Hayat Arkadaşım

Gözyaşı

"Her şey birdenbire oldu
kız birden bire oğlan birdenbire
yollar kırlar kediler insanlar...
Aşk birdenbire oldu sevinç birdenbire"

(Orhan Veli Kanık)

(Fatihin ağzından)

"Günaydın kardeşim." Çantamı bırakıp Burak'ın yanına oturdum. Bugün oldukça neşeliydim. Dedemin hastaneye yatmasının üzerinden bir hafta geçmişti. Sürekli hastaneye gidip onu ziyaret ediyordum. Dün de yine ailecek gittiğimizde çok daha iyi olduğunu görmüştüm. İnadı biraz olsun azalmıştı. En azından artık sözümüzü dinliyordu.

"Günaydın kardeşim."

Burak da bana bakmadan cevap verdi. Düşünceli bir halde kolundaki bileklikle oynuyordu.

"Burak? Hayırdır ne bu halin?"

Gözlerini usulca bana çevirdi.

"Yok bir şey."

Gülümseyerek çantamdan eşyalarımı çıkarmaya başladım. Bir yandan da sohbetimize devam ediyordum.

"Sabah sabah böyle durgun olmazdın sen. Bir şey olmuş, belli."

"Fatih... Kafam biraz karışık. Bir kaç gündür böyleyim."

Çantamın fermuarını kapatıp yanımdaki boş sıraya koydum.

"Nasıl yani? Neden?"

"Sanırım... Şey oldu."

Gözleri etrafa çevrildi. Niye böyle davranıyordu?

"Aşık olmuş olabilirim."

"Ne?"

Anlamsızca yüzüne baktım. Burak ve aşık olmak? Ciddi miydi bu?

"Oğlum harbi mi?"

Bir anda gülmeye başladım. Başta benimle dalga geçiyordu. Tamam, Allah için çok yardımı olmuştu. Belki de şu an onun sayesinde Kübra ile normal bir şekilde sohbet edebiliyordum. Arkadaş gibiydik.

"Ya gülmesene. Emin değilim. Ama bir şey var. Yani senin bana anlattığın gibi işte. Onu görünce... Bir tuhaf oluyorum."

"Söylesene kim olduğunu?"

Hafifçe gülümsedi.

"Seninle bacanak olma yolunda ilerliyoruz desem?"

Bacanak mı? Bir kaç saniye öylece durdum. Kübra'nın kardeşi desem tanımıyoruz bile. Bir dakika! Beyza! Kübra'nın en yakın arkadaşı, kardeş gibiler zaten.

"Beyza mı!" Sırıtarak gözlerini devirdi.

"Evet Fatih Bey'e ödülünü verelim."

Gülüşüm iyice yayıldı.

"Yani ciddi ciddi Beyza ile ilgili hislerin var öyle mi?

Başını eğdi.

"Var gibi. "

Elimi uzatıp saçlarını karıştırdım.

"Benim kardeşimin gönlüne biri mi düşmüş."

"Lan! Tövbe estağfurullah. Yapma oğlum. Sevmiyorum şu hareketi."

Telefonunun ekranından saçına baktı.

"Allah seni ne etmesin Fatih. Tipime bak! Saçım mahvoldu."

"Abartma be. Böyle daha yakışıklı görünüyorsun. Ondan yaptım."

Bana ters bir bakış attı. Ben daha fazla gülmemek için zor duruyordum. Demek o da artık birini seviyordu. Burak'tan hiç beklemediğim şeylerdi bunlar.