania i wyszedłem z domu w słuchawkach z których płynęła piosenka pod tytułem Human. (piosenka jest w załączniku)

Czemu wcześniej nie zacząłem szukać dziewczyny? Czemu?! Czemu jestem taki głupi?!

Po dwóch godzinach wróciłem do domu. Zastałem tylko Haru.

-Rei nie znikaj od tak więcej. Reszta poszła. Ja też już idę. Czekałam tylko abyś wrócił, aby Luna nie była sama.

Dziewczyna wyszła z domu. Poszedłem pod prysznic. Gorący prysznic. Tego trzeba mi było. Moje mięśnie rozluźniły się. Wyszedłem z łazienki i ubrałem się w dresy. Powędrowałem do pokoju Luny i położyłem się obok dziewczyny.

Musiała stracić dużo krwi Niech sobie teraz pośpi.

❤

Luna śpi już kolejny dzień. To Jest nie do wytrzymania. Rozumiem, że musi odespać, ale kurwa ja już zmysły tracę. Żeby czwarty dzień spać? Obecnie siedzę obok dziewczyny i nie wiem ile jeszcze będę musiał czekać, aby się obudziła.

Po jakimś czasie poczułem jak dziewczyna się porusza i ściska moją dłoń.

Obudziła się. Luna się obudziła. Spojrzałem na nią, w jej oczy wpatrzone we mnie.

-Luna....