Mia Rain- Czas powiedzieć to na głos.

Początek

Urodziłam się w Lincoln w stanie Nebraska. Wychowuje mnie tylko mama. Nie mam rodzeństwa, chociaż może to i lepiej. Od kiedy skończyłam 5 lat mieszka z nami Sharky, to mój ukochany pies, kundelek sporych rozmiarów. Na szczęście mieszkamy w domku a nie w mieszkaniu więc jest dużo miejca dla niego. W przedszkolu próbowałam podejmować próby zaprzyjaźnienia się z dziewczynkami i chłopcami ale jak widać nie wyszło. Mój pobyt w przedszkolu pamiętam głównie jako czytanie książek całymi dniami lub rysowanie. Przez pewien czas było mi przykro ale przyzwyczaiłam się. Potem nadeszła podstawówka. Szczęśliwe rodzinki, rozpieszczone dzieciaki. W podstawówce udało mi się stworzyć jedną tak jakby ptzyjacielską więź. David jest w tym samym wieku co ja. Jest gejem. Przez to że zachowywał się dziwnie i był inny dzieciaki go odrzuciły, jego też wychowywała tylko matka, niestety nie miała dla niego zbyt dużo czasu. Jak się poznaliśmy? Siedziałam w bibliotece i nagle usłyszałam jak ktoś płacze, poszłam sprawdzić kto to i zauważyłam Davida z podbitym okiem, zdartym kolanem popsutym plecakiem i łzami na całej twarzy. Podeszłam do niego i spytałam co się stało. Opowiedział mi jak to dzieciaki z jego klasy zaczęły się z niego śmiać, popsuli mu plecak a gdy zaczął na nich krzyczeć uderzyli go u oko i popchnęli na beton. Było mi go strasznie żal. Przedstawiłam się i obiecałam mu że mu pomogę jeśli tylko chce. Przytulił mnie a we mnie urodziła się iskierka nadzieji. Niedługo później David przeniósł się do mojej klasy i od tamtej pory trzymamy się razem. W trzeciej klasie podstawówki przechodziłam załamanie nerwowe. To właśnie przez to przestałam szukać przyjaźni i bliskosci ludzi, nie odrzuciłam jednak ani Davida, ani Mamy ani Cioci (Mamy Davida, uwielbiam ją). Oni pomogli mi jakoś z tego wyjść. Wydaję mi się że to przez to że poznałam mojego ojca.